Токсична врска со родител

Боже што прочитав овде, што луѓе биле овие.
Испаѓа, долго време психопати си се шеткале меѓу нас, ама ние не сме знаеле.
Пак ќе кажам, ако некој си го мрази сопственото дете, своја крв, тој не е човек, се мрази сам себе.
Зошто им е дозволена репродукција на овие?
Се гледа дека биле за живот во планина со диви животни. Не меѓу цивилизиран свет.
Срам е ова и за држава и за социјални служби кои не ги интересира ама баш ништо.

 

Еве ќе ви споделам пример од тоа како родител критикува дете на запад. Значи при една посета во странство, престојувавме во семејства, е сега во тоа семејство имаше дечко кој на 22 години дипломирал економија, и на свои 23.5 години не беше вработен. Државата е економски јака, работа се наоѓа. Мајката алудираше дека треба да се вработи, но со позитивни афирмации, „Еве и Лудовик ќе бара работа“, „Што ќе прави дома, сите сме на работа, поубаво ќе биде да најде работа, ќе му е исполнет денот со обврски, да не се досадува“. А овде како е? Навреди, пцовки, закани, уништување на сите планови и желби на детето, саботирање, дури има и родители кои се фрустрирани и неуспешни и сакаат своето дете да го видат ниво испод себе, за да имаат кому да префрлаат. Ние велиме странците се себични, не тие се реални и одговорни, ние сме себични, клети, невоспитани.

 

Има и уште полоши од овие погореопишаниве случки. Така да, ова не е ништо. Балканот е сам по себе посебен правец во психологијата.

 

Знам дека можи и полошо и дека на нивни 18 години ги бркаат од дома некаде таму на запад. Ама па, психолошково насилство што го прават Балканциве на свои деца е убиство на его и самодоверба. Мислам, без шега, треба да се пополнуваат прашалници, психолошки тестови, што год и да користат психолози, да се утврди кој е спремен за родител. Совршенство нема, тоа јасно ни е на сите. Ама бар да се намали страдањето.

 

Секој ден е многу лош. Моите не ми зборуваат.
Денес зборуваше мајка ми на телефон како на запад сите заминувале да работат од 14 години. Како таа е жртва за сите и плаќа сметки, и прави доручек/ручек/вечера и како јас му сум велела дека таа одлучила да има дете. Потоа ме праша дали ќе сум излегувала негде па реков да, па цинично рече ,,ааа ќе оди у живот" (цело време е на телефон со баба ми). Потоа продолжи како немала сцет видено, дека останала кај што е, дека во 5 години никогаш не дошла кај мене (во странство кај што студирав). Па продолжи да зборува како и татко ми бил пекол направен од сите страни, сакајќи да каже дека и јас сум дел од тоа како тој се чувствува.

Дали сум јас крива за се? Дали е во право?

 

А зошто ти си крива? Затоа што мајка ти не се остварила како што сакала и сега ги исфрла фрустрациите на тебе?!
Ти си последната на која треба да се нафрла. Причина за нејзиниот "промашен" живот си е таа и само таа. Како бе на свое дете да сум љубоморна дека оди "во провод"?!

Затоа памет во глава, и прво остварете се како личности, бидете задоволни со самите себе, па дури потоа оформувајте семејство.

А тебе би ти советувала да ја игнорираш максимално и да се осамостоиш, само така нема да ти набива вина

 

Не можам да ја игнорирам. Се чувстувам виновно бидејќи кријам дека не успеав на факултет и си мислам дека заслужувам така да се однесува со мене. Цело време сум уплашена и не знам како да продолжам понатаму
Цело време ми зборуваше како треба да одлучувам за себе без разлика што мислат луѓетои дека е горда на мене, па ми испраќање срциња, па убави зборови секој ден, и сега кога одлучив да се вратам си мислев таа ќе ми биди најголема поддршка, но згрешив. Си мислам дека сето тоа беше за корист иако не знам сама да проценам и си мислам дека грешам.
пс. фала многу за се што напиша, ми прави да се чувстувам подобро

 

Немој да се чувствуваш виновно за твоите избори во животот. Си одлучила дека не можеш да успееш во таа средина и не е тоа за тебе, не се пронаоѓаш и не сакаш таков живот да живееш.

Сега, кога веќе си се вратила, продолжи понатаму со животот и плановите кои ги имаш. Дали е тоа барање на работа или можеби повторно одење во странство за работа... Но, време е да продолжиш понатаму и да си ја градиш својата финансиска независност од родителите.

