што ти е бе А ти се кренаа акциите па сега која си ти нели? ако бе ако what comes around goes around и кафе-мафе немат нели а јас ко будала запалена за тебе-не по тебе сам туку по твоите очи па што да правам убави очи имаш ме потсека на З лани малтене изгубена по него
Повторно во моите мисли си ти, повторно премногу прашања на кои немам одговор… Можеби никогаш нема ни да имам. Сите убави, среќни, лоши, тажни моменти ги делевме заедно. Бевме подршка еден на друг. А сега? Каде е тој што велеше дека никогаш нема да ме остави, што секогаш ќе биде покрај мене? Таа личност ја нема, сега си некој што ме повредува повеќе од било кога, можеби ме казнуваш за некои работи што ги грешев во минатото. Но тоа не е начин за да ми враќаш, ми враќаш со тоа што мојата среќа што ја имам покрај тебе ја претвараш во болка.Ти го имаше највредното нешто за себе, нешто што никој друг го немал… можеби никогаш нема да го има. Јас ке останам со сеќавањата на тебе. Ќе останам со спомени што секаде ќе ме прогонуваат. Ќе боли многу, ќе биде тешко но само едно знам - во моето срце секогаш беше и ќе останеш само ти! Ми фали насмевката со која те пречекував да дојдеш од далечини. Си фалам јас, на себеси. Начинот на кој ме правеше да се чувствувам дека сум совршена, фактите со кои ми го разубавуваше денот. Твојата отвореност, искреност и моментите кои ги одвојуваше само за мене. Знаеш, не знам како да објаснам, но ми недостасува делот од мене кој го зеде со себе кога заминуваше од мојот праг. И не жалам. Се радувам што го дадов срцето на оној кој го засакав од дното на мојата душа, оној кој се врежа на површината на моето срце и остави отпечаток на моите усни - засекогаш. Безвременски те сакам, човеку!
И еве, и после 7 месеци те чекам повторно, во овој град, на истото место. Не ми се верува дека за 25 часа си овде...
Чувствував само изедначување на емоциите, кои едвај ги корнев од дното на мојата душа. Ќе пројде. Се’ ќе пројде. Се плашам дека ќе те заборавам, се плашам дека ќе престанеш да ми значиш.
Се надевам не си ми лут за она вчера, а и нема причина за да ми бидеш. Исто така се надевам дека ќе се стрпиш уште малце, ќе ме разбереш. Несакамм да те изгубам, во никој случај. Ти си најубавото нешто што ми се случило !!!
И дај бе опрај се малку ке те чекам цела година за едно кафе-па подобро отров ке испијам а ти бе другарче упорно ти велам не сакам да имам нешто со тебе човече ти упорно ми се пушташ, љубов ми изјавуваш-џабе ли беше со двајца дечки што муабетев кога бевме заедно излезени-демек имам некој не ми се пуштај само се прашувам каде ке ме најдеш утре за да разговараш со мене и после другарка ми ми вели на лагер сум ги имала-па кога никој не е нормален тоа е и се е на другарска база
Многу се надевав дека ќе се видиме. Се надевам те немаше затоа што работиш... Само 3 дена те немам видено и веќе ми недостасуваш и тоа многу. Цело време го проверувам телефонот да не си ме барал. Многу те сакам, не знам како да ти го докажам тоа. И премногу ми недостасуваш. Да те гушнам силно, да те штипам за то образите
Подавајќи ти рака во горчливото секојдневие, во еден сончев и топол ден исполнет со прошетка и разговор,со твојата искреност и амбициозност,одмерен став и способност за креативност го освои мојот свет
И сега пред полноќ кога би сакала да ти кажам нешто ново, Јас само се сеќавам на сите наши инаетливи зборови, зборови, погледи полни гордост На сите тие волшебни светкања во очите И се соочувам со вистината... Недостигаш Како топлината на сонцето Како сенките на ноќта Како крајот на сите нерешени загатки Како сонот зад скриените мисли што никогаш не си ги кажавме... И знам... Ќе ми остане да те немам Ќе ми остане да те молчам Ќе ми остане да те паметам Како миг Како сон Како насмевка Како скриен поглед Како воздишка споена со мојата Како подигнување на градите во ист ритам Како на крварење на душата Како крај И знам ќе морам да си простам Ќе морам да заборавам дека само ти можеш сиот чемер од мене со еден насмев да го искорнеш и од мене животен коцкар да направиш! И да исчезнам како боите во твоите соништа... И да заборавам дека ваква среќа ретко мавнува, скоро никогаш, скоро никогаш...
