Тешко е кога видиш нечие вистинско лице. Посебно на оној кој се лутел зошто не му веруваш. И тогаш се чувствуваш горда зашто си гледала со резерва... И тогаш се чувствуваш разочарано зашто си била во право... Прв пат посакав да грешам.
Не ми е важно колку ме сакаш,важен e начинот со кој ми ја покажуваш твојата љубов. Ти можеш да ме сакаш до месечината, но попусто ако со твојата љубов ме убиваш.
Леле еј, 8мо одделенка? Дали си озбилен? Мислам, не знам што да направам. Ми засолзува оково од твојата глупоќа, не знам што осеќам за тебе. Љубов сигурно не е. Дури и да ми се вратиш и да ме молиш за да ти простам како сега, да дадам уште една шанса за нашата „љубов“, јас ќе се молам да ми се вратат чувствата за тебе, оние старите, зошто новиве верувај не сакаш да ги знаеш. Абе ако кажам дека си човек ќе згрешам душа, а ако кажам дека си животно ќе ги навредам животните, така да не знам што си. Ќе се молам за тебе да не дознаат нејзините.. од жал.
Го видов твојот поглед.Речиси цела вечер нашите погледи се среќаваа...Направив чекори,го чекам твојот.Дај направи чекор веќе еднаш! Плав мој,кошаркару мој,гитаристу мој, почнувам да се вљубувам во тебе.
И чувствата избледуваат... спомените можеби засекогаш ќе останат длабоко врежани во мене. Жал ми е знаеш ли? Жал ми е за тоа колку мојата наивност и имагинација тебе те направија добар. Жал ми е што живеев во некој свој свет. Створен само за мене и за тебе. Розов свет. Свет кој никогаш не постоеше. ЛАГА! Колку време ми требаше да сфатам што всушност беше ти. Колку ноќи требаше да ја намокрам перницата со солзи... И не се каам воопшто. Кога ќе помислам на тој период од мојот живот ме облева топлина и се враќам во моето розево време. Тебе никогаш не те сакав, ја сакав онаа замисла од тебе... И некогаш... повторно минувам покрај местото каде што беше наше скривалиште. Наше гнездо.. тајно, незнајно од останатиот свет... Минувам таму и како да го слушам твојот глас.. Слушам како ми се колнеше на вечна љубов... Во тој момент поддувнува ветре, нежно и кротко, го гали мојот образ и повторно ме огрева таа топлина... Ме исполнува мирисот на житото, ме потсеќа на летните ноќи и штурчињата... На топлината. А сега? Сега доаѓаат незнајни невољи... Студови, снегови
You are my sunshine My only sunshine. You make me happy When skies are gray. You'll never know, dear, How much I love you. http://www.youtube.com/watch?v=rc2jsjnt-HY
Значи темава е да му „кажеш“ нешто, бидејќи не можеш да му кажеш у лице. Епа, сакам да ти кажам да побрзаш, салатата е готова, ракијата ќе се стопли, а јас како и пред многу месеци наназад сум возбудена што ќе те видам, иако те гледам секој ден. Секој ден одвај чекам да си дојдеш.
Знаеш што - ништо не е побитно од тоа дека кога ќе си дојдеш - ќе си дојдеш кај мене.... мислам дека кога ќе те гушнам ќе заборавам на сите овие денови без тебе... знаев дека ќе ми недостигаш ама не можев ни да претпоставам колку многу... и да знаеш дека сум среќна поради тоа... сега знам дека сум го направила вистинскиот избор ... овие недели мислам дека ми недостига парче од телото, ама пак затоа душата ми е полна... убаво ми е што знам дека ти недостигам и дека ме сакаш а уште повеќе што јас те сакам тебе
Толку многу те сакам што боли. Иако не сме заедно и знам дека нема никогаш да бидеме..јас те сакам, ќе те сакам и секогаш ќе бидеш мојата прва вистинска љубов. Твојот поглед, твојата насмевка, твоите очи ме прават среќна. 17.08.13 ден кој секогаш ќе го помнам. Тој ден бев најсреќна. Бев полна со надеж. Како да сонував убав сон. Ги отворив очите и се заврши. Многу ми е тешко. Кога и да те погледнам ми текнува на тој ден. На сите убави моменти што ги имавме. Сите тајни што ги чуваме. Глупостите што ги правевме... Толку многу да сакаш една личност, а да знаеш дека нема да ја имаш е тешко. Но научив едно, а тоа е да бидеш силна.
Пешко ја, пешко ти, заедно сме педери! Се заебавкам. Абе мене ми е што да правиме со дечкиве и девојките кои личат на мене и тебе, а кои кога ќе ги видиме не палат. Ааа? Е ее од нив се плашам педеру! Од нив. Само од нив. Најчесто кога ќе видам девојка која е слична на мене веднаш знам дека очите ти се отвараат ко на мисир некој. Си знам, ја тоа го правам секогаш кога покрај нас ќе помине некој со мала брада, некој со темна коса, некој таков како ти. Уф паѓам во транс и си фантазирам за то дали и мочалото му е исто како твоето. Љубов, ах. Тешка работа. И мило ми е што пред тебе не се замарав многу за оваа задушлива појава. Ма 24/7 под надзор се сите партнери, абе еј. Катастрофа. И да неќеме да сме такви, по малку абе стануваме. Ај донт лајк тоа.
Многу работи, но некако не можам. Ме јаде некоја внатрешна нервоза, иако навидум се ми е ок. Би сакала да можам да бидам повеќе време со тебе. И колку време и да добијам, пак ќе ми биде малку. Ненаситна! Тоа што не сум со тебе колку што сакам ми ствара нервоза. А што се може, животот е организиран така како што е, со убиствени правила и норми. 10 часа на работа, 8 часа спиење, и со кусурот што попрво. Наместо да се потрудам да променам нешто, јас се повлекувам со чувство на недостаток на моќ да направам каков и да е чекор. И тоа ми ствара фрустрации, кои се таложат, спремни за експлозија. Кога сум на работа 10 пати посегнувам по телефонот да те слушнам, и секогаш го оставам. Си мислам, сигурно имаш доволно грижи, уште да те барам, па и во гужва во колина, не. Знаеш колку не можам да се поднесам кога сум во ваква пасивна фаза? Ме фрустрира пасивноста. Да, тоа е!
Ми требаш. Ми недостасуваш. Болно е. Самоотепување. Ти си ми последната мисла пред да заспијам. И првата кога ќе се разбудам. Паѓам во искушение да ти пишам. Како си? Ме мислиш ли и ти? Се плашам дека да. Подобро би било да не. Проклето е. Долг период сум без тебе. И ти без мене. Двајцата сме еден без друг. Но, така ли требаше да биде? И покрај заедничките планови, намерите, и мечтаењето, зарем спомените и прашината ќе бидат единственото нешто преостанато од нас? Единственото нешто кое ќе дише за нас?
да знаеш само колку си сладок дур спиеш ми иде да рипна да ти изедам но нека уште некоја минута да те погледам па тогаш
Срцка ти си стварно тешка будалетинка ! Не ли ти е срам да му пренесуваш се на твојот најдобар другар ? Да си женско ќе те сфатам ама не си машко си . Како можеш се да му кажуваш бе -.- Па чим идам со тебе сакам и да имам приватност што мора бе сите да знаат што муабет правиме јас и ти итн. Да не му кажуваш и колку дена имам добиено и во кој ден највеќе ми тече ? Страшна работа да си до мене би ти врзала еден шамар зошто на ништо не личи ова . Идам да се упуцам со нешто . МИЗЕРИЈА !
