Дека скоро никогаш не чувствувам носталгија за него, туку за миговите со поминати со него и допирите со кои ми предизвикуваа оган кој непрекинато гореше со одсјај во моите очи.
Сигурно со причина ми е понашањето вакво господине. Ако мислиш дека ќе попуштам сеа, извини ама нема.
Периодов не знам што ми е ама ненормално ми фалиш... Имам осет дека ќе те сретнам некаде и ме плаши тоа.
Со тебе под еден чадор да се стиснам... ќе видиш - не ќе видиш, ќе мораш да се припиеш до мене. И така ќе ги мериме влажните охридски тротоари. За мене Wake Up Smoothie, за тебе макијато со ладно млеко
Јас го избришав твојот број уште пред 1 година , иако до ден денес го знам на памет , имам јака меморија затоа паметам несакајќи многу работи туку , муабетот ми беше друг, што ти значеше тоа со смс што ми го прати ? па виде , дека се правам не знам на кој е бројот , и ти не се ни потруди да ми кажеш кој си , не се потруди да објасниш работи од минатото , туку полесно ти беше да прашаш само на кој е бројот , бидејќи си го имал во именик само без име, е па твој проблем ако сум ти била како број без име, не ме интересира ништо повеќе од тебе , секундарно ја избришав пораката , не ја оставив како порано , кога правев колекции од твоите смс
Ти на мен ли, или аз на теб? Кой на кой кръвта му ще изпие? Убиваме се без да разберем. Не омраза, нашето любов е!
Нa секoе мoе прaшaње, твoјoт oдгoвoр глaси : ее ти дa видиш. -_- ми се прaвиш фрaер,ме лутиш ми скoкaш пo гaнглии a знaеш декa ми дoјде и се нервирaм,упoрнo те игнoрирaм дa не ги рaсипиме пднoсите. Нo не знaм штo те мaвa низ глaвa,кoј и кaкoв филм...ќе ти пoмине тебе нo секoј следен мoј oдгoвoр ќе е Ти дa видиш. Мaјмуне
Cos all of the stars Are fading away Just try not to worry You'll see them some day Take what you need And be on your way And stop crying your heart out But I see your true colors Shining through I see your true colors And that's why I love you So don't be afraid to let them show Your true colors True colors are beautiful, Like a rainbow Толку се изразуваме низ песни, некогаш не можам сама да ти се искажам. Ти си таму каде што треба да бидеш и си најпотребен. И не знам како ти е... Само јас те познавам и ти тоа го знаеш... и се плашиш од себе и ме нарекуваш луда како се смеам гласно на твоите демони и си разговарам со нив како да разговарам со мало дете. И се криеме од се и сите, кажуваме приказни еден за друг...односно повеќе јас, а срцево ми доаѓа во грло. И не, се уште не е време да се дереме пред светот чии сме. Се надевам дека ќе го разбереш тоа, знам дека те печат илјадници работи, но едноставно не сум спремна, а уште помалку да сум ти меч за освета, иако викаш дека не сум. И да... те сакам таков каков што си, тежок, затоа што ме сакаш таква каква што сум, тешка. И не, не се плашам од тебе.
Толку ми недостигаш, што милам дека кога ќе те видам би те бацувала цела ноќ и би ти правела такви срамотни работи, од кои дури и мене ме фаќа срам од самата себе додека помислувам на нив и чувствувам како ми црвенеат белите образи, без разлика што сум сама во соба и си зборувам со себе. Ок, сега навистина ми е срам.
