Стамбениот го земавме од комерцијална.Без учество и административни трошоци а е во соработка со градежна фирма Илинден. а зградите се во Ѓорче кај очната болница и Санте плус.750 евра е квадрат,веднаш вселив и со чист имотен лист.Треба да отидат во главната банка,еден кредитобарател а еден од сопружниците може да е кокредитобарател за да одобрат поголем износ.Прават проценка према платите колкав кредит точно може да се одобри и откако ќе им ги кажат тие работи треба да отидат и да изберат стан од понудените па да почнат процедура.Ама овој кредит без учество се однесува само за овие згради.
Јас би чекала за да го завршам образованието целосно и да се вработам. Пред тоа нема шанса за брак. А не сакам ниту млада да се омажам, сметам дека 28 години би биле идеални за тоа.
Мене единствениот услов да прифатам брак ми беше да се вработам. Може е и до воспитувањето, ама бев цврсто решена финансиски да не зависам од никого. Кога конечно се вработив по струка се земавме со мм.
И јас бев за тоа да чекам да го завршам факултетот, па да се вработам по струка, да средиме во куќата каде што ќе живеевме со маж ми. Арно ама маж ми на тоа вели: aко чекам јас на тоа деца на стари години ли ќе растеме .
Јас за брак почнав да мислам откако се вработив, добив знаење за да можам сама, откако заштедив пари, откако станав свој човек. Дипломирав, работев, магистрирав, положив правосуден, сменив работно место, најдов втора работа. И тогаш решив дека сум свој човек, дека можам во брак. Да не барам 50 денари за улошки, да не зависам од никој, да не се случи маж ми да ме изневери и да се разведам, а да немам пари за да го задржам детето, па социјалното во бракоразводна да рече маж ти ќе го земе ти не. Многу ми беше битно да можам прво сама, за да можам после да сум во заедница со маж, па и да имам дете. Ми беше битно да не зависам од никој, да не бидам издржувано лице од сопруг, мајка, татко... Туку да имам свое јас, образование, занает... да можам да земам кредит за стан, да можам да живеам без свекор и свекрва над глава. Ова се ми е резултат од една комшика на која двете деца и ги одзеде социјалното и ги даде на маж и оти он имаше работа, беше образован а она цел живот се шлепаше на него. На крај, си пресуди сама откако сфати дека не може да биде со децата, оти нема дом, оди по кирии, оти нема работа, има само основно образование и трпи за леб. Кога видов дека можам сама се омажив за маж кој е уште понезависен од мене. Такви двајцата самостојни одлично зависиме од љубовта помеѓу нас и ништо друго. Ако зависам од него или ако она зависи од мене... не е партнерство повеќе. Не чекав од никој да ми даде дозвола да се мажам или да купам куќа... само сакав да сум самостојна. Затоа, не се чека се. Само она што вас ви треба.
