Трагедија во Кочани - најмалку 59 загинати во пожар во дискотека

Сметам дека мораше да го има. Ама на темава некако друго беше мислењето, па се заќутев. Требаше, за да не спиеме сите колективно, баш од таа почит секоја солза на секоја мајка да се види. Почит за семејствата или ние сакавме да го тргнеме погледот и побрзо да заборавиме?! Да не се трауматизираме.
Колку сме неранимајковци од прв до последен.
Погребон на кралицана се пренесуваше во живо, оваа трагедија почит ќе сме давале. Почит се дава дур е жив човекот со нормално постапување.
Да се види како ги боли, секој крик, секоја солза, да се вразумиме дека секој од нас може да е тоа. Ние сакавме да мижиме.

 

https://www.facebook.com/share/16ARTLiubz/?mibextid=oFDknk
Денес една лоша жална вест но и една убава.Дај Боже што повеќе вакви убави вести.

 

Доколку на едно општество му треба погреб во живо на 60 млади деца за да се свести до кај стигна работава и да бара промени, според мене тоа општество не ни заслужува да има држава.
Одамна е заминат возот.

 

Да, ама реално за кралицата не ни беше гајле или имавме траума. Плус семејствата си бараа приватност и нивното мора и треба да се испочитува. Не дај боже замисли ти да си таа мајка што ја снимаат таму. Не дај боже, никој веќе да не се најде во оваа ситуација. Ни на најголем непријател не ја посакуваш.

 

Апсолутно!
Затоа не треба да изиграваме Шопенхауер, и само сурово. Затоа сме години наназад од многу држави, зошто ова го немаме поминато како што треба!
А нас ни текнува само кога ќе не заболе.

Семејствата не бараа ништо, јавноста побара, поединци што размислувале дека сме нормално општество и поединци поддржаа не ради почитта, туку они да не се тревожат.
Требаше сите да осетиме да сме дел од тоа како за свои најблиски за да ни текне.
Па баш дека не сакам да сум таа мајка еден ден, а да сум рамо до тамо до таа мајка што срцето ја болело, да знае дека не е заборавена ни она, ни нејзиното дете.

 

Исто.
Не можам сеуште да се соземам сега пак кога дознав за дечково што почина уште толку се дотолчив.
Иако ми кажаа пред некој ден дека бил многу изгорен јас сепак верував дека ќе се спаси воопшто не помислив дека ќе почине, а и кој може на тоа да помисли.
Не можам некој немир во себе осеќам, бес, тага.

 

Прежално навистина ова и млади и стари сите не срозе. Во еден миг да изгубиш се... да не знаеш кого повеќе да жалиш децата што отидоа или тие што вечно ќе ги жалат.

 

Се согласувам дефинитивно.

На сите општества им треба "погреб".
Никаде не цутат рози.
На интернет има слики од убиени деца, па пак има војни.
Доста со таа слика за Утопија, и општество, никој не го боли таквото додека не закопа некој свој, ни тука, ни во Германија, ни во Аустралија.
Деца од глад умираат, ама сликите на фб се скролаат јер не можам ја ова да гледам многу се потресувам.
НЕ, ќе гледаш, зашто тука живееш и тука детето ти расте. Ќе гледаш и нема да си живееш во идила.

 

Некои бараа да не се снима и молеа кој може да ги потсети медиумите да не снимаат. Имаше и вест дека млади бркале некој таму.
Плус, тие што сепак снимаа беа пријавени на мрежите.
Не, луѓе.
Не смее да се прави шоу од туѓа болка. Јасно е дека сите нè погоди ова, но правото на приватност мора да се почитува.
Доволно е да се зборува дека се случило за да не се заборави.

 

Ама тука збориме за нешто скроз трето. Системот е толку сјебан што народот е влезен во состојба на апатија. Многу другарки ми се лутат што како “дијаспорец” кога ќе дојдам на посета забележувам само негативни работи. Ама верувајте дека нема што позитивно да се забележи.
Они се нервираат кога им давам коментари за основни работи, од типот “не ве нервира што возат скутери на пешачка патека кај што шетаме деца?” На дел ги нервира ама се откажале од пријавување, другиот дел си фура со денот и не се замара, едноставно отрпнати се.
Цела држава е како темпирана бомба, од моментот кога излегувате од дома додека дојдете до маркет, чиста случајност е фактот што таму стигате живи, пошо над глава ви висат конструкции кои не се стабилни, одите по улица пошто тротоарите се зафатени од коли, преминувате улица и таму може да ве прегази битанга без возачка, значи опасност демне од секој агол. И ова е во секој аспект на живеењето, видете во какви болници се лекувате, какви доктори ве лекуваат, која полиција ве штити и кој правосуден систем одлучува.
И ваков начин на живот е неиздржлив на долг рок, затоа и сите се делулу и кренале раце од барање промени.

