Се бориме секој ден, иако знам по секоја наша средба, онаа најкратката, оној миг во кој се гледаме очи во очи станувам подобар човек, иако тој поглед за многумина значи зло. Мислам дека секогаш те гледам поубав, а со тоа целиот свет станува поубав. Секој наш збор има смисла, секој допир има суштина, а секоја воздишка има своја скриена порака. На овој начин станав подобра, открив една нова верзија на себе, ја пронајдов жената која знаела да седи и трпеливо да чека, онаа која безусловно сака и која го искорени каприциозното девојче кое сите го познаваат... но залудно, наместо да победуваме заедно ние се убиваме. И додека пливам во крвта пролеана од тоа љубовно убиство, се гушам во миговиве во кои проклето недостигаш. Иако кралот се врати, тука е, безбеден е, ти проклето недостигаш за да биде оваа слика комплетна, да биде кралството целосно, да откриеш колку припаѓаш тука, па да заклучам се, да го фрлам клучот и на твоите гради да слушам како дишеш и ништо повеќе...
ме уништи ... знаеш ти реков дека нема да поднесам уште еден распад ... рече ме сакаш а си замина ... ладно си отиде исто како што сакаше да видам и сама ништо не ти значам во животот твој .... ти ја имаш неа сега нели ? јас сум таа што ќе плаче ќе тагува нема ти .... тешко ми е многу
е така значи сето ова манијачење, желбата за односи било една гоооолема шега-арно ама јас не сум ја свакала наводно си ме сакал порано ама јас не сум знала за тоа-ова се лаги со опашки знам јас дојде до тој степен работава да отидеме во музејот и манијаков почна да ме допира за задникот-нормална реакција се тргнав, и навистина ми беше смачено додека доагав до дома цела се тресев од нервоза и почнав да викам и да навредувам-него-бидејки е постојано околу мене кај мене под прозорец му се извинувам ама џабе е-4 недели 24/7 некој да те манијачи следи богами има во санаториум да лежиш а имаше шанса да отидеме на кафе-мислам сите заедно од партија ама втор ден од циклус и ми беше страв да не ми протече а тој сакаше да остане-јас си кажав сакам винце цела нок пак не можев да заспијам, го молеа да ме остави на мира другар му и другарка му не не и не психопат а плачев ко мало дете-незнам овој пат кој пат по ред е ,ке ме украдел некој друг и сум го провоцирала(со местењето на креветот и сјајот на усните) моите дома мислат дека се скренувам а малку ми фалеше да се задавам со моите сопствени две раце-доведена сум до лудило ми се закани дека ке ме нападне и дека ке се обиде да ме силува-зборува надвор сите го слушаат и цела партија ке била со него-страв ме фака мислам дека срцето од мене ке ми излезе ако издржам до Петок за да отидам на преглед кај докторката добро ке биде a мајка ми ме примети дека нешто не ми е ок ама како да кажам што ми е -леле одамна му се молам на господ да ме земе ама никако да ме земе или да добијам опција за странство имаше шанса да ме удри кола Петокот-оти бегав од него-од страв зошто не ме удри не ми е јасно барем да си умрев на место животот ми стана хорор филм се заради еден пореметен со его и алтер его во себе што сака да деградира луге
многу те сакам ... не сакам да заминеш.те сакам тука блиску до мене секој ден а сега пак ке бидеме разделени некое време.многу тешко ми паѓа тоа
Неможам повеќе сам да живеам понекогаш дури ми доаѓа да исчезнам кажими како повеќе немам ни сили дај кажи ми го патот до тебе да допатувам
Идам на колбавчиња на жар, и ти носам нешто луто. Стварно сакаш да ме направиш буцка, а и ќе ти успее како што тргнала работава, не велам не. Ке си бидеме дебели и среќни.
не можам да поверувам дека токму ти ке почнеш да ме следиш 24 часа дневно не да ми е страв човече срцево ке ми излезе од страв-наводно само ме боцкаш ама страв во коски ми влеваш бе човек-па секако на таквите ко тебе со огромно его или алтер его ваквите ко мене им се омилен залак оди манијачи некоја друга од цел град бе мене ли ме најде доволно е да ти го слушнам гласот плачев ко мало дете до пред неколку дена и самиот ти свати дека јас немам доволно самодоверба-уште од дете ми е таа маана и мислам дека до крајот на животот ке гоимам тој проблем-дај боже да не е така и само да знаеш колку се КААМ што лани ти пишував-само да знаеш колку се каам да може да се врати времето наназад никогаш не би те ни погледнала жими еден живот па последен на светов да си се секавам тоа беше лани Март месец-кога во очи ме гледаше тоа не беше поглед тоа беше скенирање, рацете ми се тресеа до толку инфаркт ке доживеевкако преживеав стварно не знам -е срце срце кога одиш со глава во зид
Ние не бевме пријатели. Не бевме ни љубовници. Не бевме ни вљубени..добро бевме,ама еднострана љубов беше. Не бевме ни компатибилни. Не бевме ни искрени,а ни не искрени. А што бевме? Ништо..толку бевме,ништо. Се погледнувавме тајно,додека другите не гледаа во нас.
Добрите деца заслужуваат изненадување ама ти затоа што си многуу добро детенце заслужуваш големоооо изненадување а изненадувањето ќе биде утрее
