Докажими дека ме сакаш колку што јас те сакам тебе.Имај време за мене како што имаш за другарите.Само ова го барам од тебе.
не помнам кога последен пат си ми кажал дека ме сакаш... а ниту ветеното не го исполнуваш за меен време немаш а за другарите секогаш
Ааааааааа коооонечно те видоов, конечно. Иако беше од далеку ти се радував како мало дете на лижавче. Да можам би ти се закачила околу вратот. Да бидам твоето ланче, твојата среќна амајлија. Моментот кога се поздравивме иако само со џуска за мене беше врв. Знам дека не е тоа толку голема работа ама во ситуцијата во која што сме за мене е голема. На почетокот на јуни кога те видов нееколку пати поминав покрај тебе, ти ми изгледаше како да не те ни интересирам, како воопшто и да не ти значам. Денеска во мене се роди, а можеби и почна да расте некоја надеж. Можеби сепак пак ќе има нешто помеѓу нас. Знаев дека скришно погледнуваш накај мене, т.е. не знаев другарка ми ми кажа, ама и те видов еднаш можеби и повеќе пати те фатив на дело. Толку сакав да дојдам до тебе, да те изгушкам силно, силно, најсилно, сите коски да ти ги испукам. Дали се сеќаваш дека ми рече дека и по 100 години да ме видиш со некој дечко на клупа ќе ти биде тешко? Се прашувам дали уште важи истото.. Не сакам да мислиш дека сакам да те правам љубоморен или такво нешто ама ме интересира твоите чувства се будат ли така како што кај мене се будат кога ќе те видам.. Сакам да знам, мислиш ли ти дека има надеж за нас, можеме ли да се вратиме ние, да бидам пак твојата мала? Во целото тоа „сценарио“ не мораше да се појави таа, не мораше да ми ја уништи вечерта. Добро не беше тоа толку страшно, само се поздравивте. Ама мислам дека има нешто во начинот на кој ја гледаш, има нешто во тој поглед.. Или можеби грешам!? Оној ден кога се сретнавме после толку време, сакав многу работи да ти изнакажам, ама не можев. Кога те погледнав во тие плавите очи сите зборови избледнеа, се стишија, не можев ништо да прочитам, да слушнам од срцето. А имам толку многу за зборување, не ми ја знаеш целата приказна. Ајде те молам дозволи ми уште еднаш да бидам твоја, само твоја мала. Гледај ме пак со тој поглед, скришно надгледувај ме, не дозволувај никој да ме одземе, глуми ама само глуми пред другите дека не ти е грижа а во душата копнеј за мене. Ајде знам дека заедно го можеме тоа, мене не ми е гајле што ќе кажат другите, не ме интересира ако не е дозволено или ако е срамота. Не е срамота ако се сакаме, а се надевам дека можеби сеуште имаш некои чувства за мене.
https://www.youtube.com/watch?v=ay_fw54W2Fg Can you, can you hear me say when I'm moving closer you keep going away Can you, can you see the flame that burns inside my body everytime you are here 'Cause you're the one I dream of everyday and night don't give away my feelings and come into my life Don't let go, don't run away love I still got feelings you are my passion don't let go don't run away love you are the one for me!!!
Мислам фала богу,ти текна да ме поздравиш. Знаеш освен тоа не би било лошо и да ми пишеш,нема да ти падне раката.Сепак сето тоа ми даде надеж.Уфф колку сакам да те видам,многу ми фалиш.
Само едно здраво да ми кажеше?Само еден поглед да ми упатеше?Само една насмевка да ми подареше?Кажи нешто,почнувам да се откажувам од тебе...или не?Во мене има бура од чувства.И,покрај се,покрај се некои чувства ѕиркаат кон тебе.
треба да научиш да правиш муабет, и да бидеш малку трпелив со мене.. Најмногу се нервирам кога се караме за глупости, не ти чини што ми спушти слушалка. уште повеќе се напнав.. Се надевам добро ке заврши денов
Неубаво е кога мислиш дека со неискрено „те сакам“ ќе разбудиш некои чувства во мене. Знам дека е неискрено, затоа што си вљубен во идејата да имаш некого крај себе, некоја што ќе ја нарекуваш своја. Јас не сум таа. И ние одамна расчистивме со тоа. Само можеби тука е она, моето тешко откажување од луѓе и навики, дури и кога не ги сакам покрај себе, дури и кога ми создаваат мачнини..
