Чекам да поминат колоквиумите,чекам да поминат 20дена за да те видам,да те гушнам и да ти кажам дека навистина ми недостигаше иако многу малку си во мојот живот. Ми недостигаш навистина!
Толку спонатно ми се појави во животецов човекуууу, па ти ме врати во живот, после се, фала за ова што си до сега, се надевам ваков и ќе останеш.
Те сакам толку многу што можам да замижам и да го почувствувам твојот мирис, топлината што зрачи од твојата кожа кога ќе ги доближам усните до твојата уста, твојот образ, врат. Те чувствувам како дел од мене и толку многу сакам да те видам, толку многу ми фалиш... Деновиве никако не ми врват, но ќе издржам уште некој ден. Господ нека е со тебе и нека ми те чува. Нека ме чува и мене ако може за да си ги дочекаме сите работи на кои се надеваме...
Има многу што треба да се каже, ама најмногу што треба да се направи. Еволуција и револуција, мачор мој.
Имаме нов предизвик пред нас. Посебно за мене. Ти подржуваш и обливаш со љубов секој ден. Ти благодарам за тоа. Те сакам најмногу.
Зошто ми се случува мене тоа. Подобро да умрев одколку да го доживам тоа, претешко ми е неможам пвеке. После се, така ли ќе си замине?-Знам дека не сакаш, знам дека си принуден и дека никој не те прашува но... Неможам да се замислам без тебе верувај. Кога ќе одиш, се прашувам дали ќе се сеќаваш на мене, дали ќе ти недостигам, и дали воопшто пак ке се видиме "некогаш". Се плашам кога ќе одиш да е се смениш, да не станеш сосема друга личност. Се плашам најмногу од тоа, ако се вартиш и ако ме одбегнуваш. А знаеш што ме убива најмногу-тоа што те гледам тажен. Знам дека не сакаш да одиш, ако ме прашуваш мене никаде не те пуштам засекогаш сакам да сме заедно, но тоа е, проклет живот. Ете најмалку очекував да се случи ова, верувај. Имаме уште неколку недели да минеме заедно, а потоа незнам што ќе правам. Уште од сега плачам, неможам да си дојдам на себе, а камо ли кога ќе отидеш. Таму ќе е друг животот, ново школо, нови другари и другарки, нова средина и сигурно ќе имаш нова девојка. Имај, но не ме заборавај, само тоа не те молам. Камо ли да ме мразеше, пцуеше, газеше...само да останеше овде. Не само мене и сите твои блиски не оставаш во тага, а јас сум полумртва. Досега толку многу никој не сум сакала во живтот. Се сеќавам на вечерта кога бевме заедно и кога сонувавме заедно да учиме во гимназијата, да сме во иста стаја, да седиме еден до друг. Зарем е можно тоа туку така да пропадне, нашите соништа да паднат во вода? Проклета да е судбината. Но те молам, после се' што минавме заедно, бар понекогаш сети се на мене, на нас, што поминавме, како ни беше, колку среќни денови имавме заедно, на сите наши лудории и глупости, на се. Ќе ми недостигаш премногу-знаеш, ти, твојата прегратка, насмевката, бакнежите, твоите слатки очиња, раце, твоите глупости, со еден збор СЕ. Направи да се вљубам во тебе, и те сакам верувај. Колку и далеку да одиш мојата љубов нема да знгасне кон тебе. Секогаш ќе се сеќавам на се што минавме, а ме боли тоа што сама ќе седам на нашите места на кои што бевме среќни. Да, таму ќе одам да се изнаплачам кога ќе ми е тешко, да се потсетам на старите времиња, на нас. Се надевам дека ќе ми пишуваш оттаму, дека ќе имаме пак некој контакт. Тешко ќе е за двајцата, ама ништо неможеме да сториме. Се прашувам како ќе изреагирам кога ќе те видам утре?-Незнам дали да смеам или да се изнаплачам на твоето рамо-а знам дек така уште повеќе ќе те боли. Се би дала да останеш, верувај. И се би дала пак да сум среќна со тебе, да ја имам насмевката на лицето а не тие солзи. Неможам да престанам да плачам од вчера. Те сакам. Несакам да дојде денот кога ќе заминеш, проклето нека е не сакам. Имав претчувство неколку дена пред да дознаам за тоа, се надевав дека не е поврзано нешто со тебе ама на крајот...и сега сваќам зошо си криел толку многу време од мене-да не сум тажна, ама ете пак дознав. Нема на кого да си кажам се што ми лежи, да се изнплачам убаво. Претшко ми е, ама тоа е, и знам дека нема да ми помине туку-така. Половина свет ќе сме оддалечени. Ајде да уживаме во последните недели заедно, потоа незнам што ќе биде. Времето ќе покаже се. Те сакам
Не ми е доволно да ми кажуваш на секое слушање дека ме сакаш. Ако во најтешките мигови не си тука, тогаш воопшто не си ми ни потребен!
Има убави,поубави и најубави,но никогаш нема поубава од таа што ја сакам ти си ми најубава душичке моја
Љубов моја! Страв ми е од деновите кои доаѓаат. Сакам да си до мене и да ме гушнеш, да ме држиш за рака. За тебе ќе издржам се и ќе бидам силна. Сакам да дојде понеделник и да те видам. Живеам за тебе! Те сакам најмногу!
