Трема пред јавен настап

Уфффф ја мразам тремата пред јавен настап. ми се има случено многу пати и што е најлошо и влијае на мене. Ме кочи неможам да почнам да направам било што. (нели зависи за кој што дали глумење,пеење,танцување или нешто друго. ) Најдобро е да не се замарате и да се осеќате како да сте пред огледалото,Или сами во соба како да нема никој. Веројатно ќе ви успее.

 

Јас сум имала повеќе настапи и на училишни приредби и од играорна, но немам трема

 

Не знам зошто, но да излезам и да презентирам обична презентација пред клас, таква топлина ми доаѓа во лицето и малце ќе се испотам, (не знам дали се вцрвенувам, неам огледало пред мене а може и да се збунам малце))
инаку сум имала јавни настапи, сум танцувала пред публика, пред камери во студио, и не.. трема не.. кога сум со други до мене, друго е... али сама?! :О
мислам дека како мала не сум имала трема пред други, и мислам дека тоа дојде со пубертетот
сакам да се покажам пред други, ама таа трема...? уфф..
како да ја елиминирам засекогаш???

 

Трема, трема, трема..Секогаш кога презентирам нешто, па макар и пред мојот клас и тоа сама ме фаќа трема, не знам зошто. Исто и кога треба по училници да „соопштам“ нешто, нешто ко да се „препотувам“ а в прочем ништо не се забележува надворешно. Тогаш знам и да заборавам се што требало да се каже.

 

паничар, паничар огромен сум

 

Ne znam dali se raboti za trema, ili me plasi nesto drugo...no nikogas, ama bas nikogas ne uspeav da izlezam pred pomladite kolegi a pri toa da ne go cuvstvuvam toa prevrtuvanje na crevata vo stomakot.
Jas sum vnatresen obucuvac vo bankata vo koja rabotam, i obicno rabotam so mnogu ambiciozni novovraboteni kadri koi sekogas imaat dopolnitelno prasanje. Sekoe prekinuvanje od nivna strana me me vadi od prirodnata sostojba vo koja sum bil dotogas i posle toa se pocnuva od novo so prevrtuvanja na crevata, potrebata od koncentracija, nepotrebno potpivnuvanje na vodicka dodeka gi slusam nivnite prasanja...
Ako nekoj ima sovet kako da go prebrodam toa, ke mu bidam blagodaren

 

Сум имала доста јавни настапи...на почетокот можеби некоја минимална и позитивна трема, но секој настап бил приказна за себе и си носел своја тежина. Но во суштина, никогаш не сум била под стрес.

 

tremata e sosema normalna, jas postojano sum so nekoi nastapi i priredbi i sum naviknata ama sepak na pochetokot i jas imav trema, jas tremata ja izgubiv koga prvo vezbav pred brat mi(6 godini e pomal i nisto ne rabirashe i zatoa lesno mi beshe pred nego) i potoa pred majka mi i celoto semejstvo i taka stanav poslobodna i sega voopshto neemam trema

 

Пред да започнете со пеење, ораторство, презентирање (било што), најдете една точка која ќе се наоѓа позади публиката, сконцентрирајте се на неа, земете длабок воздух и почнете.
Не е воопшто тешко.
Од кога ќе земете замав, може да се опуштите и да шетате со поглед, но тоа само докулку сте сигурни дека таквото нешто нема да ве укочи или да ви одземе внимание.

 

Неколку пати сум излегувала на телевизија, прв пат кога имав само 6 години. Тогаш ќе се онесвестев од трема, ама самата си го барав Прашаа кој сака, и јас прва! Ама изкажав се што ми кажаа и толку. После веќе почна тремата да ми се губи. Зашто дома пред настапот постојано вежбам, и дома и секаде, и кога кажувам пред многу луѓе само си замислувам дека повторно само вежбам. Така многу не им обрнувам внимание на луѓето.

 

Интересна тема
Јас како помала во четврто одделение често сум настапувала на приредби,патронати и други работи и многу имав трема но си велев јас го можам тоа и го победив стравот ехх убави мемории

 

Imam problem slicen na temava za koj bi sakala da razgovaram so nekogo koj se razbira od psihologija pa ve molam pisetemi vo licna poraka

 

Од секогаш сум ја имала оваа трема. Еднаш требаше да го водам патронатот, и тоа не сама со уште некои. Каков страв сум имала Тоа е неописливо како се возбудив, се тресев, ладна пот ме обли уште од дома како да ќе треба да убивам некој

 

Јас чувствувам како ми бие срцето силно. Еднаш требаше да презентирам македонска храна на една презентација ама не бев воопшто спремна за тоа незнаев што да кажам затоа што ме избраа онака им текна ајде ти тоа ќе презентираш ама ок добро помина.

 

Имам премногу трема.
Моето хоби е поврзано цело време со настапи, концерти... Ах леле, биење на срцето многу јако, нозете ми се тресат, цела треперам...Морам да го надминам тоа!

 

Еднаш јас искочив за патронат.
Се спремав толку, а кога требаше да зборам 100 на саат терав и мислам дека цел град ме слушна- ко да немам микрофон.
Бруки бе бруки ги оглувев луѓето

 

Јас имам ненормална трема од јавни говори. Се препотувам, се црвенеам, ми се тресат рацете, срцето ми чука како лудо. Многу ми пречи ама тоа е.

 

А јас ?
Имам дури и ПЕЕНО со другарка (Земјо Македонска) пред 500-1000 луѓе. Демек нешто по повод празникот Митровден. Ама гласови, како расипани саксофони. Баш така
Умрев Ненормална трема имав, се тресев, како којзнае што да е.
Плус сега имаме патронат, и ќе треба да играме 10 девојчиња, а мене прва ме ставија пошто најубаво сум играла. Е сега што правиме

Да не забегам од темава, ДА имам трема, ненормална. Таква си сум отсекогаш

 

Јас немам трема.Нормално,кога треба да зборувам пред луѓе или да презентирам нешто,возбудена сум,ама треma,не.Тоа многу го сакам кај мене.

 

Имам трема,но кога подобро ќе размислам нема потреба од тоа...и така малку од малку се смирувам и се е океј.
Разјаснете си некои работи.Мислете на тоа дека нема потреба од трема воопшто.
Зошто?
-Сите сме луѓе и на сите може да ни се случи да направиме грешки,да се збуниме итн.
Затоа луѓе само смирено или пак замислете дека сте сами и нема никој со вас,така најлесно ќе се ослободите....