Трема пред јавен настап

Дали се работи за училишна претстава, изведба, дипломска сите барем еднаш почуствувале страв од неуспех..
Бидејки сум основно се почессти се приредбите, а јас неможам да замислам како да ја снема публиката. Треперам како да е нешто многу важно. Само во 2ро одд се имам убрукано кога го заборавив текстот. Добро го знаев но пред таа публика снемав мозок
кажете некои ваши искуства
ако ја има темава бришете ја

 

Баш интересна тема.

Не сум имала многу трема пред настап (а сум ги имала настапи мнооооогу на број), не знам, како оперирана сум од тоа. Кога сум сигурна дека нештото го знам, го умеам и добро го владеам, нема место за трема. Но сепак знам еден лек: без разлика што и да интерпретираш, никогаш не гледај во публиката, барем не директно. Не ги гледај луѓево право во лице, туку пробај а ги прошириш зениците и да се концентрираш на твојот настап. Или едноставно гледај во дел од сцената, во некој ѕид, во таванот, далеку позади (во задните редови)...

 

и јас сум имала повеќе настапи, ама за да немам трема пред настам прво ко ќе излезам морам да го видам татко ми и после си велам шо ќе биди нека биди стварно вложив труд, па ајде да го покажам тоа.

 

Сум имала настапи.Беше тоа убаво време кога рецитирав.
Секогаш имав трема пред настап,но кога ќе излезев пред публиката целосно се сконцентрирав.
Тремата изчезнуваше.Никогаш не гледав во луѓето,се чувствував како да сум сама.
Ми се случувало да згрешам,да пропуштам некој стих,но тоа не се заприметуваше,веднаш продолжував и нормално луѓето од публика нема да го заприметат тоа.

 

Имам трема на почетокот на секоја презентација или настап пред група луѓе, ама тоа е само првите минутки кога ќе почнам да зборам, гласот ми трепери и после се опуштам и гајле немам. Ама тие 2,3 минути на почетокот секогаш ми се најтешки колку и да го владеам и знам тоа што го презентирам

 

Цел живот се борам со овој проблем, само што кај мене не е само пред настапот, туку претставува целосна блокада. И да не бил толку јавен настапот, повторно ми се случувало истото - верглам и пред луѓе што ги знам со години, ако се повеќе на број, и ако треба јас да зборувам, а тие да ме слушаат.
Голема грешка правев што во средна школа и на факултет потклекнував пред овој проблем, и ги избегнував презентациите, одговарав само на поставено прашање, ако ме фатеа случајно, без да имам време да се исплашам. Во средно професорот по физика испитуваше само доброволци - кој стане стане, и јас си имав слаба оценка и покрај тоа што ги знаев сите лекции. Едноставно се препуштав на стравот и не се борев со проблемот. Најдоброто решение за секој проблем, се знае - соочи се, но справувањето дефинитивно не е лесно.
Ниеден совет не ми помогнал, а сум пробала се’ - едноставно кога ќе дојдеше таков момент, потев, се тресев, не можев да зборувам. Не би посакала никому такво чувство. Најлошо е кога ќе видиш дека некој од "публиката" се смее на тоа што не можеш да зборуваш, па станува уште полошо.

 

сум учевствувала, ама не рецитирајќи затоа што како помала се збркав ја заборавив песната, а многу убаво ја извежбав и ја знаев .. оттогаш не ми текнало уште еднаш да одам да рецитирам на приредба, ама сум била многупати во ритмичка .. едноставно не гледајте во публиката, гледајте напред во ѕидовите или пак на некој дел каде што нема многу луѓе, сконцентрирајте се и не мислете на ништо друго ..

 

Баш деновиве ќе има настан на кој што ќе настапувам ама не сама . За мене лично кога не гледам некој што го знам не се срамам многу ама ако приметам некој познат се усрамувам многу , особено татко ми ако ме гледа Инаку трема имам ептен

 

Немам, а не сум ни имала.
Баш се осеќам супер.
Као диктатор, као оратор.
Џоа Цицерон сум, мајке ми.

 

Сум имала повеќе настапи уште во основно и средно, а сега се почесто учествувам на ораторски натпревари. Во првивте неколку секунди додека си го кажам името навистина имам трема, ама потоа како да исчезнува. Не дозволувам говорот да ме владее мене, туку јас да го владеам него. Ми се има случено да го подзаборавам говорот, ама имам импровизирачки развиени техники, така што во такви моменти лесно се снаоѓам. Дома вежбам со пуштена гласна музика или телевизор, затоа што публиката некогаш знае да биде безобразна, да шушка, гласно да прави муабет, а тоа многу деконцентрира. Ама ако си добро навежбан - нема да имаш проблеми.

