хм вечер без тебе ли треба да спијам е тоа е ама знај дека ке ми фалиш многуууууууу како едно бебе коее секогаш спие со своето мече а ега го нема исто така сум
Значи ми го помати умот. Како некоја магија да фрли на мене. Никогаш вака не сум се чувствувала кон никого. Станувам зависна од тебе, и тоа не ми се допаѓа воопшто. Ne zameram ti. Ovoliku ljubav nemoguće je uzvratiti.
Некоја ваква ноќ кога те немам... Се немам себеси. Проклето боли. Колку повеќе те сакам, толку повеќе те боли. Време е да си одиш.
Сакам кога си ми цврсто тло на кое што можам да застанам, кога мислам дека паѓам. Сакам кога на моето лице читаш дека нешто не е како што треба, а јас сум добар прикривач на чувства. Сакам кога го гледам тој загрижен поглед во твоите очи и тогаш сите мои сомнежи исчезнуваат. Сакам кога дотрчаш мртов-уморен за да ме разведриш. Сакам кога ја трпиш мојата меланхолија и чувството на безизлезност на своја кожа и ме тешиш. ( мислам дека ни сам не си веруваш во она што го зборуваш, а сепак звучиш толку уверливо). Сакам кога ја потпрам главата на твоето рамено и веднаш рефлексно ме припиваш до себе, прегрнувајќи ме цврсто како да знаеш дека ми треба. Сакам кога упорно се трудиш да ми извлечеш насмевка на лицето и успеваш. А најмногу сакам што толку проклето добро ме познаваш. Понекогаш сум те почувствувала далечен, како да си земаш простор од мене, а сега знам дека тоа е само привид на мојата налудничава глава во овие денови. Се прашував некогаш дали ме сакаш како јас тебе, а понекогаш дури и дали ја сакаше неа повеќе од мене. Глупави демони на глупава жена. Зошто ти ме сакаш и повеќе од себе и повеќе од се на светот, го гледам тоа на твоето лице секој пат кога ме видиш. На твојата полунасмевка и во твоите очи секој пат кога ми испратиш поглед полн со смиреност во кој го наоѓам и својот мир, чувство кое вришти те сакам. Момент на љубов без кој тешко би преживеала во ова лудо опкружување. Ти благодарам.
И пред 3 години беше ваков јули. Врнеше. И тоа многу. Ние знаевме да го искористиме тоа. А денес солзи течат исто како дождот што врне. Се сеќаваш ли колку убаво лето имавме? Помислуваш ли барем на мене понекогаш? Ме повреди. Ме скрши. Ме згази како отпушок од цигара. А јас уште мислам на тебе, уште те сакам. Ќе успеам ли да те забравам? Или вечно ќе ме болат раните што ми ги нанесе. Те сакам еј!! Сфаќаш ли? те сакам.... И да, љубоморна сум на секоја околу тебе, страв ми е дека имаш друга. Дај замини веќе еднаш да не те гледам и прави што сакаш, само далеку од мене.
Ми недостигаш.Ете,си признавам.Посебно на ова дождливо време. Откако те видов,откако повторно беше во моја близина се’ се промени.Не сум сигурна во која насока.Само знам дека престанав да се лажам дека I'm so over you. Не знам кој згреши т.е. знам дека двајцата згрешивме,ама не знам кој беше поглуп и погорделив.Ние сме две глупави единки кои и ден денешен не знаат како изгледа да си ја голтнеш глупавата,мизерна гордост и едноставно да се бориш за тоа што го сакаш. И знам дека се чувствуваше еднакво бедно како мене кога се сретнавме.Предобро те познавам.
Студена, дождлива вечер. Нескротена желба. Полупразна постела. Врамена фотографија. Горчливи солзи. Повторно... Твојот лик. Пред моите очи. Само во моите мисли.
Пукнат ми е филмот од однесувањето и уште повеке од периодите кои те факаат !! Незнам до кога ќе можам да издржам По сите изгледи дева Марија може вода да ми носи !! Јас немам дечко, јас имам брат?! Или може немам ни брат ?!! Може сепак брат ми од време на време би ми покажал малку дека му значам !!
Neznam dali si premnogu dobar za da bides vistinit, stvarno neznam. Zatoa ne se opustam lesno, sto ako site tie ubavi zborovi, komplimenti se samo laga za da dojdes do nesto sto go posakuvas ti, a jas povtorno ostanam povredena i na status quo sostojba? Ako si stvarno takov kakov sto se prikazuvas, poln so neznost, poln so ubavi zborovi koi ne gi stedis, jas sekako deka nema da ostanam ramnodusna... A nikoj dosega ne mi zboruval taka ubavo, niti me tretiral kako princeza, niti me narekuval princezo moja, bjeli andjele moj, sreco moja jedina... Uf
И тогаш врнеше многу, цело небо надвисна над нас. Шмугл, од сега така ќе те викам, твојот нов прекар, со здравје да си го носиш, фала поубав ќе ти смислам.
Сврделче мое најубаво, ми фалиш, ми фалиш, ми фалиш Немој да си одиш од мене Биди среќен зашто нема причина да не бидеш. Иако имаш проблеми наоколу, свати ме, бакни ме, прегрни ме, љуби ме Осети ја убавината на животот. Дај ми повторно волја за живот, потсети ме зошто постојам. Те сакам. Ми недостигаш. Разбери ме.
Убавино! Не можам да опишам колку среќна ме правиш и колку радост носиш во мојот живот. Ти си ми се и сакам вечно да бидеш блиску до мене. Без тебе не можам и не сакам ни да замислам како би ми било. Ти си љубовта на мојот живот. Те сакам најмногу!
Ок, никогаш повеќе не велам никогаш... Ама, две Водолии една по друга?! Или ќе да е на поарно или се’ ќе отиде таму кај што не треба.
Како е можно толку многу да ме сакаш, стварно не ми е јасно и сите мои фикс идеи да ги оправдуваш. Те сакам повеќе одколку што можеш да замислиш и те поддржувам во се. Се ќе биде во ред... знам.