И повторно те видов, и повторно ми упати неколку погледи, се сврте за да ме погледнеш. Со овие постапки ја храниш надежта во мене. Ама ако, можеби има причина. Твоите зборови, иако вообичаени, многу ми значат. Погледите, ме опиваат и ја хранат надежта. Ќе се преполни, ќе се здебели, и те молам не дозволувај и да пукне, да се сруши, да ја поврати целата храна која и ја даваш, те молам.. Премногу ми значиш и ти и твоите погледи. Насмевката која ми ја праќаш, едноставно прави чуда во мојот стомак, пеперутките спобудалуваат, срцето трепери, се тресе. А јас се препотувам, ми доаѓа да пискам сите да разберат дека сум среќна само заради твоите вообичаени зборови и твојата неодолива насмевка. Ајде нека се случи голем пресврт, голем настан, да дојдеш и да ми кажеш дека сакаш пак да сме заедно, дека сакаш да бидам твојата мала. „cao mala, kako e?“ аајде тоа нека се врати.. „nogu si simpaticna, kolku godini si?“ хмммммммм и тоа врати ми го и тоа.. „kd kje porasnes kje mi bides zenska“ ееееееее тогаш го достигна врвот, тогаш кај мене се случи нештоо.. На сите им глумев дека не ми е грижа за тебе, дека не се гледам себе си со некој како тебе, но всушност во себе потајно те засакував, ама не знаев дека тоолку многу ќе те засакам што веќе 2 години неможам да се откажам од тебе и не можам да го заборавам оној дел од животот кој го поминав со тебе она што ти го донесе во мојот живот, никогаш нема да го заборавам, твоите зборови, скриени погледи, надгледувања, скриени насмевки, намигнувања, повиците доцна во ноќта, кога си пијан и кога не си, после работа и т.н. И покрај тоа што бевме принудени да криеме твоите другари и неколку познаници, моите другарки и неколку познаници знаеа за нас. Ама знаеш дека не ме интересира што ќе кажат другите, кога се работи за тебе, сите избледнуваат ги снемува само ти си напред стоиш и како да ме удараш со сите спомени и како да сакаш да ми подадеш рака за втора шанса ама сеуште се мислиш, па ќе видиме.
Имам толку многу да ти кажам. Ова е мое последно писмо до тебе... Мил мој ххх, прво ти благодатам за тоа што ме науши што всушност претставува зборот љубов и како е да љубиш некого. Ти благодарам и за тоа што ми покажа дека ништо не е совршено, ниту врските. Дојде време за збогување. Знам минавме низ многу лоши моменти, и после се. Од се, најмногу жалам што завршивме на тој начин. Можеше многу подобро да биде, и да потрае но ти се откажа. Мислеше дека засекогаш ке бидам овде за тебе, но кога заминав после пак ме молеше, нели? Многу нешта научив од тебе, од она што го доживеавме и сите лоши моменти што ги поминавме. Се надевам дека си научил нешто и ти. Слушнав дека после разделбата си се каел што ме пушти да одам, но тоа е јас ти кажав да размислиш но не ме послуша. Како и секогаш, беше тврдоглав до крај, никого не слушаше се беше по твое и затоа сега патиш во животот. Помина многу време од кога бевме заедно. Беше преубаво и покрај сите караници и недоразбирања. Ми недостигаат ноќите во кои седевме прегрнети во тишината, начинот на кој ми се лутеше и после некое време ке дојдеш и ке ме прегрнеш, ми недостига начинот на кој се смееше, начинот на кој одеше и ме гледаше, ми недостасуваат твоите бакнежи. Веруваш или не, никогаш не ни претоставував дека првата личност која ке ја бакнам ке си ти, но ете и тоа се случи . Засекогаш ќе го паметам нашиот прв, но и последен бакнеж. И така секоја ноќ заспивам со солзи во очите. Проклето ми недостигаш. Знам дека времето неможе да