Мене искрено не ми се јасни тие со можности да заминат, а по избор остануваат да живеат таму. Не знам кој како ќе ме сфати, ама таа држава ја помина точката на враќање многу одамна.
Зошто да се емитува погребот во живо, од модуларната во Тетово има снимка кај што се слушаат врисоците на луѓето кои ГОРАТ ЖИВИ, зарем тоа не е доволно да не(ве) освести? Има сведоштва од автобуските несреќи за татко кој не успеал да си го спаси детето. Уште колку трагедии треба да се случат за да се промени нешто? Дали воопшто учиме од грешките или само ги повторуваме и се надеваме дека нема баш нас да ни се одбијат од глава?

 

Па, не дека не е секое општество такво. Зборам на балканско и европско тло, каде што сме колку толку поуниверзални културно.

Скоро гледав документарец на Нетфликс за случај што поодамна го следам, во спојлер оти е офтопик, поентата е важна.

Спојлер

Шенон Гилберт, проститутка, се јавува испаничено на 911 и исчезнува. Мајка и' со месеци ден и ноќ е надвор, секој можен медиум го наоѓа за да зборува и да се обрне внимание.
Полицијата не ни почнува истрага сè додека не дојде до силен притисок од јавноста, па така и ги "тераат" и полицијата наоѓа 10+ скелети. Токму политиката и прикривањето на сопствениот криминал на локални власти е причината што истрагата тапка во место.
Но баш, баш мајката на Шенон, која не доживеа да види правда за ќерка и', ги покрена да има правда за останатите семејства. Убиецот е уапсен и чека судење, високите служебници беа осудени;

Ама да не беше заложбата на таа една мајка, Шенон (и останатите) ќе беа заборавени, оти проститутки и "тоа не можам да бидам јас".

Поентата е дека да, политичарите ќе пробаат да ја минимизираат или не дозволат штетата по себе, наше е да ги притискаме за правда. Сами по себе нема да се "свестат", не оди тоа така.

Жално е, ама имате пример на север, настрешница им падна, челичниот кабел им е крив. И уште има многу народ што не сфаќа дека корумпираноста не бира држава, секаде има корумпирани. Наше е да не дремеме оти денови на жалост, оти колективна траума, оти на толку трауми веќе стануваме имуни и не реагираме.

 

Почитта беше заради семејствата, не заради жртвите. Ја имаше и поворката која одеше до таму и колите кои ги возеа и сѐ. А за почит на сите - се случи протестниот марш. Џабе е колку и да се гледа, тоа треба да се осети. Да се види цел еден град - сите во црно. Ако не се доволно толку загинати, 200 повредени и уште илјадници психички растревожени, тогаш џабе е сѐ. Таков пренос ќе послужеше единствено за шоу. Телевизија и во живо не е исто. Ќе си го доживеат како уште една епизода од реално шоу и ќе продолжат. Таа тишина треба да се слушне на лице место.

За второто, ги имаше плачот и солзите и од другите денови. Се пишаа по 2-3 збора од зад тастатура и толку.

И да имаше сѐ останато на тв, тие што мижеа пак ќе продолжеа да мижат. Останатите ќе се дотрауматизираа и ќе се ретрауматизираа оние кои ќе се гледаат на видеата. А има видеа од странски новинарски куќи и се надевам дека нема да стигнат до семејствата.

Затоа, маршовите кои ги организираат самите семејства се простор за сите. Сега им треба поддршка.

 

Во 2025та, почнувајќи од Фросина, колку млади лица изгубивме? Колку од младината ни замина?
Што ќе остане на крај?

 

https://www.instagram.com/p/DHyr9pSoxny/

 

Сега сите ќе им прпа...

 

Добро е, да се учи од грешките...на другите.

 

Не можам да опишам како се осеќам и каков коктел на емоции и мисли имам во мене откако го видов ова.

Фала им и ѝ секоја им чест. Српските студенти прават повеќе за нас од самите нас и посуштински се грижат за наша трагедија. Браво е мал збор за нив.

 

Кога СРПСКИТЕ студенти покажуваат повеќе разбирање за тоа што прави корумпиран систем и се борат лавовски за да сменат нешто на подобро, а ние мрчиме под мустак и се трудиме да се убедиме себе си дека сепак правилно постапуваме што молчиме, што одма на секој што протестира му наоѓаме закачка и маана, што криеме информации, нешто сериозно не чини со нас.

 

После ова да фатиме да се удавиме каде што мочаат жабите сите колективно.
Од нас народ ниту било, ниту ќе биде.
Ние ќе продолжиме само да коментираме, и ќе бидеме патриоти на тастатура сите, затоа што на мнозинството или на партиски обоените ликови поудобни им се фотељите и побитно им е да излезат на кафе со стандард муабетот "Абе што имам јас со тоа да се замарам"
Или како еден коментар што го добив "што ќе протестирам сега кога тие си отишле никој не ги враќа веќе, секој си плаче на свој гроб", или тоа што јас сум од друг град и што дојдов до Скопје на протестот "ти си ненормална што се замараш, и што ќе смениш ако одиш, ништо"
Епа со еден протест нема ништо да смениме, точно.
И точно дека секој плаче на свој гроб, ама се додека има ликови што држат високи функции само затоа што чичко му е висок функционер, па он е сега судија или обвинител, нема да се оправиме. Само може секој еден од вакви пред време да влезе во гроб.