Се сеќаваш на твоите зборови кои ми ги кажуваше секогаш ќе бидам тука за тебе и на полноќ....? штета што никогаш не се осмелив и нема да те побарам колку и да ми требаш
Знаеш не ми требаше многу време за да сватам што се случува. Не сме нови, не сме од вчера, се научивме веќе и како дишеме. Ете тоа прават години... ствараат навики, спомени. Не, не ми требаше многу време, забораваш дека јас те познавам. Ама бев храбра, бев силна, верував дека си разумен. Не, не ми требаше многу време за да сватам дека се вљубуваш во неа. Знаеш, јас бев таму, јас ги видов погледите, допирите, јас.. само не знаев како и дали можам да го спречам тоа. Па си реков, ма не, си ствараш слики во главата, тој никогаш не би те повредил толку многу. Јас верував дека си разумен, не дека си вљубен во мене, туку разумен. Веќе одамна знам дека немаш љубов за мене, ама се надевав дека ќе се смириш, се надевав дека ќе најдеш трошка милост во душата твоја за мене. Не знаев дека немаш повеќе ни милост. Ја остави душава моја да крвари во ноќта, за ефтини работи. Зарем ти вреди за некоја чаша алкохол, два три дима од цигарата и секс без чувства. О, да не мислиш мило дека таа е вљубена во тебе, како не, зарем не спие до дечко и деновиве? Душо моја, ќе мине време, ќе помине. Ако љубовта се стварала така, сите ќе сме биле вљубени. Ма и да ти кажам право, не да си вљубен, од љубов умирај, не е мое гајле веќе. Само жал ми е за тоа што стана, жал ми е што си ја извалка совршеноста. Не ми е жал за мене, јас паднав, ќе станам, ќе проодам пак. А ти? Ќе живееш во копнежи, надежи? Убивајќи се со алкохол, цигари и што уште не. Ќе чекаш. Ако е, не е мое гајле. Златен господ, нека ме чува нека ме исчува.. Нека те чува и тебе, зошто богами не си на добар пат тргнат. Дека те сакав, те сакав. Дека беше љубовта на мојот живот, беше. Дека ме уби. Така е. Без мислост, без грижа на совеста, дури и без храброст. Па и проба да се скриеш позади лагите, дека не е за неа. Мене ме лажеше, или сакаше да си олесниш на совеста твоја. Ако е, нека не е за неа? Ама ме мачи зошто рипна во нејзиниот кревет уште утредента, ако не беше за неа. Зошто спиеше покрај неа, ако не беше за неа. Зарем не зготви вечера за неа. За мене, никогаш. Ех душо моја, ќе се лажеш уште многу. Ама мене повеќе не. Знам се. Знам кога, знам како. Не заслужив. Разликата помеѓу ку*ва и вештерка, е тоа што вештерката не спие наоколу со туѓи дечковци. Кажи и на ку*вата, дека вештерката е добро. Поздрав.
после оној поглед што ми го упати дечко додека чекорев очите полни со солзи-не можеше да престане да ме гледа јас за тебе сум добра море и кобра да сум сеедно пу пу пу скраја да е ти за мене веке не постоиш како човек, како личност тоа да ти е јасно како ден ти си имаш свој живот јас си имам свој живот
ПРОКЛЕТО МИ ФАЛИШ! И се мразам себеси поради тоа! Не требаше волку да ми значиш, требаше да бидеш само минлива симпатија и паметно трошење на летото.. Знаевме дека ќе дојде денот кога ќе треба да одиш Скопје. Знаевме, а двајцата одрекувавме. Ми фали твојата прегратка, насмевка, големите дланки кои толку често сакаа да ги испреплетат прстите со моите. Ми фали она чувство што го добивам секогаш кога ќе ме наречеш "убавице" и ќе ми ја отвориш вратата од автомобилот. Те молам, немој да се заљубиш во некоја друга таму! Биди мој каде и да си и јас ќе бидам твоја дури дишам.
Почна да ме забораваш? Или...? Не,не...сигурно не. Но...what's happening? Те смени новата средина? Не верувам... Ајде кога можев да издржам до сега ќе издржам уште неколку недели за да те видам. А потоа? Потоа повторно ќе ги бројам неделите до нашата идна средба...
Ми недостасуваш. Ти,твојата насмевка,твојата прегратка. Ти си ми се. Ти ми даваш надеж. Ти благодарам за се.
Како, како да те заборавам? Како да продолжам понатаму, знаејќи дека веќе нема да бидеме тоа што сме биле порано, кога ќе се видеме нема да биде исто, нема да го имаме ‘тој‘ муабет. Некаде длабоко во мене има надеж. Надеж дека мислиш некогаш на мене. I think about you, baby And I dream about you all the time.... Сепак, ти кажав, јави се понекогаш.
Некако почнува да ми се гади од тебе...и знаешш го чекам денот кога ке паднеш пак пред моите нозе..како и секогаш но овој пат нема да биде исто...мораш да ја почувствуваш болаката низ која поминував јас овој месец..
