Мислев дека ако те оддалечам од себе нема да те мислам , ќе те заборавам , ќе те тргнам од мисливе и од срцево чудно НЕ успеав...Те мислам и ми недостигаш .Знам направив грешка што без објаснување си заминав но причината за сево ова стои секогаш пред мене , не можам се обидов да си го слушам срцето но пак таа причина ми прошепоти тргни се додека имаш време ќе патиш па така и направив...Секогаш бегам , стравот од неуспех е голем...
Година и 4 месеци.. Нека ни се множат љубено мое!! Дај боже да ја добиеме војнава и да уживаме заедно секој ден, додека дишиме.. Те сакам!!!
Ти си ми почеток на секој ден, зрак светлина која ме буди, мирис кој ме опива... Ти си ми сонце што ме милува, рај за кој секој ден умирам и за кој бестрашно би грешела... Ти си ми зрак во темнина, капка вода сред пустина, небо под кое барам утеха, импулс кој ми дава живот... Љубов си ми опеана низ векови... Те барав во сите лица ~ познати и непознати, за да те пронајдам толку неочекувано... Завиткај ме длабоко во твојата душа и не ме пуштај. Дозволи ми да се слеам со тебе... Да ти течам низ вените се до срцето и таму во окови да векувам... Те сакам
не можам да те разберам зошто ми ги кажуваш своите приватни работи не можел тој да се видиме друг ден после Четврток ке одел за Струмица за викендот па нели си ми шеф со сори ама среда & Четврок сум на курс-со тројца професори и ми е поважно од се-апсолутно од се-професионализам или не тоа сум јас-а мамита е дома па јас само акам па во Вторник сум ен ми каса а другаров што ми се допага ми рече ке се договориме да се видиме за утре-оти друг ден јас немам време титни му тој јави ми се чекај малку јас не сум ти девојка и сега испага ај јави ми се да се договориме срцка којзнае кога ке бидам слободна повторноhug:
Zamisli da nismo komplikovani da sam malo manje ja da si ti malo manje ti. Samo, ko ce onda biti ti ljudi....
Само остани ваков каков шо си, остани ваков за конечно да успееме. Остани, то е она шо најмногу го посакувам моментално, и не ми е битно ни минато ни ништо само да е сега се океј и конечно да бидиме среќни. Еден си и покрај се си еден, и така и ќе биди само еднаш конечно да успеј ова нашето. Те сакам многу!
...мислата твоја зборот твој душа ми грее ти си тој што ме буди секој ден и допирот твој, ликот твој душа ми грее секој ден ,секој ден ...
Како 3 куршуми душава да ми ја прободиле ме боли. Ама ако. Одамна сакав да си видам до каде ми е издржливоста.Или подобро кажано инаетот.
И веќе не можам... Не можам секоја ноќ да ја облекувам оваа наметка на самотија... Оваа наметка под која секоја ноќ будна останувам, па те чекам да ти кажам колку те сакам... Оваа наметка која веќе засмрдува од болката, од застоената љубов, застоеното тело под неа... Оваа невидлива планина, исткаена од твоите мириси и прсти... Оваа наметка под која се составувам како сложувалка... се составувам само од трошките љубов што од тебе ги добив... Оваа наметка под која се камшикувам замислувајќи те насмеан ... Оваа наметка под која душава во гроб се претвора...длабока, молчалива и мрачна... Оваа наметка под која молкум се кријам од сите... Како да имам чума...чума претворена во грев, во тежок терет на недокажаната љубов... Чума од која полека престанува срцето да ми пулсира...а тоа пустото леташе како пеперутка... Оваа наметка под која боли тишината... Оваа наметка под која нежната душата на поет, на бунтовник и плачко полека изумира... Оваа наметка која ги сокрила боите на Индија кои се борат во мене... Оваа наметка под која се борат јинг и јанг додека патам за тебе... додека се борам со тагата и среќата кои си ги скрил од мене... Оваа наметка во која веќе боите на животот не ги гледам, со овие очи исплакани... Оваа наметка која во секој дел зборовите твои ги скрила, па им дозволува да ме дробат молкум... Оваа наметка под која вриштам од љубов и љубомора... Оваа наметка под која туѓа љубов не продира... да ме измие, да ме помилува и прости...за наивноста, за чекањето, за сакањето... Оваа наметка која тежи, па ме потсетува да не си простам, да не си простам што на душава Бог те направив... Оваа наметка под која молкум ти се соблекувам на полноќ, допирајќи се со прстите, секаде каде што не си ме бакнал... Оваа наметка под која си ја лупам кожата ...безмилосно...само да ги исфрлам твоите трагови... Зошто оваа наметка секоја ноќ станува потешка за носење....
