Ми недостигаш во секое отчукување на моето срце, во секое трепнување со моите очи, во секоја секунда од времето и во секој момент од денот. ТЕ САКАМ злато мое.
На крајот јас испаднав онаква каков што се плашев да не се покажеш ти. Секогаш јас ги зафркнувам работите и не сакам да си дадам објаснување на себе зошто е тоа така, затоа што вистината можеби нема да ми се допадне. Ама ќе кажам. Гордост! Глупава гордост, случајно некој да не ми го повреди егото. И, што постигнав со тоа !? Ја имам гордоста, имам дигнато его до небото и назад, но те немам тебе. Ама знам дека и овој пат ќе попуштиш, затоа што ме сакаш. Ќе видиш! А за понатаму, ќе берам памет. Само уште да знаев каде се бере...
Љубов моја, немам зборови со кои би можела да опишам колку сум среќна. Срцево ќе ми излезе од градиве, сакам да те гушнам и да не те пуштам никогаш. Со секој поглед твој кон мене ме растопуваш, ме разнежнуваш. Твоите сини очи сакам вечно да ме гледаат. Убавино моја, со тебе ми е совршен животов, за тебе вреди јас да живеам и да се будам секое утро. Ти си причината заради која дишам и ништо не ми е тешко. Кога сум до тебе не постои болка, тага, страдање. Постои само неизмерна, најчиста, најискрена љубов. Ти благодарам што постоиш, што те има, што си тука. Ми значиш најмногу. Те сакам најмногу!
не треба да си нормална девојка за дечки ко тебе-она што тебе ти треба е девојка за забава,a не раце ти се треселе, од гради ке ти излезе, се тресеш ко не дај боже треска да имаш кокета а јас уште мислам на тебе речиси цел ден ке ми помине да но ми треба малку време џабе ти се годините ко си недозреан во паметот
Би дала скоро се за да може тоа да биде поразлично. Да знаев дека ќе биде вака можеби и таа ноќ ќе се одалечев од сите вас. Скршена сум поради тоа што ти си скршен. И да ми го кажеше сето тоа уште тогаш ќе им се јавев да ги прашам што к.р им е. И како може да бидат такви педерски копиљаци. За да ми објаснат дали, а и кога успеаа да заборават што се ти си направил за нив. За да ги потсетам дека само ти си ги прибрал кога во Америка останале на цедило и немале работа ниту покрив за спиење. Да им кажам дека ти покрај тоа што си морал да одиш на две работни места и покрај тоа што дома сте биле без скршен долар, ти без збор си ги носел секаде со твојата кола. Ти си им нашол на сите нив работи. Дека мајка ти ги прибрала под ваш покрив, ги хранела секој ден и не ни им побарала ништо. И сега тука тоа да го прават. Мали мали најмали човечки умови кои лесно подлегнуваат на суетата, егото, балканскиот фраерлук, скржавоста и себичноста. И неспособноста да се радуваат за среќата на другиот! Можам да сфатам за двајцата од нив зашто така се однесуваат. После таквото нивно минато ваквото педерско однесување гледам од каде им се создало. Воедно гледам и колку биле слаби за дарување нешто како благодарност! Но не гледам ништо човечно во третиот којшто од бебенце имал се и татко му се му дарувал. Е тој поради кого највеќе требаше да си одам таа вечер никогаш нема да го разберам. И уште си сака да не види разделени. Само се бутка каде што нетреба. Безвезе. Инаку ти кажав дека Те Љубам? Не те љубам повеќе од сестра ми ама тук си некаде. И Честито нови чевли.
Ти благодарам што правиш секојден да се чуствувам сакана среќна и сигурна ... Фала ти за убавите зборови што ми ги кажа пред неколку минути ... Те сакам повеќе од се и сакам целиот мој живот да го поминам со тебее !!!
Не знам зошто се надевав дека денес ќе ми пишеш.. онака... барем збор-два... барем да ме прашаш како сум... да ми го доразубавиш и онака убавиот ден... Ми недостигаш...
Не.. Не бевме љубовници... Никогаш... Само, понекогаш се гледавме, кога нас не не‘ гледаа... Тоа е се‘... А сега е некаде... Некаде тука далеку... Некаде таму близу...
ни лека нок не си ми пишал се гледа колку јас тебе ти значам-се е јасно и немој со тие тажни фацички, изгледаш смешно,или можеби чуство на вина ке преживеам не беше врскава којзнае колку цврста
Жал ми е што некој друг ќе ги плаќа туѓите грешки. Жал ми е што и тоа некој друг си ти. Не знам дали ќе успееш да го поправиш она што е расипано и бљунтаво буквално.. дури и на мене ми се повраќа од мене. Не сум лоша, ама навикнав така да се однесувам. Заборавив како е и кога некој добро се однесува со мене. Понормални ми се некои други работи кои и ако ги напишам тука ќе изгледаат како претеризам, ама тоа е вистината. Повишен тон, навреди, понижувања - мал дел од моето минато секојдневние. Сега и кога ќе ми речеш дека не знаеш да викнеш и да се караш, тешко ми е за верување. Јас се хранев со тие караници, се задоволував со самото тоа што е сеуште до мене и што колку-толку изговара нешто.. Глупава. Ете, не барам ништо од тебе. Не барам да ми симнуваш ѕвезди, нити да бидеш секогаш тука. Зошто знам дека и ти ќе си отидеш, само знам и дека полесно би те пуштила, зошто на тој начин повеќе не планирам да се врзам со никого. Само биди тоа што си сега засега, доволно ми е. Смеј ме, гушкај ме силно и гледај ме во очи така длабоко како што знаеш. Тогаш зборови не ми се ни потребни. Биди свој и нека трае до кога требало..
Со тебе срцето ми зема воздух, не знам како поинаку тоа да го кажам. Ме смирува, ми дава надеж, ми носи радост, ме прави посилна, ме прави целосна. Драго ми е што и двајцата сме на истите бранови, со различни бои. Така и нека остане. Ох, таа пуста Љубов, колку е тешка и лесна истовремено! Ко гратис крилја, ама и неа да ја носиш +.
Што си мислиш гајле ми е? Епа да ти кажам ич. Прави што сакаш, оди со кого сакаш само немој после пак да идеш кај мене велејки дека ме сакаш, остани си со тие кучките таму
немој да се мачиш да мислиш јас и ти завршивме приметив дека ти се плашиш од мене-пази да не те изедам
а можеби веке си нашол друга е муфљуз бе ако е така Господ ке ти суди навистина ако поминам низ тој дел од градов,несакам да налетам на тебе
