'Добро утро мила! Мирисот на кафе и на тебе страшно релаксира. И кога нема сонце, ти си тука сонце мое да ме згрееш со твојот поглед. И не се лажам кога, кога ќе кажам дека не ми треба друга, ти си таа права што ја чекав ... имаш срце полно ЉУБОВ ... не ми треба ништо друго ... Ти си грип од кој сум настинат, ма ти си болест која вечно живее во мене. И да умрам, да се родам пак, срцево дава знак дека чука за тебе. Никад нема да си опростам ако си дозволам тебе ... да те немам. ... ... само објаснувам како се сака права жена ... Да ти кажам дека девојка ко тебе сакам да ме гали цел век да ми дава крилја авион, ... само еден живот имам и за тебе би го дал ... ... не ме занима никоја друга, ти си мое јаве, сон ... ... ако грев е тоа што ја сакам Боже прости ... ... Биди ми ''Љ'' , биди ми ''У'' , биди ми''Б'' , биди ми ''О'' , биди ми ''В'' Биди, биди моја љубов ... ПС Јас сум за искрена љубов и се борам за таквата до крај на мојот живот.
Се плашам од премногу планови,наместо да ги реализираме приоритетните,да не бидеме доведени во ситуација да не треба ништо да реализираме
Ти до утре можеш да се трудиш да ме убедуваш дека ти е САМО другарка, џабе ти е. Во очи ти се гледа дека не е така. Сам си се издаваш дека секој пат кога „случајно“ ќе ја спомнеш. Џабе ти е се веќе....
Ти сии.. неверојатен. Ти си нешто што мајка еднаш раѓа! Ти мислиш дека си поголем инает од мене, не си и никој не е! Не можеш такви ствари да ми кажеш и после да очекуваш дека ќе праам муабет. Нема нема! Нема ни денес, ни утре, ни никогаш. Извини амааа!
Те сакам жал ми е што ти реков НЕ ама таква сум премногу горделива за да си ја признаам љубовта....ама и да признаам сеедно знам дека ти не ме сакаш. Милион мажки имам откачено заради тебе не сакам некој друг тебе те сакам!
Ти за мене си како ѕваздите, толку се далеку, а сепак блиску. За среќа спиеме под исто небо, па затоа каде и да се наоѓаш погледни во ѕвездите и слушни ги како ти велат: злато мое,премногу ми недостасуваш!
Сега ич да не се враќаш од таму ме разбра или лошо ќе биде идиот еден . Не туку зборувај погледни ја таа ориспија абе погледни се себе мајмун еден право машко курвиште си немам коментар отиде мене ме излажа се фати со таа сега по трета трчаш лелее не вракај се од таму дека што отиде ич ама ич се молам некој трактор да те согази на сред утакмица малумен ни еден иди лечи коплеки на друго место
И не знам по кој пат да кажам дека ме исполнуваш и ме правиш најсреќна на свет Се надевам дека ќе имаме уште безброј вакви денови ...
Комплетно ќе ти го посветам денот,знам да бидам добра кога сакам Безразлика што на пати изигравам невидена „кучка„,секогаш имај на ум дека јас животот ќе го дадам за тебе
Не ми се допаѓа идејата да заминеш! Не сакам да одиш. што ќе биде со нас ако заминеш, што ќе остане од мене, ако те нема до мене? празнина, огромна празнина која со ништо нема да можам да ја потполнам. Ти си мојата сила, не терај ме да се навикнувам без тебе, не би го можела тоа повторно. Иако ти реков дека ќе сум тука, ќе те чекам и дека ќе те подржам во секоја твоја одлука.. твоето заминување би ме убило..