се врати, ниту тоа дека тебе можам да те вратам во мојот живот, и сето тоа ме уништува. Навистина незнам до кога ќе трае ова, до кога ќе имам вакви црни,тешки и долги ноќи. Некогаш помислувам дека те мразам, но не е така. Напротив, уште те сакам. И после се ќе ми останеш во срцето, засекогаш. Не си свесен колку ме боли кога одам на местата на кој бевме некогаш среќни заедно. Кога ќе се видам без тебе таму, ме боли, неможам да издржам. Не сум научена на таква самотија. Навистина незнам до кога ќе трае тоа, но сакам што е можно побрзо да завши. Доста се измачував. Напишав многу состави, песни за тебе, дури ти напишав и писма. Среќна сум што сакаше да ги почиташ, тоа многу ми значеше. Премалку траеше нашата среќа, а можевме и повеке ама ете... Среќна сум дека повторно ме побара, и после се. Среќна сум што ме повика да ме видиш и пак да зборуваш со мене, како порано. Ти беше едниствената личност која знаеше да ме насмее од се срце, но исто така и да ме расплаче. Едноставно судбината не сакала да бидеме заедно, жалам Но знај дека засекогаш ќе останеш една и единствена љубов во мојот живот. Ти беше најпрекрасното нешто во мојот живот. Ти благодарам уште еднаш за се. Дадовме многу ветувања еден на друг, но не ги исполнивме. Неможам сама да ги исполнам,неможам без тебе, ми фалиш. Но сега можам да ти дадам само едно ветување- "еден ден ако го остварам мојот сон, ќе ти посветам песна на тебе, затоа што знам дека сакаше да ти пеам а јас пак се страмев и се смеев. Тоа го заслужуваш од мене". Набргу ќе заминеш, оди. Оди и не вракај се. Сигурна сум дека таму те чека многу подобар живот, нова среќа и љубов. Не жали за ништо, ни за тоа што си го изгубил и поропуштил овде. Таму ќе ти биде подобро, ќе видиш. Ти посакувам многу среќа, навистина. Иако повеке не зборуваме, иако повеке неможам да ја почувствувам твојата прегратка знај дека ти посакувам се најдобро и сакам да си многу среќен и да пронајдеш некоја која ќе ја сакаш а исто и таа тебе. Би сакала уште еднаш да те прегрнам, но невозможно е. До ден денес кога ќе го осетам твојот мирис во воздухот, се замислував во твоите прегратки но студенилото во мојата душа ме врака во реалноста. Од кога замина животот ми се смени, но сега уште толку ќе ми се смени. Не се тешам со тоа дека "се ќе помине", затоа што деновите минуваат, исто така неделите, месеците и годините. И кога реално ке погледнеш, тогаш гледаш дека целиот живот поминал. Млади сме, сеуште ќе учиме. А свесна сум дека не си ми ни прв ни последен, но ќе ми останеш најдраг во животот. Ниеден неможам да сакам како што те сакав тебе, верувај. Тебе те сакав со цело срце, толку многу што не се опишува. Бев пијана од љубов. Сега немам ништо твое освен сликата на која бевме среќни, некогаш. Ги избришав пораките од тебе, ти го избришав и бројот, но немам срце да ја избришам нашата слика, нека остане како спомен... До ден денес кога ќе ми заѕвони телефонот или ми стигне некоја порака, помислувам дека е од тебе но не е. Знам дека никогаш повеке нема да си пишеме, ниту да ти го слушнам гласот... Кога ќе заминеш несакам да знам ништо повеке за тебе. Несакам да се уништувам уше повеке, не, неможам. Ако се вратиш некогаш не излегувај повторно пред мене, ниту сакам сакам да ме бараш. Мило мое, остани ми со здравје и со онаа твоја најубава насмевка на светот. Ќе ми недостигаш засекогаш во животот, но што можам. Остани таков како што си. Те сакав, те сакав, и засекогаш ќе те сакам. Со љубов твојата Кате ххх
