Трагедија во Кочани - најмалку 59 загинати во пожар во дискотека

Никој не рече да се молчи.
Но детево Јован со секое интервју уште еднаш ја преживува трагедијата,секој пат.
Тоа не е хумано кон него.
Мора да се работи со него зошто говорот на телото,гласот говори во која траума е.
Да бараш од него да биде гласен и да збори е страшно.

 

Најголемата закана за нашата планета е верувањето дека некој друг треба да ја спаси.

Роберт Свон.

Успеаа да го задушат тој жар што беше кај луѓето, со најевтината, најподмуклата и најгнасната метода, а тоа е со лепење на етикети како вмрони или шарени тие што протестирале. И ги пуштивме.

Јас не знам што луѓе ќе бевме да ги гледаме родителите како чекорат со слики од нивните починати чеда и бараат сироти правда и немо да дремеме од страна. И што луѓе се тие што партијата си ја сакаат повеќе од се на свет.

Ко во Твајлајт зоун да се наоѓам, како во Матрикс да сум од кој нема никако начин како да излезам.

Се срамам од тоа каде живеам, најискрено вака.

 

Ама јас не реков да се молчи, само посочив кај треба да биде притисокот. За што треба да се зборува? Може ние догодина да збориме, кој загинал, какви соништа имал, секој ден по еден профил, со се тоа што му било омилено јадење- и што ќе смени тоа? Толку мора да се нацрта што значи смрт на 60 млади луѓе?
Треба да се дејствува, ама каде и како, толку е тешко да се види?

Исти ко со судењето за Вања. Битно било што јадела за доручек, на која нога станала, а овие 4цава не памтат, не знаат, не бев јас, си праат дрндупки. А нивниот доручек, нивните швалерки, нивниот прљав веш, нивниот мотив- зошто ја убија, оти јадела корнфлекс? Штурци. И која беше поентата да се ровари по доручекот на жртвата? Само сензационализам, ефект нула.

 

Секако.
Госпоѓата потпишала договор во кој се обврзува дека ниедна информација за пациент не смее да протече надвор од болницата.
А оваму се раскажуваат детали, дали има или нема пристап до телефон, дали е врзан за кревет и се останато.
Многу би сакала да се заинтересира менаџментот на болницата, да ја дознае која е и да ја дисциплинира.

 

Мислам никој не бара од него, он сам си зборува. Може и така му олеснува.

 

Тоа пробувам да го кажам, он сам сака и сам зборува, ако не сакаше ќе излезеше на еден медиум и чао џаци, а вака ми ептен е апла дека сам си сака да си каже. И нека, ако му е така полесно, нека си каже детето, што па да не. Сите со траумата различно се справуваме.

 

Маж ми во продавница во мал град во Мкд падна во дупка дур пазареше зошто подот беше направен од пелети врз празен простор.
Едвај излезе, го однесоа да се снима, ортопедот му кажа дека 2cm е избегната главната артерија на препон (цела нога му падна) и да ја погодел со шајка, толку е од тебе. Не се сопира крварење дур стигнеш во болница во друг град.
На страна што има куп последици врз нога и циркулација од падот, беше на боледување 2 месеци, ногата никад нема да се врати во функција целосно (треба да) е среќен дека помина 'само со тоа'.

Муабетот е дека не треба да чекаме пожар, сообраќајка и сл.. ние сите живееме во ризик секој можен ден. Од проаѓање улица, до одење во продавница, возење со бус, возење точак, дур птимаш инфузија а си алергичен па ќе те утепаат по грешка ко дечкото од Куманово.
ништо не функционира, никаква контрола, ништо.
Сите до еден треба да сме бесни, а не да се докажуваме кои биле 'кој е следен' и дали некој плаќал.
Поразително е да не сакаш да кренеш глас против се ова што се случува.

 

И сам ако сака, тоа не е рационална одлука.
Детето не е добро. Не му олеснува, повторно ја доживува траумата .Има птсп.
Имаше таму волонтери со маици психолог шетаа, под итно треба да се реагира во овој случај на Јован.
Нему му треба долготрајна психолошко психијтриска помош , под итно.
Какви камери, какви интервјуа какви бакрачи.

 

Ќе оди некој во затвор шо се чека толку?? Нека има судење и крај веќе ова, Не можам да читам да барам, се ова ме вознемирува но одвреме навреме чекам да се случи нешто и да си добијат правда децата мили.

 

И јас се согласувам со ова, мислам дека кон сите жртви треба да се прекине тоа медиумско внимание, не од аспект дека нам ни е тешко да слушаме и гледаме, ниту пак од аспект дека ако има медиуми што даваат вакви ексклузивни приказни влијанието кон закон ќе биде поголемо, туку на сите им треба итна психолошка помош, треба да зборуваат за ова ама дефинитивно не пред камери туку си стручно лице.
Оти Јован не е возрасен човек и Јован моментално не размислува рационално, на долг рок нема да може да се справи со траумата ако продолжи вака несвесно да ја преживеува одново со секое вакво јавно зборење.
И не само тој. Психолошка помош им треба на сите до еден што таа вечер биле таму и на сите кои се инволвирани.

 

Докторката кога се расплаче што свашта има видено и е истренирана за справување со тешки ситуации, што останува за обичен дечко.

На другарка татко и е пластичен хирург во пензија, има работено во центарот за изгореници кој постоел, работел во војна, во секакви услови. Го викнаа во сред ноќ после Кочани, да оди да помогне заради искуството.
Човекот после све што видел во кариера на скоро 70г, ене го веќе 3 недели не може при себе да дојде после таа вечер.

