Исклулирај. Се случува. Ништо страшно. Почни да се бавиш со спортски активности. Пиј B-complex и јади здрава храна. @Bojanvli
Нема проблем пријател. Знам како ти е уживај. Ништо страшно не е верувај ... Ако ептен си вознемирен напиј се диезепам ќе те среди. На подолга стаза ќе мораш да вежбаш, да идеш во природа и да седиш со позитивни луѓе! Среќно.
abe vidi sekakvi misli naprimer deka ke poludam,deka sum retardiran e se takvi misli deka sum budala,deka ke stanam bagabont iako znam deka nema nisto takvo jas odma osekam nekoja macnina vo zeludnikot i srce bienje neznam od kaj mi doagaat i zosto taka loso vlijaat na mene
Човечкиот мозок е создаден да ги потиснува и создава мислите. Кај тебе црните мисли заземаат огромен став, во одреден момент чувствуваш вина кон себе си и се самообвинуваш, тоа создава притисок и големо ниво на стрес и затоа чувствуваш мачнина. За почеток оди во црква исповедај се кон поп или нека ти пее мислам дека ќе ти помогне, на некој начин и ќе ти олесни ако имаш проблем со несоница ова е одлична терапија. Кога ќе ти дојде таква мисла пробај да ги исконтролираш и да најдеш занимација која ќе те направи среќен.Ти колку што им дозволуваш на мислите да поминуваат низ тебе толку и можеш да ги контролираш. На пример ако ти дојде мисла "Што направи, глуп си" речи си на тоа "Па што, не се замарам." Можеш да воспоставиш голема контрола врз своите мисли. Прочитај ја книгата моќта на потсвеста. Читај книги повеќе скрени внимание и што е најважно што и да си си направил врз себе си прости си. Ќе ти помине, само треба борба и време и средина во која се чувствуваш удобно. Некогаш остани сам или патувај сам, разговарај со себе си секогаш позитивно - доста помага.
Не се нервирај, соте на некој начин се сомневаме во истото. Кас барем така мислам. На некој начин сите сме по малку ненормални. Секој на свој начин. Не е тоа болест, на различна ситуација различно реагираме. Почни со трчање, верувај многу помага...
Да ве прашам еве после долго време почнав редовно да спортувам и имам занимација и тие моменти заборавам на тоа ама а се потсетам како ми беше лошо и да ги уште се немам ослободено од тие мисли одма ми иде мачнината во стомакот после училиште не сакам да си одам дома ми е страв дека ке останам сам и ќе ме фатат мислите а па викенд воопшто не сакам да дојде дека немам голема замимација и ме фаќа страв дека ми идат такви мисли некако се осеќам безнадежно се нервирам неможам да најдам решение сакам да ги заборавам леле ве молам а некаков совет и помош!?!
Јас останав без родители, живеам сам и многу тешко се чувствувам. Немам црни мисли но во лицето ми се гледа депресија, не можам да јадам и да спијам, не можам да се опуштам покрај девојките како порано, сега со женско можам да бидам само пријател, друго не ме интересира од нив повеќе, не знам како да се понашам према луѓето без да изгледам чуден. Помош
Роднините ме нервираат и ме потсетуваат на моите родители и кога сум со нив ми е уште повеќе тешко. Се чувствувам дека сите ме сожалуваат
Imam 17 i mi prepisa heleks ama dzabe niso ne pomaga se e do psihata spored mene a ne da se trueme so apcinja
Шетај, излези и сам шетај во некој парк. Смени нешто. Зготви си некое јадење, гледај тв, прави нешто поразлично, излези на кафе. Најди занимација да не мислиш. Кога ќе ти се јават лошите мисли, избркај ги во себе, кажи си дека не се плашиш.
Blagodaram go cenam sekoj odgovor blagodaram sto si se potrudila da go napises sevo ova ama znam deka taka kako sto velis jas ke se zanimavam so neso ama otkako ke zavrsam i koga ke se potsetam deka ne sum go resil toa odma mi doaga macnina vo zeludnikot neznam dali ima resenie i kolku i da ne se plasam osekam napnatost mnogu mi krivo sto ova stana tolku ozbilno i mnogu vreme pomina ama me faka panika deka seuste nemoze da pomine strasnoo !