Ако ме паметиш ,памети ме по најискрената насмевка и поглед кога не можев да избегам сама од себе, па ти се враќав само тебе. Сеќавај се кога те оставав со солзи, а ти трчав во прегратки со насмевки. Памти ме по чекорите кои ги броев за што побрзо да стигнам до тебе,чекајќи ги минутите кои јас ги преколнував да траат подолго секогаш кога мораше да заминеш.Како во стар филм премотај ги годините на нашата љубов. Нека отчука часовникот. Нека се запише датумот, уште еднаш така неизбришливо. Ако ме помниш, запомни ме по добро. Не ја помни тагата во моите очи. Не се обвинувај што не си успеал среќна да ме направиш. Ме уништи, а сеуште се радувам за тебе. Јас сум тука, а ти си таму. Болат спомените кога распарчени остануваат. Памти ме како среќа.Најдобро е така, мили. За вистинските љубови не се зборува. За нив се молчи!! Тие не се спомнуваат никогаш, никому, никаде! Тие само го чекаат нивниот ден, датум, час..да се исплачат.....
И по не знам кој пат... јас не сум ти мајка. Јас не можам да те чувам. Јас не сакам да се грижам за тебе. Најубавите 10 минути ми се оние кога ќе ме гушнеш и баш за момент помислувам, а-ха, нешто е сменето и потоа ќе се оттргнеш и ќе ти ја видам празнината во очите. Се нешто бараш од сите околу тебе, а најголемите одговори се во тебе самиот. Извини, никогаш не сум можела, ни па сакала да ти бидам родител кој ќе ги лечи твоите фрустрации. Постојано имаш нешто да кажеш и да се расправаш, да те здробам во две реченици, но со некој послаб да се изживуваш додека ти е интересно, а мене тоа ми е грозно. Разбирам дека светот ти се сруши, разбирам дека крвариш, ама цело време си во некои фази и процеси. И знам дека сум ти важна, и знам дека ти требам, ама не сакам да ти требам. Можеш да ги напишеш сите најнежни работи, да бидеш најописен за нашиот однос, ама не... јас не ти припаѓам, Ти имаш нешто што многу момци го немаат, а тоа е живот во себе, иако мислиш дека тивко умираш. Ти имаш живот и способност да поместиш светови, но многу ми е жал што имаш погрешни верувања.
Не барам многу... сакам само очите твои да ме гледаат...рацете твои да ме гушкаат...твоето срце да ме љуби...и насмевката твоја да ме топли!!!
Ni sam ne znam zašto je oblačila moju majicu, kada joj je bila prevelika. Do koljena. Valjda zato jer je obožavala da miriše na mene. Da, sigurno je zbog toga.. Ете ти одговор
направив натчовечки напори за да ви се доближам млад господине , ама се извинувам што не сум по Италијанскиот бонтон каде што сте живееле вие море да те сретнам некаде па да ти ја удрам една да прогледаш оти девојкава се мачи и има чиста душа а исти очи и коса ко тебе има моит? толку врева за едно кафе бог да чува и да брани а вас повозрасен господине да ви го дотерам паметот дека не сум јас играчка кога ке речам тогаш значи тогаш а не да ми одговара вашата телефонска секретарка половина час пред тоа и сега видување-малку потешко
That conversation we had yesterday, well I hope you mean it. No one was ever that close to being my soul mate as you. Stars will shine for us, and the moon will chase the sun, the clouds will change their shape and so many years will go by, and I'd still want you by my side. Dear future please be good to me, take me to the one that makes me forget how cruel life can be. Make him truly see that he is the one for me !
