Nesto slicno mi se slucuva i mene, a procitav deka spomenavte za strucna pomos. Dokolku imate iskustvo so toa dali bi mozele da mi kazete kako odi cenata na tie tretmani i nekoj dobar psihoterapevt ke moze li da mi preporacate? [mod-kirilica:v79ql9dn][/mod-kirilica:v79ql9dn]
Znaci vaka tie "crni misli" koi site vie gi opisuvate vsusnost se narekuvaat opsesivni misli a toa se narekuva opsesivno-kompulsivno rastrojstvo јas go imam veke 7 godini i moram da kazam deka od pocetokot mi bese mn tesko poradi toa sto mislev deka nesto ne e vo red so mene i se sramev od toa megutoa minatata godina sosema slucajno na internet naidov na edna statija za opsesivno-kompulsivno rastrojstvo i odma sfativ deka toa e toa sto jas go imam bev na psiholog i moeto mislenje bese potvrdeno mi prepisaa lekovi i denes samo edna godina podocna jas sum sosema nova licnost da i den deneska imam takvi misli megutoa poveke ne dopiraat tolku do mene i ne pravat da custvuvam tolku golema vina kako porano koga bukvalno se mrazev sebesi poradi takvite misli. http://www.psihologija.autentik.net/ank ... mecaji.php p.s da napomenam opseisvno kompulsivnoto rastrojstvo ne e bolest i neznaci deka sme ludi ili deka ne sme kako ostanatite toa e samo psihicko rastrojstvo koe ni e predizvikano od nekoja trauma na koja mozebi ne se ni sekavame,no sepak nie sme sosema normalni luge kako i site ostanati [mod-kirilica:2xnti5bw][/mod-kirilica:2xnti5bw]
Постојано го имам овој проблем.Посебно за мајка ми,брат ми и татко ми.Татко ми мисли дека не го почитувам и сакам,ама он незнае колку јас се плашам нешто да не му се случи,ама не го покажувам тоа.Некој да му каже дека јас се плашам да не има собраќајка,да не го убијат,да не е болен и сл. ке го направи будала и никогаш не би поверувал,но сепак ми значи. Ама и за себе имам црни мисли.Како се плашам моите да не се болни,така и за себе.На моменти ми доагаат мисли како јас сум болна па ке умрам. Само можам да кажам дека се надевам дека овој период ке ми помине.
Понекогаш и мене ми се случува ова, односно ми идат црни мисли. Но кога ќе ми се случи тоа јас самата си викам -не туку си замислувај глупости влубена- и така не ги земам во предвит многу многу. Но најчесто тоа ми се случува кога не можам да заспијам навечер и туку си мислам нешто и ете ги тие мисли дошле и потоа се чуствувам лошо но од кога ќе заспијам поминува, утредента сум како нова.
Имав црни мисли, но сега се проретчија.. обично кога е така се обидувам што повеќе да не мислам на тоа и да се обидам да ги заменам со нови позинитвни и оптимистички мисли..
Јас мислев дека само јас ги имам, морам да признаам дека е навистина мачно , но како доагаат така и си одат. Ми се случува на периоди, се ми се уфилмува у глава да не им се случи нешто на моите сакани, еве прееска дечко ми тргна на пат јас се напнав леле касно тргна немој нешто да му се случи, го искарав и одма паничам, и одма се напнувам , аман ќе пукнам веќе
Како да нема човек црни мисли кога се` досега што му се случува е црно? Не можам негативните мисли да си ги истерам од глава зошто по природа на сите работи гледам песимистички. Ќе се скарам со некој и во глава ми е дека ќе прекинеме секаков контакт, независно дали е дечко ми или другарка, ќе се пожали некој близок на болка па си правам филм дека е тешко болен и си го предвидувам најлошото.. Колку и да се убедувам дека тоа нешто не е битно, телото ми го докажува спротивното. Имам константен страв, срцево ми чука со двесташеес-на-саат, немам апетит, имам болка во стомакот, не можам да заспијам и буквално не можам да се препознаам од кога станав ваква!