 

Офф Топик:
Извини што сум малце недоволно информирана ама какви се тие ораторски натпревари?

 

Натпревари во добро говорење бре девојко.

И ја сеа се зачленувам во друштво на млади оратори.

 

Никогаш не си слушнала за ораторство и реторика?
Тоа е уметноста во говорењето! Спремаш говор, застануваш на говорница и во рок од 3 до 5 минути го кажуваш користејќи разни техники и вештини, мимики, гестови, повишување, снижување на гласот и слично. Притоа немаш лист пред себе, затоа што како што една професорка велеше: Вие сте оратори, а не спикери! Во глобала така изгледаат натпреварите по ораторство. Има повеќе категории, на пример имаш спремен говор кој сам треба да го напишеш, имаш готов говор (јас еднаш кажував говор на Цицерон), имаш и импровизиран говор каде што ти кажуваат тема пола саат пред да почне натпреварот и ти треба да осмислиш веднаш говор и да импровизираш.
Интересно е, особено им е потребно како вештина на правниците, затоа и се изучува како предмет на правен. Јас почнав од средно школо да се занимавам со тоа и морам да кажам дека ми помогна многу околу совладувањето на тремата за јавен настап.

 

Јас баш и сум немала некои јавни настапи, можеби кога бев помала нешто не учеше наставничката да свириме на флејти и идевме по школи, ама немаше нешто некоја посебно голема публика и не ми било срам. е ако треба да сум сама и на пример да пеам нешто, како другарка ми што цела се препотува и се вади од памет богами и мене можда би ми се десило такво нешто.ама незнам пошто не сум доживеала до сеа нешто слично

 

леле, ова ми треба имам нешто говор монолог за татковината ама ем држам книга ем треба да и кажувам на публиката.
Инаку каде се зачленувате? дали има ограничување на возраста и дали има некои што се на факлутет а одат таму? бидејки не сум од Скопје а кога ке одам на факлутет може да се запишам

 

^^ Има Клуб на оратори чии простории се наоѓаат во склопот на Јустинијан Први, колку што сум информирана сеуште функционира. Град Скопје исто така организира ораторски натпревари за средношколците, од секое средно школо се бира еден најдобар, па потоа победниците се натпреваруваат меѓу себе. МАССУМ исто така во рамки на Образовното рандеву организира ораторски натпревари. Кога се одбележуваат Денови на Европска Унија и тогаш се организираат ораторски... има еден куп натпревари од таков тип. Една од најстарите ораторски е „Иво Пухан“, таа ја организира Правен факултет и учество можат да имаат само студенти од тој факултет.

 

Тоа е како рутина,како некој шаблон за мене.Колку повеќе имаш јавни настапи,толку повеќе се опушташ,помалце трема имаш и полесно е.

 

Паа јас едноставно кога излезам пред повеке народ каде што јас треба да зборувам а другите да ме слушаат немам трема не ми е страв не се потам но секогаш заборавам што треба да зборувам. Така и на часовите кога ме скорнат пред таблата иако ја знам лекцијата јас кога излезам исто како книга да не сум пипнала.И еднаш учествував во драмска секција и ми беа дадени два стиха од една песна да ги изрецетирам убаво онака со глумење и кога излегов на сцената имаше 100 души пред мене и заборавив што треба да кажувам но добро е другарка ми беше пред мене па додека она го кажуваше нејниот дел јас успеав да се сетам на мојте 2 стиха и кога дојде ред на мене само ги кажав ниту одглумев како што треба ниту ништо едвај чекав да заврши и од тогаш не ми текна веке да отидам таму

 

мислам тремата доаѓа од недостаток на самодоверба! знам по себе си бидејќи сум најголема тремаџика што постои на планетава и долго се анализирав себе си, сватив дека ме вреба несамодоверба и комплекс на помала вредност, што и да знам колку и да сум добра или најдобра мене ме фаќа трема и тоа ме спречува да се покажам во најдобро светло во краен случај знам да се блокирам и да занемам, а у домашна атмосвера пред себе си, сум гром!

како ова да се побди незнам!

 

Мислам дека тремата се јавува кај секого, кој треба да зборува или да се претстави пред поголема група на луѓе или јавноста.
Јас како мала на приредбите сум имала трема, но не до толку да заборавам текст .
Е сега кај оние луѓе кои речиси секојдневно се во ваква ситуација, мислам дека тремата исчезнува, односно со текот на времето се намалува.