Ми текна уште една . Имавме навика да правиме фотосесии на малите одмори . Еднаш додека правевме фотосесија ни влезе професорот ( и тоа најстрогиот ) и не затекна сите четири другарки качени на клупа во усогласена поза сите на нозе , која со јазик надвор која со раце горе . Ни прости , дека крај на учебна година беше . Инаку ќе добиевме укор сите четири . А и половина клас ги немаше .
Трета година седиме со другарки од клас во двор на одмор се глупираме и доаѓа професорот што сите женски го манијачевме -Број 8 во дневник нека се спреми за испашување (јас) - Пак мене?! Доста беше, дај друг број кажите - Ти си број 8? Се гледаме за 5 минути. Дојде ме испрашуваше цеел час, и на крај ми вика -те болеше? (средношколски памет се знае кај тера) -малку -седи, 4ка. Задоволна? -Пре И после цел клас ме зезаше за ова
Во втора година пред да се фатиме со дечко ми (а имавме симпатии) една професорка го стана да го испита, а јас не смеев да шепкам. Ме натера да се свртам кон неа и да не мрдам. Кога заврши и детево си кажа му вика "бравоо, сега баци ја * (моето име)". Бевме другарски блиски нашкола по ходници на одмори и сите не зафркаваа дека сме заедно, а немаше ништо. Ете тогаш јас се зашеметив и останав така ни да дишам ни да мрдам. Цел клас чекаше реакција. 30 секунди молк и ете ја "шо ви е бе се зафркавам" и си фати да се корни од смеење жената. Дечко ми не знам како изреагира, бидејќи нели со грб му бев свртена. Ама беше ептен непријатно и меѓу нас бидејќи немаше баш ништо, само потајни симпатии.
Во основно една наставничка често носеше црни фармерки. Си имаа наставниците посебни столчиња. Зимање кредата на одмор и поминав по столот. Таа па не ни стануваше од место. После часот може ја приметиле низ ходник
Изгледа 2 година бевме.Не одведоа на екскурзија во Лесново.Најстрог беше историја професорот.Не даваше во ходниците пиле да прелета.Така шетаме со школските и влегуваме во еден кафич да се стоплме , а таму најстрогиот професор.Сите рикврц се завртивме и избегавме Се исплаишвмеЧовекот кога виде стана и трчаше по нас да не врати да влеземе во кафичотДетски памет Ние обожававме да бегаме по цел ден од часови цел класЗатоа во 4 година си имав 5 неоправдани само од еден денСпроти гимназијата имаше кафичи и таму се криевме.Бевме избегале на физика(Бог да ја прости ,душа жена).Седиме во кафичот и ја гледаме надвор професорката ,сите под маса се скривме да не не видиМоже ќе не врати и ќе не испита Со една другарка која седеше зад мене нешто се закачавме, се будтавме .Јас потпрена на мојот стол и на нејзината маса.До неа таа што седеше пишуваше домашно , а ние и ја мрдавме масата.Девојчето се изнервира и ја повлече нагло масата, а јас сплеткана во столот почнав како успорена снимка да паѓам.Чекав со таа што се бутав да ме спаси да не паднам и пржев раце за да ја фатам.А типката се тргна и јас треснав на земјаМи се утепаа смеејќи оти сум паѓала како успорена снимка
Другарка моја ми кажуваше, фатиле полжав, и го триеле на кваката, со тие лигите да ја направат, за да се фати професорот..
Се сеќавам, во трета година средно, на сунѓерот за бришење таблата ставивме течен сапун за професорката или ние кога ќе ја бришеме таблата, да се направи целата сапуница за да не може да пишува на табла.