пред 5 години и јас имав ваков проблем, се започна една вечер кога обидувајки се да заспијам почнав да мислам на многу лоши работи како нешто лошо ќе им се случи на моите наблиски вклучувајки ме и мене и плачеќји излегов од собата и им реков на моите за тоа, сега да не навлегувам во детали отидовме на лекар и ми даде упат за на психолог и отидов неколку пати, ми препиша и одредени лекарства кои ги примав итн.. ме советуваше да си најдам некое хоби, некоја занимација, да си го исполнувам времето и да ги заменувам негативните мисли со позитивни така што како ќе ми дојдат да ги заменам со позитивни убедувајки се себе си дека не сум во право дека мојот страв е сосема неоснован итн. што е најлошо од се, сето она што си го замислував беше толку визуелно и убедливо што мислев дека ја предвидувам самата несреќа и се чувствував како веќе да се случило тоа, самото чувство е ужасно и ме уништуваше сосема, немав апетит, немав волја за живот но ете со текот на времето по неколку месеци проблемот го надминав, згора на тоа и се заљубив што придонесе да ги отфрлам црните мисли потоа веке не размислував така, се чувствував подобро но ете кога моите беа отсутни повеке од обично или кога не се јавуваа на мобилен е тогаш ме фаќаше паника и веднаш помислував на најлошото, а кога ке си дојдеа се срамев од тоа ... и сега после 5 години кај мене се појавуваат истите тие црни, проклети мисли кои ме запрепастуваат, но овој пат се поврзани со моите пријатели и со ајде вака ке кажам момчето во кое сум заљубена.. до пред некое време бевме во контакт но се случија некои недоразбирања помеѓу нас и сега во глава ми навираат лоши мисли поврзани со него..кога само ќе помислам како би било доколку не дај боже му се случи нешто ми доаѓа најискрено да се убијам .. се трудам да ги отфлам сите тие мисли и верувам дека ке успеам со оглед на тоа што сум имала такво искуство и порано, но од сето ова констатирам дека стравувам за личности кои ми се најбитни и најмногу ги сакам, се прашувам како е можно да помислувам на најлошите работи ?? .. и барајки си вака лек наидов на темава која е баш за ситуацијата во која се наоѓам овие денови
Да си отидете на црква :geek: Неозбилна сум и мене одреден период освен црни мисли друго ништо по главата не ми шеташе, позтојано се мачев така си го преоптоварував мозочето и баш за Божиќ кога бевме на црква од тогаш и да дојдат брзо си одат и не им обраќјам многу внимание. А и кога си го вртам филмот назад кога и да одев нацрква, оти ретко се случуваше подоцна чувствував некој необјаснив спокој, незнам како да го објаснам... Подоцна мислев постојано на позитивни работи , цело време бев спокојна. Така да пробајте отидете некое утро на литургија, нема ништо да ве кошта да издвоите саат, саат ипол. Може ќе ви помогне. Може има некоја виша сила, ама и мајка ми и таа чувствува спокој после секое одење на црква. Незнам..
Татко ми обично се враќа во 4 ипол од работа, а јас денес дома паника кренав. Па каде е, па зошто не е дојден до сега? Иако беше само петнаесет за пет јас дома врева кренав. Сите 9 души ме смируваа И доаѓа татко ми и му викам кај си ти до сега и тој: 16:50 h -"Па гужва имаше во сообраќајот." -"Па за што имаш мобилен? Јави се!" И тука незнам зашто настана една таква смеа! Јас баш како смајливо ги гледав
Здраво на сите долго време мислев дали да пишам и дали да го споделам мојот проблем и еве конечно собрав храброст. И јас исто така имам црни мисли моите мисли се најповеке насочени кон љубовта цело време мислам дека ке ме остави дека ме лажи а немам основа за да мислам така знам дека ме сака и дека не би ми направил такво нешто тоа ми се случува само во мојата глава но сепак тие мисли ме прават и многу нервозна ме прават и премногу љубоморна. Истото ми се случува и за моите родители да не му се случи нешто и нив но најповеќе овие мисли се насочени кон мојата врска некогаш и на глас си зборувам сама дека нема да се случи нешто такво но тоа не е убаво затоа што почнав да го правам тоа и пред лугето околу мене .Ова веке трае неколку години и чувствувам дека станува се полошо неможам да го контролирам како порано,сега почнав и да не можам да ги допирам лугето што знаам дека нешто лошо му се случило за да не станам како нив знам дека тоа не е можно јас сум свесна за тоа ама ете ови мисли се посилни од мене. Пишете ми да знам дека не сум само јас со ваков проблем и помогнете ми
Низ што се не поминав со тие ужасни мисли,колку пати само мислев дека ќе полудам.едвај се контролирав.се надевам ќе најдеме начин
Постојано имам црни мисли...самоубиство,недоверба,депресија,скршено срце... незнам што да правам. Неможам веќе да издржам... да земев кофи да полнев ќе немаше жед во Африка! Ќе земам песна да слушнам, уште толку... ќе земам ќе се фрлам и ми е гајле
Не смејш да мислиш на самоубиство се надевам дека ке успејме и дека ке го поминиме овај период само храбро
Многу пати и јас фантазирам така,особено за мајка ми Сите сме помислиле барем еднаш така да не грижете се !
луѓе во последно време нон стоп имам црни мисли, се си мислам дека на дечко ми ке му се случи нешто , дури и си замислувам како умира... до сега не сум била ваква, незнам што ми е , ама лошо ми е несакам навистина да му се случи нешто ... кога оди негде си мислам секој момент сообракајка може да направи и дури си правам филмови како ке ми биде кога ке ми се јават да ми кажат, ... се надевам дека не ја предизвикувам судбината? многу се плашам.инаку анксиозна сум веке неколку години, сум имала црни мисли, но вакви никогаш.како да ми се предвидува мислите ли дека тоа се само мисли и ништо нема да се случи? ви благодарам
Игнорирај ги и готово. Најделотворниот лек против нив е само позитивните и спротивни помисли. Кога помислата ти вели едно, ти возврати и во себе со друго, но позитивно. Малото задоцнување, оправдај го во себе со тоа што ќе си речеш дека можеби нешто друго му излегло па се зафатил, или пак е со некој другар, со родителите... но никако негативни помисли. Ќе видиш дека ќе помине се, се’ е до тебе. Биди силна и ќе ги победиш .
и јас постојано имам црни мисли ама безконечни,дека ке умрам,дека ке ми се случи нешто на моите или на некој од моите најмили незнам како да го надминам ова ве молам за помош
