фала ти душичко моја за двата прекрасни фустани кои денес сам ми ги одбра и купи преубави сеее ке ги изнаносам
Едно сакам само, од ум да не ти излезам, вечно да ти се шетам таму, и да не можиш да спиеш навечер, еден ден мирен да не си. http://www.youtube.com/watch?v=BaLv50O5YBA
Ужасно ме боли фактот што незнам што направив и каде погрешив... Ужасно ме боли што треба да преживеам уште едно разочарување во животов... Ужасно ме боли што се однесуваш како да немаш во предвид што сме поминале заедно... Ужасно боли ми доаѓа да врискам... Болка помешана со гнев, инает и прашалници...многу прашалници...
Да го пишував постов вчера ова време, ќе беше исполнет со среќа. Но вечерва... Значи стварно веќе незнам што да ти кажам. Таман кога ќе помислам дека конечно се ни е ОК, среќни сме онака... Ти мора да зезнеш! БРАВО!!! Давам се од себе, некогаш и при очи слепа се правам... Ама озбилно неможам веќе. Ме истроши бе човек, немам сили повеќе! Не дека ти само седиш со скрстени раце, направи многу... Дури и работи што мислев дека никогаш нема. Се надминавме себеси. И покрај се, сеуште се држиме за раце! Ама боли, проклето многу. Боли, до тој степен што станува неподносливо. Не се трпи. Убива! Со тебе човек само дрско да се однесува. Тогаш ти ќе го сакаш. А за јас да се однесувам дрско со тебе, треба да ставиме крај. Тогаш би се правела дека не постоиш. А ти тогаш ќе се освестиш и ќе сфатиш што си изгубил. Ама овој пат ќе нема назад. И така нема никогаш да ме заборавиш. Тоа го сакаш?! На тој начин да одам?! Да се понашам со тебе како и со сите останати?! Да се правам дека не ми значиш?! Дека не те сакам?! Епа, сам избра бе! Знам дека неколку пати сум го викала истото и баш ради таа љубов не сум го спроведувала. Само што сега ти ја премина границата и тоа ќе стапи на сила. Ќе бидам старата јас, каква што си бев пред да ме запознаеш... А сега, добра ноќ. Ако воопшто можеш да заспиеш.
Iako ne bevme zaedno nasite patista sepak sekogas ni se spojuvaa.Te cuvstvuvav. Te cekav. Ti se nadevav.Posle celi 6 godini mojata zelba se ostvari.Napraviv se, se izboriv da bidam pokraj tebe i sega otkako go dobiv toa , nasite patista se razdvojuvaat.Krajot dojde.I,sega se prasuvam ,baram odgovor na moite bezbroj prasanja.... - Kako malo dete ja prasuvam mama, dali sekogas se slucuva vaka vo zivotot.Dali ova e pisano vo nasata sudbina ili nie samite ja sozdavame? Zarem sudbinata vo nekoe vreme i mesto,spojuva licnosti za samo podocna da gi razdeli?! Koja e smislata na takvoto ziveenje?Neli e toa malce kontradiktorno.....
Jedan poljuba na lice tvoje ljepo spavaj SUNCE MJE! Jos jedac na usta tvoja,slatko sanjaj DUSO MOJA! Jos jedac na vrat tvoj, LAKU NOC ANDZELE MOJ! <3<3<3
Поминав толку прекрасен период со тебе. Се чувствувам исполнета со љубов, а сепак празно.... Некое чудно чувство. Дали ова ми се случува заради некои сосема поинакви грижи или треба навистина да се грижам? Не знам..стварно не знам. Изгледаш толку добар, мил, како премногу да ме сакаш. Знам дека ме сакаш и без да ми речиш. Очите ти покажуваат дека ти сум живот! И ти си мојот живот, да знаеш. Што ако цела оваа убавина исчезне? Што ако ме повредиш? Што ако се случи нешто лошо? Јас не сум научена да живеам без двајцата нас. Нема Ти или јас, тука сме само НИЕ двајца. Те сакам. Но, сепак чувствувам некој страв длабоко во душата. Страв сето ова да не престане. Јас тоа нема да можам да го поднесам, не сум спремна на таков чекор и не знам дали некогаш ќе бидам. Колку и да имам доверба во тебе, некогаш помислувам дека не може се' да е розево и дека нешто лошо ќе се случи. Таква сум кревка, а треба да имам повеќе самодоверба..........
женкар ко тебе НИКОГАШ не се откажува од љубовта и кога ке постираш некоја песна што е идеална за сечење вени колку ме потсекаш на тетин ми-копи пејст, во исто маало живеете може и се знаете ама незнаеш дека тој ми е роднина
Колку е само убаво кога планираме планови кои што не знам дали некогаш ќе се остварат,но убаво е да се сонува нели? Знам дека ќе направиш се за да се оствари тоа и да обезбедиш убава иднина и за двајцата и заедно ќе постигнеме се. Грутка горчина имам кога ми велиш да ми дадеш пари бидејќи ми требаат,дека треба да ми си поддршка.Ми си,знај,но не можам од тебе да земам пари,ниту од моите,мене ми е страм,се чувствувам бескорисно,бедно,очајно што на моите 26 години јас седам дома и буквално безделничам.Грдо е чувството кога треба да побараш и за најситна работа немаш пари.Тие никогаш не рекле ништо за тоа,знам дека ни ти,но јас се чувствувам толку лошо што секој миг сум се понервозна и понервозна. Некои ќе речат тука нема ништо лошо,ќе бидите едно,но разбери ме дека јас не го можам тоа,се чувствувам валкано,ко да сум заробена и не можам да излезам од таа бездна,ми кажа ќе ти дадам колку што треба,но јас не можам да прифатам ни денар од тебе,така се чувствувам ко да те користам и никогаш нема да земам бидејќи тоа е погрешно.Секогаш кога си ја плаќал ти сметката за заедничката вечера поради тоа што јас сум немала доволно се трудев да ги скријам солзите и да не ја расипам вечерта само поради тебе,но ми било и секогаш ми е претешко.Имало случаи кога сум работела и јас,кога сум плаќала,но тоа не е ништо во споредба од што си правел ти за мене.Ова ми е неподносливо,разбери ме,не сакам да правам да ти е лошо,но мора да постапам така за доброто на двајцата.Можеби еден ден ќе разбериш и ќе се сетиш на ова време ,па ќе ти биде јасно како се чувствувам.
сто и да кажам Чуден си ми а само ти знаес сто има ова твое однесување јас само можам да мислам и да си претпоставувам хм...
