Што ако тогаш не ти речев КРАЈ?Што ако тогаш не ти речев остави ме да бидам среќна?Што ако тогаш размислев подобро?Што ако тогаш ти речев САКАКМ ДА БИДАМ СО ТЕБЕ?Додека бевме заедно се прашував ШТО ако те изгубам? Што ќе беше сега со нас,мил мој? Ќе бевме најсреќниот пар.Ќе си се гушкавме во студените ноќи,како што знаевме да го праиме тоа секој ден.Ќе си кажувавме кој кого повеќе сака.Ќе ми лежеше во скут,нежно ќе те галев,ќе ги бакнував твоите зелени очиња.Гледав слики.Се надевам еден ден повторно ќе те гушнам,ќе ја почувствувам твојата топла прегратка. Ми недостигаш. Те сакам...
Не очекував ваква реакција од тебе. Те сфаќам сега си сам, многу далеку од мене, те тепаат филмови, ама толку бе не ми веруваш. Зошто толку љубомора, зошто ?!
Спојлер Тој е мојот Ромео, а јас сум неговата Јулија. Го глумел Ромео кога бил помал, што е многу голема иронија, дека има многу ганстерска фаца, али добро. Така и го завикав Ромео. Помал е од мене, и пак е некој кој е помал од мене, али само во годините е помал. Јас не се сеќавам на нашата прва средба. Ти велиш дека сме се скарале, јас на тоа не се сеќавам, на друго се сеќавам, па ме фати на глупа финта да ми го украдиш упаљачот за да ме видиш пак и почна се почесто да ми се моташ и во соба и во моето друштво и така ... Али едно нешто што забележав. Уште на почетокот ме оставаше без зборови. А мене маж не е тешко да ме импресионира, туку да ме остави без зборови. А јас на овие вторите паѓам. Неможев ова да го сварам - тој е 18 години, ти си 21, а тој тебе те остава без зборови. Како да не трошам време со детево, кој знае уште колку работи има во себе за кои може да ме остави без зборови? И во право сум била. Уште мал милион имало. Но нели, јас како јас, нема да сум јас, ако не се посерам врз сето тоа, ако не те натерам да се покаеш што уопште било што си пробал таму. Добро е што не се откажа ти. Се видов себеси во тебе. Во тој делот кога се трудеше да ме освоиш и кога не се откажуваше за ништо на светот. Затоа и ти дадов шанса. Затоа и себеси си дадов шанса. Да сакам пак некого, да ми ги заврти мислите пак некого, да му попуштам на некого ... Фала му на Господ што не мора пак да бидам јас мажот во врската.Барем таму сме начисто. И кога ќе ме трпиш во моите нервозни, многу чести изданија, и како тоа одма знаеш да го направиш смешна и помалку нервозна ситуација, како знаеш мене одма да ме скротиш и смириш... Фала ти. Фала ти душо моја најубава. И сега да заврши фала ти што ме најде во период од мојот живот кога никој друг не ме најде, а мене толку многу ми требаше да бидам најдена. Фала ти што ме врати во живот, за тоа што се фаќам себеси дека се смеам сама, а причината си ти, за тоа што сакам да те спомнам во рандом разговори и за тоа што се повеќе ми стануваш дел од мојот живот. Ти си првиот после Иван. Овоа е само глупа констатација, али она што сакав да го кажам е всушност колку си ми битен, затоа што една секунда немам помислено на него од кога сум со тебе. Фала ти и за тоа. Ми недостигаш, сакам да те гушнам, сакам да го слушнам и тоа твоето "сакам да те гушнам" ...
Те читам ко селски буквар, теле! Знам што мислиш и што сакаш да направиш уште и кога ти самиот не си свесен за тоа! Дури и преку ФБ. Те цункам.
Демек си го заборавил, па како можеш да го заборавиш човеку? Денес и јас ќе го заборавам па да видиме дали е убаво чуството. И плус фала ти за утепаниов ден што ќе го имам пошто не се наспав мислејќи те
Сакам пред време да му се извинам од причина што и покрај толку нечкање за новата тетоважа да не ми дојде на мојата кожа, секако дека ќе дојде... И тоа поголема од што првично мислев... Не за твојот инает најмил мој, туку затоа што тоа сум јас, и така се изразувам. А да не збориме дека е на место што се гледа само на плажа, така да што се жустриш толку??? Мое тело, моја кожа, моја болка! Ти само гледај ме, а со друго ич е си се замарај... Ама сепак, извини што и покрај тоа што имаш челични живци јас сум тоооооолку тврдоглава да успевам од такт да те извадам за најбанални работи...
Морам, ама морам да се откажам од тебе. По секоја цена морам да го направам тоа. Бидејќи ако продолжам да „живеам“ на овој начин ќе пропаднам. Додека ти очигледно си го живееш животот, јас што правам? Се затворам во себе, плачам, липам, се проколнувам, се каам, се чувствувам виновно... за што?! Со што го заслужуваш ова Марио? И да, еден ден те сакам, еден ден те мразам од дното на душава. Еден ден сум пресреќна што сум запознала човек како тебе, а во следниот момент ти посакувам се најлошо за тоа што ми се појави во животот и тогаш решавам дека ќе се откажам но никогаш не го правам тоа. А зошто? Затоа што секогаш кога ќе се решам дека е готово, дека е крај, дека нема никогаш да не има нас, а и да не има нема да успее - е тогаш, ти си тогаш добар со мене. Епа нема да ти дозволам уште еднаш на тој начин да ме залажеш. Не можам вака повеќе. Ме боли. Ме болат твоите постапки, ме болат моите постапки. А и сфаќам дека веќе никогаш не може ништо да е онака како што беше. Сето тоа е во минатото, а во сегашноста ние сме сосема различни личности, чудно. Повеќе како и да не те препознавам. А можеби ни ти мене. Не знам. Ќе се обидам да се откажам. Да се откажам од тоа постојано да се чувствувам виновно за работи кои не се ни грам погрешни. Да почнам да гледам по други, затоа што од тебе ништо не произлегува. И вака кога дознавам работи од страна се прашувам како можеш да си толкаво ѓубре. Сериозна сум сега. За сите девојки за кои си ме прашал што мислам за нив, за сите тие ли индиректно сакаше да ме прашаш дали би си одговарал и дали да ги поканиш да излезете како со дотичната? Не е дека немаш право да гледаш по други девојки, ама барем биди искрен дека го правиш тоа, признај дека сепак си заинтересиран во девојки. Не глуми лудило, почитувај си го зборот кој си си го дал сам на себе и не барај совети од мене. И ќе се трудам. Овој пат стварно ќе се трудам да ги игнорирам чувствата. Ќе бидам ладна спрема тебе, да ти покажам дека повеќе не сум твоја, дека повеќе не можеш да ме имаш кога ќе посакаш и дека нема да сум секогаш тука за тебе. Ќе го послушам твојот совет што го даваш на други. Ќе продолжам напред, ќе ти покажам дека не ме интересираш па може ќе се свестиш, иако не верувам. Морам да почнам да живеам нов живот. Сè поради тебе Марио.
