Усно или писмено - како ви е полесно да се искажете?

И јас ко @JollyGirl... во зависност од ситуацијата, некогаш полесно ми е усно, отколку писмено и обратно. Тоа мавтањето со раце не мора да значи дека не знаеш да се изразиш. Додека одговарам пред професор и јас мавтам со рацете, некогаш и со нозете си заигрувам. Oва знае да ми се случи и со некој рандом човек, а причината е трема.

 

Јас не од трема, туку кога се внесувам во раскажувањето почнувам да мафтам
Почнувам да се чувствувам ко да сум дома и имам чувство ко да љетим

 

Писмено. Секогаш се заплеткувам усно

 

Усно..

 

Јас сум така по-комуникативен човек, и секогаш сум преферирала тет-а-тет конверзација, очи во очи.
Јес да често ми се дешава да кажам нешто што не го мислам, не е соодветно или нешто да ми се испушти што не треба и тоа без да приметам ама ме знаат сите околу мене каква сум па не ми замеруваат.
Поготово кога сум под дејство на алкохол, не знам од кај добивам толку инспирација за зборење.
Писмено ме ограничува некако, нема да ми текне се што треба да напишам, друга работа што ме мрзипа да земам уште да пишувам на хартија мисли, чуства и сл. нема шанси, мора ги кажам на некој макар и преку телефон.

 

Интровертна личност сум, усно тешко можам да се изразам, ама кога станува збор за чувства. Кога пробувам да зборам одма трема ме фаќа.
Додека за во школо зависи многу од предметот како сум повеќе навикната, а и од професорот.
Кога одговарам усно директно одговарам на прашањето и веднаш знам дали сум кажала точно или не, а некогаш добивам и помош да се присетам. Додека пак писмено, имам повеќе време да размислам, да го формулирам одговорот, а и да се навратам на некое прашање што сум мислела дека не го знам.
Инаку и јас мавтам со рацете додека зборувам, или е од трема, или пак полесно ми е да се изразам така.

 

Усно!

На писмено морам да кратам а зборам многу и не можам се тоа да го пишам
А имајќи предвид дека кога зборам мафтам со раце, на моменти наликувам на глуво-нем преведувач а тоа ме дополнува во изразувањето, така што подобро сум сватена кога зборам одколку кога пишувам

 

Во образованието усно. Се ќе научам на памет и како песна ми одеше усното испрашување.
Општо во личниот живот преферирам очи во очи да се изразам бидејќи тогаш ќе може да се забележи и реакцијата на соговорникот во тој момент.
Писмото односно писменото изразување во времето на моето детство беше доста во мода сега тоа е замрено, тоа го правам ако сакам да изненадам некоја личност, личност која што ја познавам и би знаела е каква ќе биде нејзината/неговата реакција.

 

Нормално дека на сите им е полесно писмено, затоа што можеш убаво да осмислиш се што ќе кажеш.

Ама јас повеќе сакам усно, па макар и потешко било. Сакам да ги гледам реакциите на соговорникот, а и не сум фан на ништо виртуелно. Сакам да можам да почувствувам нечие присуство.

Инаку да, и јас не сакам луѓе што гласно зборуваат. Ме нервира и мавтање со раце, иако се фаќам себе како и јас го правам тоа, посебно кога имам многу да кажам на некоја тема.

 

Писменоо

 

Usno, kazuvam se sto mislam vo momenton, so direkten pogled , da se znae deka so sigurnost go mislam toa sto go kazuvam. Ne se plasam dali ke navredam ili ne, kazuvam ona sto mi smeta i sto mislam deka e pravilno ( a 99% moeto e pravilno ) bez vrtenje na zborovi onaka da ispadnam ljubezna. Pismeno nemam nikakva volja da pisuvam, ne sum dotolku poeticna pa brzo se nerviram. Pisuvam samo ako sum pijana i tazna.

 

Вистина е дека е потешко, но усно. Поубаво ми е усно што се вели "очи во очи" а посебно ако е нешто многу битно!..Писменото често може да не е вистина, а и секогаш е полесно писменото изразување. А јас секогаш одам по потешкото зашто си докажувам самата на себеси колку можам иако понекогаш имам трема ако се најдам пред некоја поголема група..

 

Ако се испити во прашање дефинитивно усно, затоа што можам подобро да се изразам, немам трема да говорам пред публика, професори, колеги напротив ми е мотивација да бидам што подобра и да не се бламирам со незнаење и во реален свет дрдорка сум голема.
Писмено ме мрзи да пишувам затоа што секогаш морам се да опфатам а реално немам многу време и во брзање ќе пропуштам нешто.
Ако се во прашање искажување на емоции и чувства најлесно ми е на форум, анонимно, да типкам, во реалноста тешко се отварам да речам што ми лежи и тежи на душата, затворена сум како школка.

 

писмено.

 

Мене ми е многу полесно усно и многу подобро соговотникот ја разбира мојата поента отколку писмено.
Усно имаме и говор на телото, мимики, некои нешта што ги потврдуваат усмените искази, додека писмено да, можеш да ги доловиш емоциите или суштината преку напишаното, ама не целосно и повеќе останува простор на погрешно протолкувано.

Друго, писмено вртам илјада зборови за една работа па некако усно ми доаѓа подобро за да се искажам.

 

Со поглед

 

@Bridget vaka li