Сум ,толерантна за одредени личности и ситуации. Понекогаш се прашувам како е подобро да ,,си,или да ,,не ,,си толерантен.? Но некои ситуации те доведуваат да бидеш нетолерантен .
Порано бев многу толерантна, дури и премногу, од оваа гледна точка. Долго време дел од секојдневието ми беа личности што знаев дека нема шанси да се променат. Постојано им давав втора, трета шанса... безброј шанси. Толерантноста е позитивна карактеристика кога е во границите на нормалата. Постојат однесувања и постапки што не треба да бидат толерирани. Или, поточно кажано, не смеат
Доста висок праг на толеранција имам, може е лошо за мене, но ете таква сум. Не сакам расправии, избегнувам конфликти. Сега ако е нешто претерано, нормално дека ќе реагирам. Но, вака на обични провокации од исфрустрирани личности не реагирам.
Карактерот тешко се менува, едноставно има луѓе што се потолерантни и потрпеливи од другите. Но, понекогаш мора да се ,,одглуми'' дека сме поинакви, барем пред другите, и тоа за наше добро. На пример, јас понекогаш имам грижа на совест да не сум постапила многу грубо, дали можеби сум требала да дадам втора шанса итн. Но вака сум поштедена од разочарувања и искористувања.
Епа тоа е проблемот кај мене ,знам како да вратам или кога да не дадам шанса ама тоа чувство на грижа на совест не знам како да го смирам. И одма поради него се извинувам,премислувам па и пак попуштам иако знам дека ќе биде на моја штета.
Мораш против себе, инаку ризикуваш да бидеш повредена. Не е гаранција дека нема да згрешиш во преценката, но во денешно време човек не смее да си дозволи да биде премногу толерантен, веднаш гледаат шанса ,,да ти се качат на глава''
Толерантна сум и среќна сум што е така. Не е лошо да има повеќе толерантни луѓе. Ако некој го премине прагот, толку е од дружбата. Комуникацијата ја сведувам на минимум, само тоа што се мора.
5 years later Same.Само сеа не се слаби точки, него граници до кај трпам нешто.Некогаш ако не ми е денот и на глупост ќе збеснам
Порано бев многу толерантен и добар.Наивен на ниво. Сега, по година дена, направи ли грешка, толку е, го ништам психички.
Толерантна сум, но до одредени граници. За саканите луѓе знам и да сум потолерантна, зависи од тоа кој колку заслужува...
За жал немам толеранција поради тоа што колку повеќе толерирам толку повеќе на глава ми се качуваат. Со луѓе што се качуваат на глава само игнорирање и бришење од живот е спасот, со толеранција кон нив , ништо не сум постигнала.
Во последно време ја губам и тоа не ми се допаѓа. Високата толерансија е доблест, значи дека си го чуваш спокојот, не дозволуваш другите со нивни постапки да го реметат, не се замараш уствари кој што прави и зборува. Годинава ептен ми се истенчи. Најмногу зошто немам енергија и нерви да трпам туѓи комплекси, трауми, маани... колку и да ги разбирам и да имам сочувство и милост. Работам активно да си ја зачувам толерантноста, ама признавам дека тешко ми е во последно време.
