Што прави, опиши некоја ситуација. Бидејќи и покрај тоа што има дијагноза можеби проблемот не е секогаш во него.
Го пишувам ова бидејќи луѓето со дијагноза често се жртви на средината. Па кога и да има проблем ги обвинуваат тие со дијагноза. Секогаш велат дека проблемот е во нив односно како што велиш во болеста. Па и тој сигурно има право на свое мислење. Доколку нешто навистина не е во ред веројатно би бил хоспитализиран.
Како и да е поентата ми ја сфативте мислам. Тоа општествено однесување треба да се менува. Имал психичка дијагноза и одма остај го не е точен, будала е, треба да прави како што другите сакаат, ако не прави по туѓите очекувања веднаш не е арен. Па не е убаво тоа.
Мене последно ми дијагностицираа шизоафективно растројство. Пропаднат сум психофизички, сам живеам. Одам на работа ама не можам да издржам, физичка, ми претставува огромен стрес. Многу сум опаднат и во телото и лицето. Дали знаете освен во душевна, каде можам да се одморам од стресот? Дали има друга институција? Почнав да не можам да се грижам за себе. Навистина сум во незавидна положба. Пијам Заласта, занфекса и Дијазепам.
Во некое село, на раат без луѓе... Ќе си земеш и едно куче или мачка, и така ќе се смириш психички и ќе имаш време за да размислиш за сѐ, не ти треба лудница.
Земи си миленик, имам читано дека мачките имале некој поинаков вид на енергија која што многу помага при психички растројства како кај тебе, мачките се многу добри и за намалување на стрес.. Од лично искуство можам да ти кажам дека прв пат кога земав мачка си го мразев животот и мачката со се него, ми гризеше кабли, јас на предавање мачката ќе ми дојдеше и врз тастатура ми скокаше, среде ноќ ме будеше и ми скокаше врз глава за надвор да ја пуштам, а после тоа сабајле ќе ми гребе и мјаучи на врата за внатре да ја пуштам.. Книгите ми ги гризеше, колку пати ќе ми се качи на маса и од смоки, кафе, торта се ми јадеше.. Многу се нервирав, ама после сфатив колку позитивно ми влијаеше мене тоа.. Грижејќи се за неа, забораваш на проблемите, трчајќи по неа, се полниш со енергија.
Имам двајца другари, ама почна работите кај што треба да уживам да ми прават стрес, ќе се замислам и одма ме фаќа. Зедов, не делува. Во кој манастир, каде примаат случаеви како мене?
Во Маврово има добар манастир, со монаси. Незнам како се вика ама многу позитивни искуства имам слушнато. Плус, ќе си се одмориш еден период
На пример во Бигорски, таму дури зависници од дрога се имаат излечено. И природа и се' многу ќе те смири.
Мислам дека поранепнипт партнер имаше шизофренија или шизофрено растројство. Создаваше шизофрени сценарија кои никогаш не се случиле, веруваше во нив и ги убедуваше сите околу него. На почетокот не сфаќав што се случува, но по неколку нагови испади, бев исплашена за моето здравје и живот. Мислам дека ако не се третира навистина е проблем.
Сигурно примаат? Не знам што да правам. 33 години имам, се мислам дека касно ме дијагностицираа. Повеќе не личам на човек. Ми треба многу долго одмор, па не знам после дали ќе можам барем да се грижам за себе.
Примаат, познавам човек од наши пријатели што беше во манастир за сличен проблем како твојот. Незнам само во кој манастир беше точно. Не мора да си наркоман за да одиш. Јави се прашај не е срамота . Млад си. Немој да си го упропастиш животот.
Шизофренија е ментално растројство, кое се карактеризира со дизинтеграција на мисловните процеси и на емотивната реакција. Таа најчесто се манифестира како аудитивни халуцинации, параноични или бизарни илузии или неповрзан говор и мислење, придружени со значителна социјална и професионална нарушеност. Вообичаено, првите симптоми се јавуваат во почетокот на младоста, кои траат низ целиот живот. Генетиката, опкружувањето во детството, биологијата на нервниот систем, психолошките и социјалните процеси се важни фактори за појава на шизофренија; некои лекови можат да предизвикаат појава на симптоми или да ги влошат истите. Лекувањето се заснова на антипсихотици . Психотерапијата и стручната и социјална рехабилитација се, исто така, важни во лекувањето.
