Зошто мора секогаш на месечнината ние лом да се направиме ? Наместо тој ден најубаво да ни помине.Ние знаеме у курац да се отераме. Незнам зошто ама се си мислам дека овој пат нема ти прв да попуштиш. А честитка сум ти пишувала бе,во автобус сум пишувала поеизја,за ти да ми раскиниш ? Пу да ти се мочам.
Зарен ова е стварно крајот ? Зарем толку е ? Тоа не е возможно бидејќи сеуште ми должиш макар еден поглед во очи и еден искрен одговор....зашто ? Мислам нема потреба да објаснувам, јасно е прашањето нели? Сакам само да знаеш колку ми значеше сево ова време, иако никогаш не дозволив да дознаеш. Можеби тоа и ми беше грешката, бидејќи да знаеше дали вака би завршило се ? Одбивам да верувам во тоа. Сакам да знаеш се и да ми кажеш дека и покрај тоа не се каеш за се што направи и дека си сигурен дека си постапил исправно. Морам да бидам сигурна дека си свесен за се и дека знаеш конечно како стојат работите. Ќе дознаеш и колку ме повреди и колку само патев по тебе. Дали ќе видам макар една искра на каење во твоите очи ? Не мораш да кажеш ништо, знам дека никогаш не би си го дозволил тоа, сепак ти не си јас. Само доволно ќе биде да те погледам во очи. Дури ниту твоето извини (што нема никогаш да се случи) помалку би ми значело од тоа да видам каење или барем малку да жалиш за се . А којзнае...можеби и си бил свесен цело ова време, но ќе ме разбереш дека морам да знам нели ?? Сакам да продолжам понатаму, но не можеш да затвориш едно поглавје долколу не си комплетно помирен со се нели.....Дозволи ми да се помирам со нашата ситуација, сепак на никого не можеш со сила да му наредиш да те сака...далеку од тоа, јас всушност не ни имав никогаш никакви очекувања од тебе. Не те ни мразам, само ме боли кога и да помислам, зашто ништо не беше моја вина а јас сум на крајот таа што плаќа и за моите и за твоите грешки. И не се грижи нема да ти ја расипувам среќата, ти реши дали барем толку заслужувам да знам. И сметај го ова како последно нешто што го сакам од тебе, нешто што барем на мене би ми значело..... Биди ми поздравен П.С. само вака некад би се осмелила да ти се обратам на оваа тема, за жал
Не си одам Ќе останам цела вечер пред твојата врата Ќе останам цела вечер на скалите Ќе ги гушнам ѕвездите и тивко ќе го изговорам твоето име Не си одам, па иако тоа го сакаш, не си одам Иако дојде зимо и дожд, ноќта ќе ми ја заледи душата сонцето ќе свети наутро. Засекогаш ќе останам, ако ме прашаш Засекогаш ќе бидам тука да ме гледаш Засекогаш телото ми е тука, животот ми е тука Не си одам ако не одиме заедно.
Љубов моја! Сакам вака како што беше денес да ме изнедадуваш. Слатко и неочекувано, пак заради тебе ми се пресекоа нозете. Ми снема здив. Ти ги обожавам сините очи и божествената насмевка, начинот на кој се движиш, гласот, усните. Те сакам најмногу!
Ах што е љубов.....? Знам што е... Љубов е се она што не чувствува тој за мене... Љубов е да се преживее смртта во неговите очи... Љубов е се што ме смени од корен кога го здогледав... Љубов е жигот на душава кој ми го направи... Љубов се пеперуткиве во мене, кои во цела зоолошка се претворија кога го снема... Љубов е животната радост која ми се скрила во неговите клепки... Љубов е оваа тапа болка во градиве... Љубов е болеста што ме слабее, што ме подвиткува секој ден... Љубов е солзата која ме стоплува во оваа осаменост... Љубов е силата со која го дишам воздухот кој мириса на него... Љубов е секој стих кој ми натежнал на прстиве... Љубов е насмевката со која го преживувам секој следен ден... Љубов е дождот кој врне во душава зад таа насмевка... Љубов е потсмевот со кој ги гледам сите кои сакаат да го земат неговото место во градиве... Љубов е секое сеќавање, со кое ги преживувам сите погледи , допири кои не се негови... Љубов е секој миг во кој го мразам Сонцето, зошто тој беше моето Сонце, зошто тоа го попречува доаѓањето на ноќта... Љубов е молитвата во ноќта, да се смилува да ми дојде во сонот барем... Љубов е топлината која ме обзема во тој сон, кога за миг го мирисам и ништо повеќе.... Љубов се стиховите кои ме потсетуваат само на него: „Зашто е греота на некој да му кажеш дека едвај дишеш без него, а тој за тебе веќе ништо не чувствува. Ти во мене остави силна и безусловна љубов која и нас не надрасна. Darko Lesoski“
Ах драги мој,па зошто дозволуваш да ме симнеш толку ниско...да лазам по земјата и да те молам да обврнеш внимание...јас знам дека сум единсвена за тебе ти ги знам обврските кои неможеш да ги одложиш но како..како да останеме заедно кога немаш време да го споделиш со мене...велиш имаш љубов,но јас не ја осеќам,незнам дали знаес како да ја споделиш...јас сум последната мисла во денот,само да посакаш добра ноќ на телефон..но бакнежи...прегратки,нежности...зошто никаде ги нема?! Зошто ме научи на погрешен начин да сакам, зошто не го возвраќаш тоа што ти е дадено... Се обидов многу пати да ти објаснам што сакам, што ме прави среќна а ти...ти само викаш не си во право...какп не сум во право,зарем немам право на љубов? Немам ли право да се осетам сакана? Да осетам изненадување, а дури ни подарок за роденден не ми даде а камо ли безпричинско изненадување...а убаво ти е кога на своја кожа го уживаш чуството,кога знаеш дека сум мислела на тебе, дека сум се трудела за тебе... Мн си себичен за чуства ја уби романтиката и љубовта во мене... Незнам што е ова, но имам чуство дека не сум на вистонското место дека само се лсжам дека ти си тој, а уствари не... Имам впечаток дека и после 2 години не ме познаваш... Тажна сум..
Љубов, воздухот не е ист кога не го делиме заедно. Издржав еден месец без да те допрам, без да те видам, а не можам да ги издржам овие неколку дена. Ми фалиш толку многу што секоја помисла на тебе ме боли, ме спречува да дишам..
Ljubov moja! Sekoja solza e za tebe i sekoja nasmevka. Se molam pak da me pregrnes... Pak da pocuvstvuvam kako mirisas. Pak da gledam od tolku blisku vo tvoite sini oci. Te sakam najmnogu!
Ah be Zarce znaes kako da me poludis i da me napravis najsreknja na svet.Pa moze li da imam drug osven tebe koga tebe te sakam najveke.Go pominav cel den u grad bez telefon i toa ne znaci deka sum nasla nekoj nov.Znaes deka mi e rasipan i pak si kako malo detence. Ljubov moja odvai cekam da te vidam
Колку ми беше чуден денес не си свесен.Јас спијам кај тебе,станувам...а тебе нигде те нема... Сама во твојата куќа,чудно ми беше.Со саати чекав и мислев. И на крај доаѓаш со кеси што облека,што новогодишни украси.И демек со мајка ти си бил по документи и свашта... Абе нешто тука не ми штима...не за друго туку за вашиот израз на лицето кога дојдовте...
Годината е при крај, каква таква помина. Наредната година ако пак ме нервираш ќе те кажам на мама, така да си знаеш