Приказната за обичниот странец, кој случајно го сретнав, а стана оној без кој не можам да живеам... Реков денот минат без тебе, не е ден, дури и кога е празник како денес, кога сите се весели. И додека сите тие ја бараат паричката што барам јас? Барам збор да те опишам, да ги опишам овие чувства? Додека претурам низ парчињата рушевина од навидум совршениот живот, се барам себе. Ја барам онаа изгубена гордост која ја посеав како никогаш до сега, како пиле кое ги изгубило крилата, додека треперев за еден твој допир. Ја барам онаа старата „јас“ која никогаш немаше барано нечија сенка, и која никогаш не беше нечија сенка, некој сокриен во плакарот. Знам дека заслужувам повеќе, знам дека заслужувам некој кој ќе го почнува утрото со мене, со насмевка, знам дека заслужувам некој со кој слободно ќе можам да го споделам својот здив, некој кој ќе сака да го понесе мирисот на мојата кожа и некој кој пред сите ќе може да каже- да таа е моја, само моја!!! А еднаш ме праша „кој е патот до нашата среќа“, сега можам да ти кажам дека е воден пат, дека истиот ќе морам да го минам со чамец, за да ги преминам сите овие солзи проголтани, додека го вртам погледот од тебе. И пак нема да стигнам до таа „наша среќа“ знам...Кралот штотуку ми рече „ не гледам, ама барем ја имам неа, таа ми го покажи патот“, а јас што да речам „ не, не гледам од очи полни со солзи, и не, го немам него да ми го покаже патот, а никогаш нема ни да го имам“... а токму тоа прави да се чувствувам празно, не важно, не вредно... Преслаба сум, за овие мисли секојдневно да ме распарчуваат на милион парчиња, знај! Ако навистина мислиш кога велиш„јас никогаш не би те повредил“ остави ме, бегај, никогаш не дозволувај да знам што чувствуваш, никогаш не дозволувај да се губам себеси додека со поглед молам за твоето внимание, додека го чекам допирот кој ќе ја остави трагата која не ја сакаш...нели ме почитуваш како интелектуалец, остави ме да се покажам како таков, а не како заљубена будала која е подготвена да сруши се само за еден твој збор! Се знае ти полека стана мое се, а јас останав твоето сокриено ништо... но никогаш нема да ти забележам што не си ми ги возвратил чувствата, бидејќи олку голема љубов невозможно е да биде возвратена... Вака изморена од секојдневната битка молам барем гордоста нека да ми остане, заедно со болката во срцето, кога знам дека нема да ми останеш ти, ти, оној за кој мислам дека целиот живот се подготвував да го сакам.... П.С. и не , не сум најискрената личност во светот, затоа што се уште се лажам дека некогаш ќе бидеш мој, дека ти ќе го напишеш ова за мене, дека некогаш ќе бидам твој најдобар другар, твоја љубовница, твој животен соборец...
Веќе точно 14 дена како те нема. Го чекам утрешниот ден со цело срце, неможам повеќе, стомакот ме боли, слатки болки, очите ми плачат од среќа. Среда - среќен ден.
Ги бројам деновите,но овој пат за заминување... Зошто мора решението за животна егзистенција да го бараме таму некаде
И така глупче мое не знаеш да читаш меѓу редови да си кажам направо: Прво и најважно: преважен си за мене бе тикво! како ѓаол со три тапии секој ден го правиш и квариш само ти... ти го поправи и најтажниот ден со емаилот дека сум ти недостигала, а ти ќе ги уништиш сите следни кога ќе признаеш дека нема повеќе ништо... Јас можеби експлодирав денес, но подобро е така, да знаеш колку искреност има во мене, а токму тоа нека ти биде гаранција дека НИКОГАШ, ама НИКОГАШ нема да те повредам, ниту да ти направам проблеми...(мислам можеби ќе те повредам со некоја книга, ама насамо ) Немој да се извинуваш те молам, не си ти крив за ништо.... зошто јас за ниту едно свое дело не се каам, да имам можност би го одела уште долго овој пат верувај, бидејќи да знаев дека ќе запознаам некој толку скапоцен немаше да чекам до 10.10, ќе дојдев да те запознаам и да се заљубам уште на 1.10... И најважното, ДА, сакам да знам дали чувствуваш исто, сакам да си гугаме, кога никој не се сомнева дека го правиме тоа, сакам да треперам покрај тебе, да го барам твојот поглед, дури и се налутам ако не го најдам, и сакам да ги штипам тие обравчиња, посебно во миговите кога те нервира тоа... п.с. Знам дека најлошата љубов која може да и ја дадеш на една жена, е онаа тајната, не признаената, но дај ми ја, те молам....
Нема поубаво нешто од тоа што сеуште го осеќам твојот парфем на мене Го обожавам тој мирис знаеш Веќе многу ми недостигаш се навикнав да заспивам покрај тебе... Посакувам само деновите да минуваат побргу до нашето следно видување. Убаво да спиеш љубов моја и знај не би можела да живеам без тебе
Вчера ... ден што ке го паметам... кога ме праша кој сакам .. на цел глас сакав да викнам дека тоа си ти..но јас го опишав тој што го сакам.. и ти демек не знаеш кој ее па ми кажуваш други... и после викаш можеби го знам .. и кога реков сега ти си на ред ... и кога ме опиша мене ... со друграка ми се смеевме на цел глас ...