 

Не си крива. Тоа што во Македонија има многу неуспешни ликови, не е твој проблем. Очигледно, многу мајки му префрлаат на детето дека заради него не успеале нешто во животот. Но, вистината е дека биле глупави, наивни, слушале тетки, стрини дека треба што побрзо да се мажат, не учеле, не работеле, не прошетале, не виделе ништо во животот, не знаат ништо и некој нив им е крив. Не, самите биле без карактер и визија како сакаат да го живеат животот. Игноририрај ги.

Исто на работа имаше една колешка која тврдеше дека работи за синот, да не бил тој, дома ќе седела, ќе си спиела, немала да станува да оди на работа. Каква себичност. И да не е синот, ќе треба да плаќа сметки, даноци, храна да купува, ќе треба да се облекува, да функционира, а вака перење со мубает демек е посветена мајка.

 

Ако извадиш закључок, како поминале претходни генерации со свои родители, како поминале милениумци. Ќе сфатиш дека бумерите во улогата на родител комплетно потфрлиле. Зошто-како и кој ги направил себични, тоа си е друга тема.

 

Не знам зошто ми стигна известување дека мене ме цитираш .

Како и да е. Го делам твоето мислење за бумерите. Создадоа генерации несигурни во себе. Се надевам дека ќе научиме нешто од нивните грешки.

па не застанувај. Продолжи понатаму и превземи го животот во свои раце. Презапиши друг факултет тука. Или најди работа додека да се одлучиш. Бар денес е лесно. Покажи став, така и повеќе ќе те почитуваат

 

Ај мајка ти нека не лечи комплекси на тебе. По голема бедоќа да кажеш на дете”ти ги имаш сите поволности јас шро ги немав” … ок перса земи и учи и ти нњ ти е касно.
Не дозволувај да те тоне, ќе и кажеш мајко ако сакаш иди и учи, благодарна суѓ ама ете едноставно не е за мене. Шо срам да не си утепала човек? Ограбила продавница?
Ајде жити све па ако е родител не е бог, собери сила и кажи, имај си свое јас и глава крената!

 

Не е секогаш видливо јасно. Многу може и да си се препознаете во моја кожа. Јас цел живот живеев со одвратно чувство дека имам потреба од афирмација од родителите за се што правам. Дека јас што и да направам неисправно добивам одвратно осудување и терор од нив и дека тоа е оправдано пошто тие се, нели, морална вертикала..

Нормално, настанато од нивното преовладување во мојот живот кога бев помал (тинејџер) . Златно правило- правилата ги поставува тој што располага со златото .. А родител има 1000 начини да изнуди од тебе некакво понашање, зависиш од неговиот дом, пари, храна, "те пуштам-не те пуштам"... Најлошо е шо сам тоа неможев да го согледам дека се случува, не изгледаше така...

След на настани на големи промени во мојот живот доведоја до тоа да се оддалечиме потполно. Во иста куќа да се случува со денови и да не се ни сретниме меѓу спратови. Тогаш ми кликна
КОЕ ОСВЕСТУВАЊЕ, ејјјј!!
Тогаш видов од каде било сето мое животно незадоволство, цел неуспех, анксиозност, немање храброст, воља, зошто ми пропаднала врската што ми значеше СЕ на светов, зошто немав другари на место, зошто јас сум далеку од реален живот...

Хорор... Барем за мене

 

Слика и прилика на македонските родители. Дури и ако не постигнале ништо, ама баш ништо во животот, се однесуваат дека нивното дете да мора да е Ајнштајн инаку ќе бидат страшно разочарани. Ретко има родители во Македонија, има луѓе кои родиле дете „да не им замине возот“ и да не ги озборува сосетката и тоа е се. И не е само родител, и пријатели, роднини ако ти ја црпат енергијата, кога ќе се отарасиш од нив ќе сфатиш што е раат.

 

Јас со мајка ми никогаш не сум имала однос како мајка-ќерка. Секогаш сум имала голем страв од неа за било што. Многу работи не направив ради неа и се каам реално. Ми наби страв за возење иако имам положено едвај се опуштам да возам кога сум со некој. Имам 21 скоро 22 и нема враќање касно навечер. Да јас разбирам дека како родител се грижи и се тоа, но јас не сум излезена со некои рандом луѓе што она не ги знае тоа е друштво што доаѓало кај мене дома, со дечко итн. Ме нервира тоа што од мене се очекува премногу а јас се нервирам поради тоа што не го давам максимумот за нејзе да и угодам. Кога ќе видам другарки со мајките каков однос имаат искрено им љубоморам. Сите да кажам интимни работи ги споделувам со баба ми или со најблиската другарка, мајка ми пола од работите не ги ни знае и тоа со причина. Попрво ќе ми се развика отколку да ме сослуша и да поразговара со мене.