Уште еден тежок ден помина без тебе еве сега е ноќ,а јас не ни помислувам да спијам те мислам,те замислувам,те обожавам,те сакам едноставно се сакам од тебе би те бакнувала цела нок доколку би ми дозволил да осетам какви беа твоите усни,пак да почуствувам какво е чуството да си со некој што те сака повеќе од себе......би ми дозволил ли?
е значи стварно си КАПАЦИТЕТ како можеш да ми кажеш е штом си срекна и слеп човек би сватил е глума, маска и ништо повеке-па биди сигурен дека нема да ти дозволам на тебе да ми се ситиш на сите несреки што ми се случуваат во животот, и нормално ти мислиш дека јас сум срекна , а тебе и тоа како ти се познава дека си несрекен-незнаеш да глумиш се обидувам да си го разубавам животот за разлика од тебе, и нормално нема потреба секој да знае што ми се случува, колку ми е тешко и слично
Синоќа сонував жирафи. А според соновникот, тоа значи дека имам потреба од одмор и ќе одам на неочекувано патување. И веќе кројам планови за нашето одење на планина. Сакам да го искористиме периодов додека немаме некои посебни обврски. Сакам следниот заеднички појадок да ни е ваков.
Мачор мој. Вчера бевме на обиколка на цела твоја фамилија со сестра ти. Не знаеш кое чувство е кога ќе ги видам, поздравам, со ширум отворени раце и озарени, како да те гледаат тебе, така ме дочекуваат. Добри се сите, не се секирај. Мене, мачно ми стана, кога сфатив дека себична сум кога мислам дека само мене ми недостасуваш. Ти си и син, внук, брат. За тебе граделе куќа, баба ти ми раскажуваше како те чувала и ти греела млеко. Ми доаѓа да се расплачам поради сите семејни околности, па сфаќам дека е патетично, се прибирам, само си ја ставам раката на срце и земам силен здив. Вчера убаво беше времето, баш како кога одевме пешки на Кеј пред точно една година и заљубено си шепкавме некои смешки. Не ми се ни верува дека поминаа 15 месеци од заедништво. И дека е посилно од било кога. Те сакам и биди добар.
Дај ми барем еден знак, барем една причина да се борам за тебе.. дај ми мала надеж дека уште ги мислиш тие зборови што ми ги кажа, дека барем на минута се присетуваш на се што сме доживеале.. дека помислуваш барем на секунда на мене и се прашуваш како сум.. доволна ми е една најмала причина да знам дека уште ти сум под кожата.. како што ми рече... Држи го тој возбуден благо насмевнат израз на лицето секогаш кога ке ме видиш, тоа ме одржува во живот... зошто понекогаш помислувам дека твоите зборови беа лага... ме уништува. Живеејки со помислата дека можеби никогаш не ме сакаше умирам потајно, а потоа повторно се тешам помислувајки на твоите постапки.. и пак имам надеж да продолжам да чекорам. Направи нешто.. вака не оди.. без тебе секој ден е болка, со тебе пак ке боли.. ама барем ке бидам посреќна од сега.
Да ти наплатев за секоја моја солза откако те запознав...до сега ќе бев најбогата девојка на свет! И јас имам карактер и принципи и знам дека ќе биде тешко,ама ќе покажам колку вредам. Ќе ме запознаеш по втор пат. Да бидам добра со тебе?! НИ НА СОН !
Јеје,јеј јеупи јеј само уште неколку час и ќе бидеш крај мене,ќе те прегрнам најсилно и ќе те бакнам Секој пат кога доаѓаш сум возбудена и таа возбуда е се поголема и поголема.ОД првата плата што ќе ја земам доколку почнам да работам ќе те честам што сакаш ,ќе одиме на вечера и ќе уживкаме .Секој момент со тебе ми е единствен и посебен.Секој ден те сакам се повеќе и повеќе и се подлабоко и подлабоко се вљубувам во тебе.
Како можеше тоа да го кажеш како? Неможам самата да си објаснам. Зборовите болат многу повеќе од делата, крут си многу си крут. Aма јас знам да бидам уште повеќе, нема да покажеш дека ти е криво од инат, од инат гледаш до кај стигна? Ти ќе патиш повеќе за ова што го кажа, нема да ме има наредниве денови затоа што си говедо што не заслужува ниту слушалка да дигнам. Ај чао.
Нешто не ти кажав Колку висок оган те изгоре однатре, само ѕидовите празни да ти останат, кај ти покапа месото, светлината, твојата стрмна кожа, оптегната и проѕирна, како вода што не може ништо да ја набрчка: кај ќе ce скине, таму ќе ce состави. прими ја и мојата осаменост како своја, разблажи ме барем во нешто некаде, оти сум сенката твоја што остана, што не знае ни кај оди, ни од кај иде, како и секавицата што не знае кај и’ е коренот, a каде врвот, крајот на нејзиното смирување. Кажав, о боже, колку изнакажав, но нешто не ти кажав, a не знам што не ти кажав.
Јас волку колку што ти верувам никој не може, ниту ти самиот на себе си не си веруваш волку. Не го употребувај времето како удар кон мене, не заслужувам.
Зарем требаше да те молам за да дојдеш кај мене и да се опуштиме заедно,затоа што двајцата тоа го заслужуваме?! Неможам да поверувам како некој друг е поважен од мене...
Барем еднаш преправај се дека ти е грижа за мене. Јас неможам повеќе да ги трпам тие твои сурови зборови. И најлошо од се е што незнаеш никогаш да се извиниш кога треба. Знам полесно е да се правиш другиот ден како ништо да не било. Ама јас не заборавам никогаш.
Би ти рекла толку многу, но сепак страниците ќе останат празни. Џабе е секој напишан збор за некој безвреден човек во мојот живот.
Безвремено, ја бркам несоницата на врвот од шолјата за кафе со лажицата правам ритуално чистење мешајќи отров и зборови. Ме прашуваш зошто не сум заспана,ја читаш мојата челна линија.Се мрштам, и не сакам да ти пружам фелацио! Не си заслужил а радо би те осакатила. Па, ќе заспијам. И онака се' е сон,кога само во него веруваме.