Мора да се даде повеќе внимание на секој еден вклучен на било кој начин таа вечер. Па макар и за тоа барале помош од други држави за справување со птсд.

 

Види јас загубив најдобра другарка на 14г, навидум од самоубиство ама под многу сомнителни околности, сакавме да раскажуваме меѓу нас и на луѓе околу што се десило, ама никому не му текна дека нам како тинејџери ќе ни треба стручна помош…така не оставија сите другарки сами да се справиме со загубата, дури ни дома не ни пружија многу подршка реално, мислев дека правеле доволно ама сега сфаќам дека не се.
Уште имам последици од случката, кои верувам да беа адресирани немаше да ги имам во толкава мера. А скоро 20г поминати се…така да.

 

Јован, а и сите инволвирани од вечерта имаат психолошка поддршка, секој траумите ги лечи на свој начин, има луѓе се затвораат во себе и со никој не сакаат да разговараат, а има луѓе кои што преку прераскажување на траумата секој пат ја испуштаат од себе.
Јас сум таква, за сите трауми сакам да зборувам, во моментот додека ги прераскажувам се чувствувам вознемирено да, исто како Јован што може да се види по видеата, и гласот и говорот на тело, а после тоа се чувствувам како тој товар да ми е полесен. Така да нема потреба да судите тука кој како треба да постапува.


Сега друго сакам да додадам за претходно што се дискутирало, за тоа што запраа и протести и се.
Реално сум премногу разочарана, и се срамам најискрено каде живеам, се срамам од овој народ, од оваа држава, тука ќе се вбројам и самата себе.
За катастрофа од вакви размери, срам и брука сме за целиот свет, после само две недели никој не зборува за тоа, сите заборавија што се случи, нормално е секој да продолжи со секојдневните обврски, животот да продолжи за сите, ама да оставиме така само на два протеста и се да се стиши толку брзо е огромна брука за нас како народ.
Имам пријатели од Франција, викаат недај боже кај нас да се случеше вакво нешто, цела држава ќе ја демолираа, ќе спиеа по улици луѓето додека не издејствуваат правда, еве и во соседството имаме пример таков, србите се кренаа цела држава на нозе, по улици спиеа, и на дожд и на се, и сеуште им траат протестите, ама еден ден ќе ја задоволат правдата, и ќе бидат горди на себе и како држава и како народ дека се сложни и сплотени, а ние да земеме лопати и да си ископаме уште подлабоко дно од ова како што рече Жаре од 1на1. Толку.

 

Ама ти ди возрасна особа и можеш да процениш што е добро за тебе, он не е.

 

Тоа што си ти таква нема врска со темава.
Не си стручна да кажуваш .
Траумите не треба секој сам да ги лечи на свој начин. Никако.
Има како се лекуваат , а и очигледно не знаеш што е ПТСП .
А и Објасни јавно еден психолог какви психолошки последици ќе има за жртвите ако зборат и даваат интервјуа.
Не треба повторно тие да бидат жртви за да не се ќутело.
Нека зборат други, сите ние.

 

Јас ќе речам браво за Јован уште еднаш бидејќи гласно зборува за траумата....
Дали е добро за него, јас би рекла ДА, сигурно тој првин се консултирал со стручни лица дали да постапи така....
Инаку и јас не сум зборела со стр лице за траумата која ја доживеав...
А олеснува, ми потврди едно девојче кое на индиректен начин е засегнато од трагедијата во Кочани.

 

Не мора на членката да ѝ наметнувате мислење.
Си има таа свое.
Секој што јавно збори за трагедијава ја покренува свеста дека на секоја личност во одреден период ѝ е потребна стручна помош...
И најважно, ја равиваат свеста дека редно време е системот да претрпи промени.
И не е само Јован и мн други личности сведочат за трагичната ноќ, на соц. мрежи.

 

Го нарекуваме дете, но...
Јован е полнолетен што го прави возрасен. Никој не го тера со сила да зборува.
Самиот може да престане кога сака. Не сме му во кожа.
Ако зборувањето му прави некакво олеснување, негово право си е. И нека.
Тоа може да помогне за да не се заборави.

 

Реакција на психолог по видеото со херојот Јован – Апелирам да престанеме да го правиме ова!

Како што можете да заебележите тој телесно се тресе додека тоа го раскажува и одново се присетува на тоа што го поминал таа вечер. Таквите видеа се многу штетни по лицето коешто раскажува и се присеќава. Мораме да имаме предвид дека се работи за тинејџер, дете од 18-19 години и дека тој се уште минува во развоен процес се уште расте и не го пребродува така лесно тоа трауматско искуство. Дополнително проблемот го гледам и во тоа што тој јавно ги споделува деталите од несреќата – вели таа.

Ивановска додава дека и во процесот на истаргата од страна на надлежните при земањето на изјави на лица сетоа тоа се прави многу внимателно, се со цел да да не се направи ретаруматизација на жртвите.

– Сакам да нагласам дека полицијата тоа се прави со одредени процедури, бидејќи тоа е нивна работа тие мораат да приберат докази, затоа сакам да го споредам со содржини на социјални мрежи . Да ги иставиме тие искази да си ги прибира полицијата, а ние да се потрудиме да бидеме повнимателни што споделуваме на интернет. Да бидеме една поддршка, а не да ја разоруваме болката – рече Ивановка.

 

Полнолетен на 18 и полнолетен на 25, 30...не знам баш дали исто расудуваат. Сите си знаеме по себе на 18 колку сме биле 'паметни'