Абе паметот е деликатна ствар. Црните мисли се производ на ѓаволот. Прво почнува со мала доза на црни мисли, потоа малку по малку ти стануваат опсесија црните мисли се додека баам не паднеш во депресија и мислиш дека се е црно, немаш волја за живот. Чувствуваш дека се е монотоно стани, јади, легни и пак јово на ново секое утро. Тоа е така затоа што ѓаволот манипулира со таквиот ум. За време на депресијата, човекот е неспособен адекватно да ги оцени животните околности, луѓето и самиот себе. Какви се мисли му се вртат во главата на човекот кој страда од тагувањето: Се е лошо, во мојот живот нема ништо добро, никој не ме сака, целиот мој живот е бесмислен. И секако, самосудувањето: Јас сум најнесреќниот човек, губитник, глуп и безвреден. Било која здрава и нормална личност, која не се наоѓа во состојба на продолжена депресија, јасно е дека не може се да и биде лошо. Тоа е апсурд и бесмислица. Секој човек има можност за живот и среќа. Едноставно, човекот во депресија тоа упорно не сака да го прифати. Сигурно постои здравје (во мала или голема мера)хоби, постојат роднини и пријатели, значи постои можност да сакаш и да бидеш сакан. Тоа секој го разбира. Но, во човекот кој страда од тага не говори неговиот разум, туку некој друг. Кој? Неговата страст! Страста завладеала со неговата душа и свест. Но страстите не се дел од нашата душа. Тие доаѓаат однадвор, ние само ги пуштаме во душата. Сега е јасно кој нам ни дошепнува мисли за бесмисленоста на животот и за нашата потполна неспособност. Бесот (демонот) на тагата. И ние мирно го слушаме, примајќи ги неговите поуки како сопствени мисли. Неопходно е да се започне борба со нив: да не ги прифаќаме како свои и да не допуштаме да завладеат со нашата душа. Човекот кој сака да се избави од тагата, мора да се научи да ја гледа смислата и радоста што ја носи секој ден, секој час и минута од животот. Како прво, треба да запомниме дека Бог никогаш и на никого не испраќа искушенија повеќе од она што може да го поднесе. Он е наш Отец и многу подобро од нас знае што можат, а што не можат да поднесат Неговите деца, бидејќи „верен е Бог, Кој нема да позволи да бидете искушувани повеќе од силата ваша, а заедно со искушението ќе ви даде и излез, за да можете да трпите“ (1 Кор. 10, 13). Како второ, по периодот на страдањето секогаш доаѓа утеха. Ако од нешто на човек му се зема, значи на друго место му се дава. Во нашиот живот ништо не се случува случајно, секое случување си има свое значење. Бог не допушта бесмислено страдање. Ние страдаме заради очистување на нашите гревови, за да не страдаме во вечниот живот, или пак, ни се испраќаат неволји за да не заштитат од гревопад или од други опасности. Уште една смисла за неволјите е и нивното очистително дејство кое го произведуваат на нашата душа. Страдањето (доколку имаме правилен однос кон него) нас нè прави подобри, почисти, посмирени. Тоа не принудува малку поинаку да погледнеме на себе, да ја уважиме помошта која ни доаѓа од ближните, да почнеме да сочувствуваме со нив. Понекогаш, по неколку години, можеме да согледаме дека искушенијата не ни биле случајно испратени, туку дека ни биле потребни. Протоерејот Николај Гурјанов има поминато многу години за православната вера по логорите. Тој има зборувано дека ни најмалку не жали за поминатите години во затвор. Многу луѓе кои имаат поминато низ затворскиот пекол, губејќи го здравјето, не жалеле поради тоа и се сеќаваат на тие поминати времиња со благодарност кон Бога. А поинаку не би можело да биде, зашто кога би имале друг пристап кон животот, едноставно немало да ги преживеат тие страшни искушенија. Кога помислувате дека нешто ќе им се случи на вашите родители и деца постои многи моќно средство, а тоа е молитвата. Прочитајте молитва за здравје и спасение и грижата ќе ја снема. Ако сте тажни и во очај, доколку мислите дека никој не ве сака помогнете му на некој ближен, направете некое добро дело, тоа би му било од полза на некој, на кого му е многу полошо од вам. Правејќи го тоа, ние „со еден удар убиваме две муви“, се оддалечуваме од тагата и чувствуваме дека сме потребни некому. Така ќе разбереме дека не сме ние тие на кои им е потребна помош, туку на нашите ближни. Тагата и унинието можат да бидат предизвикани и од грешниот живот, честопати од непокајаните и неисповеданите гревови. Совеста, тој глас Божји, му зборува на секој човек. И доколку човекот не знае како да се ослободи од гревовите, како да се покае за нив, тогаш често паѓа во депресија. Овде, секако, неопходна е детална исповед. Депресивниот мора да се труди често да се причестува. Пожелно е тоа да го прави секоја недела. Посетата на психотерапевти и конзумирањето на антидепресиви можат да дадат при-времен ефект, но тагата и очајанието вистински се лечат само со духовен живот и работа. Да изведеме заклучок. Можеме да се избориме со тагата само доколку ја засилиме верата во Бог и да ја положиме сета надеж на Него. Треба да се научиме да ја гледаме Неговата безгранична благодат врз нас и треба да Му благодариме за тоа. Депресивниот човек самиот одбива да живее, не го цени тој дар Божји. И секако, борбата со оваа страшна појава е непрестаен труд – наш личен труд. Тагата и очајот – тоа се слабости на волјата, а само човекот може да си ја воспита волјата. Бог не може да не спаси без самите нас, Тој ни праќа помош и средства, а ние мораме да ги искористиме. ѓакон Димитар Арсовски.
Здраво на сите јас сум нов член и сакам да зборам нешто со вас.Пред 2 месеца гледав еден филм кој се вика Шишање и е српски филм можеби некој од вас го гледал,во тој филм се зборува за едно дете како се пореметува и станува како психопат,од тогаш се извадив од памет да не станам и јас ваков да не изгубам контола врз себе да се пореметам почнаа да ми идат страшни црни мисли како тепам и убивам како мего се преплашив имав тахикардија а најголема болка ми беше осеќав како мачнина во желудникот и прво бев на бајчка зборев со блислите па бев на психијтар ме изгоре со пари и нешто многу не ми помогна и еве после два месеца доста ми е подобро ама додека се занимавам со нешто добро е, а се потсетам каожко ми било одма ми доаѓа таа мачнина во стомакот па затоа барам тука помош што да правам и некој совет ако може ве молам за помош !!
