Врати се побрзо,ми требаш.Мислам дека веќе те сакам. Сакам со тебе да го поминам остатокот од животот. Уште 6 месеци...можеби за тебе малку,но за мене премногу.Уште 6 месеци неизвесност. Којзнае дали ќе бидеме заедно кога ќе се вратиш. Твоите зборови ми влеваат надеж. Се надевам дека се ќе биде како што кажа,се надевам дека ќе се исплати чекањето и дека конечно ќе сме среќни заедно. Јас сум спремна да направам се. Камо да имав храброст да му го кажам ова
I love you too. --But can you say it twice? No i'm serious, say it twice! --I love you, I love you, that's three, four, I love you.
Еден месец заедно. За некои малку, но мене доволно да те запознаам онаков каков што си. Нека се множат.
Не си фер. Знам дека си избувлив ама несакав вака да излезе. Вчера си полневме месец повеќе од претходно, немавме прилика ниту време да си посветиме повеќе време еден на друг, затоа се договоривме за денес. И денес излезе што излезе, не успеавме. Немој, не ми кажувај дека сум виновна. Знам дека сум и твоите обвинувања уште повеќе ме закопуваат. Те сакам. Го сакам секој момент со тебе. Особено кога сме сами и со цело наше се` се посветуваме еден на друг. Не сакав да излезе овака. Прости ми, те молам. Не сакав да ти го уништам денот. Не сакав да го уништам ни мојот.
Сакам секој ден да ми започнува убаво, со тебе, баш како овој. Не направи ништо посебно, само ми се јави да ме разбудиш, а јас окезена од 6-ка до 6-ка. Ех бе со тебе сфатив колку малку му е потребно на човек да биде среќен, сакан и задоволен. Те сакам ступид
Лесно е да се помирам со нашиот крај кога си далеку. Но, кога си пред мене, не можам да се воздржам. Ги изговарам зборовите, но гласот е тажен. А погледот полн со болка. И колку и да си ладен пред мене, колку и да си ми лут, со право, знам дека и тебе те кршат моите солзи. Тогаш само те прегрнувам и не сакам да те пуштам, а устата изговара - Не ме барај повеќе. Посакувам денешната средба да е навистина последна. Ми се смачи да преживувам толку последни видувања, последна комуникација меѓу нас, последно кршење на срцето. Те повредив многу. Не помислив дека толку беше погрешно тоа што го кажав. Ова е прв пат да не ме побараш, да не се интересираш. Ако ми е, заслужувам уште безброј пати. А сепак е доволно да ти купам топол појадок, да ми видиш во очите колку се каам и пак ти да бидеш тој кој ќе дојде да разговараме. Но, слабост си ми. Доволно е да ми ја допреш раката и да заборавам на се`. Морам да бидам далеку од тебе, морам. Така, можеби времето ќе ме научи на твојата вредност. Боже, дај ми сила.
... можевме да имаме се...деновиве пред Нова година да седиме еден до друг.А не цела вечер да бидеме еден спроти друг како двајца странци ,како никогаш да не сме се допреле... Јас не сум повеќе истата,не знам ни дали си ти тој истиот...премногу години поминаа,а се плашам дека ми фали само секунда повторно да се вљубам во тебе... Само за момент би сакала да знам што виде ти наспроти себе,зошто се друго е поважно од мене,нас?И дали понекогаш се прашуваш-можеше ли да биде поинаку,или бар малку повеќе да ме цениш и почитуваш,после се. Не сакам да верувам дека дојдовме до крајот.Жал ми е заради се,не знаев поинаку...и тогаш и сега се уште сум дете.Јас немам сила повеќе.Уби се што беше топло во мене.Можеби во некој друг живот ќе биде поинаку...којзнае...
Дека е голем морон, и дека ми е преку .!. што го немам, од неговата рамнодушност, идиотизам спрема мене и некомуникација! Кога и да сакам да почнам озбилна тема, сама си зборам и сама си слушам. Ако, ќе си правам муабет со ѕидот јас. Тој е потопол од тебе спрема мене!!!
И пак се вратифме, незнам ни зошто ни како, ама пак се вратив кај тебе, како и секогаш.. Нарпавив огромна грешка, што ми е простена од твоја страна, и самиот призна дека некои работи биле до тебе и до твоето однесување мило ми е што си решен да направиш се за да бидеме пак заедно, мило ми е што те имам пак покрај себе, се надевам ќе останеш онаков каков што викаш дека ќе си. Се зависи од тебе овој пат, внимавај. И наајмило ми е што не ме остави да заминам! И по 100ти пат да отидеме еден од друг, пак ќе се вратиме онаму каде што сме биле среќни.
Пет месеци и секој ден го премотувам истиот филм во глава. До кога незнам, само помирена сум со фактот дека секогаш ќе бидеш тука, дел од мојот живот, колку и да си далеку или блиску. Заслужен си за сите мои кошмари, а јас бев твојот немир кога беше буден. Мојот фантом.
Ми текнува на денот кога ми раскина. Ти и тогаш знаеше да го жртвуваш моменталното задоволство, за некоја повисока цел во иднина. Да обезбедиш сигурност за двајцата. И од моментот кога стави крај, а вети дека секогаш ќе ме сакаш, до денот кога повторно бевме заедно, ниеднаш не ме побара. Се држеше на страна. Зашто знаеше дека не` чекаат поубави работи, само ако го пребродиме тоа. Посакувам да ја имам твојата сила. И самоконтрола. И истрајност.
Ти сега можеш брда и планини да превртиш, зборовите не можеш да ги вратиш. Не можеш да кажеш дека погрешно сум разбрала, оти глупа не сум, точно знам во кој контекст го кажа. И афектот не е изговор. Ме навреди, и извинувањето пак нема ништо да врати. Сфаќаш ли дека смачено ми е да ти ги слушам зборовите кажани во нервоза. И ќе ги кажеш, ќе се извиниш, ќе ти помине лутината, и Јово на ново, уште си се сакаме. Јас не заборавам бре, немам копче за амнезија во глава, и стално да го пуштам кога ќе повишиш тон. Или ова е најубавата врска што некогаш сме ја имале, или ќе го имаме најгадниот крај што цел живот ќе го памтиме. Твојот избувлив карактер нека одлучи.
До едно другарче : Негде околу 24 часа како не сме се слушнале и више почнува да ми фали муабетењето со тебе ...
Не ми е јасно тоа ај ке ти се јавам,а не се јавуваш,ах вие девојките само од машките чекате да ви се јават,епа си ја утнала работата,не ти се јавувам,друга ке си најдам.пријатно
