и така ти пишав за тоа што ме прашуваше да работам во твоја близина и дека сум послободна за на кафе-одговорот ти беше ноу комент-после работа да се видиме по 22 часот да може ако ме киднапираш зш да не бе со моиве дома само уште тоа останува и нели ке се читнеме за да се договориме за друг пат ама Понеделник е празник тоа го заборавив па ке те прашам дали сакаш по порака, можеш-тоа ке биде последно од мене не за друго да не ми те грабне друга што ке правам јас а што ке правиш ти ако мене некој друг ме грабне би сакала да знам фала ти за
Тоа е како да си ја убиеш љубовта сопствената единствената вистинска да ја оставиш да умре полека да ја убиваш но никогаш до крај секогаш да оставиш малку за утре. Никогаш не може да умре допирот . Што кога нашето време ќе престане? Не ја менувам душата. Барем не пред себе.
Уметнички души заробени еден во друг. Колку едноставно изгледа,нели? Повеќе би рекла длабоко,затоа што не е воопшто едноставно. Толку цврсти што веќе никој нема да не оддели. Толку вистина што се гледам себеси во тебе. И не, никој не знае никој нема потреба да знае никој нема за да знае... како изгледа нашата љубов, како мириса, колку е длабока... Засекогаш...и после тоа.
читам духче си лајкнал на статусот-да ни се врати егејска Македонија 2013тта-дека е невозможно е ама ти дефинитивно си ја утнал работата, си требал да се обидеш како политичар од моја страна си ставен на игнор-тотал дури не ти ни коментирам на статусите
Како првиот ден јас те сакам тебе Како првиот ден јас те барам тебе Знаеш ти... Со тебе сакам и под ѕвездите пак да спијам Меѓу нас има страст и љубов, среќа, тага, места чудни
Како ден јасно е мене ти си ми се Како ден јасно е без тебе неможам не И цела ноќ со тебе мене малку ми е Јас и ти заедно можеме да имаме се ! Абее не си свесен колку те сакам беее
Можеби, Х. Можеби еден ден, подоцна. Многу подоцна. Ќе се сретнеме на некое осветлено место. Со луѓе наоколу. Со дрвја. Со некој зрак сонце, што знам јас. Птиците, да речеме, ќе пеат како тој ден. И среде таа врева, ние ќе се препознаеме и со носталгија ќе помислиме на минатите времиња. Тогаш кога бевме само јас и ти. Времињата на нашите први надежи. Големи разочарувања. Времиња во кои сонувавме. Во кои го прегрнувавме Небото, пред да ни се урне врз главата. Бидејќи тоа време, Х, тоа време ни припаѓа нам. И никој никогаш нема да може да ни го украде.
ako ова мегу мене и тебе не успее-мислам на средбава убавецу Албанец од Битпазар - ги зезам другарките што ми текна ова незнам кога Македонче не знае да цени можеби Албанец ке знае
Ти си скапоцена капка роса во пустина. И те држам во дланка. Никогаш нема да дозволам да испариш. Те сакам, искрено и непроценливо. Дајми цела вечност, и секој ден ќе го покажувам тоа. Ти си посебен, и ме правиш мене да се чувствувам посебно.
Ти благодарам за прекрасната предроденденска вечер.На твоите изненадувања никогам им нема крај,затоа и те сакам најмногу на целиот свет.Те сакам маченце мое
