Бебуш, од тебе најмалку очекував дека ќе ме разочараш. Иако несвесно, деновиве многу ме повреди. Грдо е кога планираш работи во кои јас не сум вклучена, иако откако те запознав ти си мое се'. Не знам дали преувеличувам и дали премногу барам, само се надевам дека во тебе има исто толку љубов за мене, колку што има и кај мене за тебе... малинчее
„Ти не се навикна...“ - Дарко Лешоски Ти не се навикна Ти никогаш не призна дека ти е важно што мислат за мене и твоите и блиските и познаниците и па и непознатите. Кога и да е. Каде и да одиме. Ти не се навикна Ти никогаш не призна дека всушност ти е поважна сликата за нас двајца, отколку сјајот мој во очиве за тебе. Ти никогаш не призна дека ти е многу важно што мислат другите за мене, за тебе Ти не се навикна Како јас што не се навикнав на таа бизарна помисла која многу зборува Како јас што не признавав долго пред себе си, дека како деца, ко некој ѓаволчиња кога ќе се соберевме негде кришем и на видео ќе пуштевме порниќ јас повеќе во вратата гледав. Да, ти не се навикна, Како јас што не се навикнав сам долго пред себе си да си признаам дека стварно бе: Јас повеќе во вратата, подолго во вратата гледав и пазев да не ни влезе некој наместо да гледам ко другите што гледаат. Ти не се навикна и на ова сега. Ти не се навикна и дека сега можам било каде да се соблечам - зошто се изморив. Дека сега можам пред кого било, пред било кој и угол гол да се соблечам – зошто се изморив. Ти не се навикна и се обзираше околу кога си го свиркам по улица и Роби Вилијамс со трилери ѓоа го пеее Тома Здравковиќ: Камооон холд мааај хенд жено проклетааа ! Tи не се навикна да повторуваш: Прекини бе, достаа достаа и да бидеш девојка за пример каква само во манастир свака сестра би те посакала. Ти не се навикна да ми веруваш дека сега кога сум среќен викам : Многу! Ти не се навикна да ја прифатиш ни мојата тага кога навистина се чувствувам така. Ти не се навикна ни кога ме јавале ноќта сенки и сум пишувал со мака и јад како да сакам да исчезнам во буквите да прекинеш другиот ден да ми велиш: Како некој наркоман си во очиштата. Ти не се навикна ни да ми ја прифатиш искреноста и кога сум тажен на твоето како си: Maлце подобро од гони ме у пизду материна ! – кога ти одговарав Ти не се навикна дека сега и клиничка смрт да доживеам и светлото на тунелот да го видам мислам ќе кажам: Алоо бре очи ми изваде – полека! Иако мислам дека и таму со себе ќе те понесам и прво твоите очиња во тој јебен тунел ќе ги видам. Ти не се навикна дека дури и Свети Петар на магаре да го видам чинам ќе му кажам : Чек малце, ај пред да ме носиш мерак ми е да го појавам! Ти никогаш не призна дека ти е важно што мислат за мене и твоите и блиските и познаниците и па и непознатите. Кога и да е. Каде и да одиме. Ти се срамеше и кога ќе ти пратев цвеќе или ќе свикав пред сите пред цела маса на пијано дека душава. Ти си ми мене душава! Ти не се навкна! Ти уште не научи дека за да ти пораснат такви трендафили во душата како во бафча треба сам да си ја ископаш. Ти не се навикна. Дека некој толку. Баш само тебе на светов. Да може да те сака. Ти не се навикна. Зошто кај сите околу ти тоа не го виде. Не го сретна. А ќе се навикнеш. Ќе се навикнеш да живееш долго со помислата дека нит некогаш ќе го сретнеш тоа, нит па мене ќе ме имаш пак.
Те сакам. Знам дека не смеам, ама те сакам. И знам дека и ти ме сакаш мене, колку и да ти е тешко да ми кажеш. Ти читам во очите, во насмевката, во намерните или ненамерни допири, во шепотот кога ѝ кажуваш дека ќе закасниш зашто имаш работа, а со часови остануваш да правиме безначајни муабети. Само не се безначајни, секој збор од твојата уста ми ја топли душата. Сонце мое, само твојата љубов ми е доволна, ништо друго не ми треба.
Не ми се верува колку сум била глупава и колку плачев за тебе.Ти ,кој ти беше сеедно.Ти, кој ме научи да повредувам како тебе.Зошто? Ах..
Сакан мој... Знаеш ли дека по многуте заеднички години се прашувам, каков ке ми беше животот ако не беше баш ти мојот сопатник? Сигурно многу поразличен од сегашниов, но не верувам и подобар!!!
Ете не поминаа ни 2 саати, мене ми кажа нешто друго а други луѓе те виделе на сосем трето место...ГОТОВО Е.....мислиш ќе плачам за тебе? ЕБИ СЕ, НЕ САКАМ НИШТО ДА ЗНАМ ВЕЌЕ ЗА ТЕБЕ. Сега ќе ти оставам порака. Види си ја утре кога ќќе бидеш трезен. Идиот.
Мал милион причини зошто ми е тешко да сум јас ... За голем еготрипер како мене типично е да влечам внимание кон себе колку да ми се одвлече мене посветеноста од креирање дејдрум суисајд халуцинации и мрачни сценарија. Тешко е и не можеш да претпостравиш колку многу патам. Се надевам дека не разбираш и дека никогаш не го доживуваш чисто за твое добро. Моменти од денот кога секојдневието станува момент вечност кој трае без намера да скокнеш назад во реалноста, сказалките на часовникот жедно ја голтаат секоја секунда, а времето за тебе стои непроменето. Една постојана ситуација на безлично сивило кое ги стеснува ѕидовите и ја прави просторијата неподносливо загушлива, а таванот без покрив прикажува отворено ѕвездено небо во топла јулска ноќ сосема недостижно за тебе. И се гушиш и паника те обзема. Ти умираш и сјебана симфонија е саундрак во позадина. Како да си свесен сведок на сопствената голгота. Толку многу учествуваш и толку многу безпомошно набљудуваш истовремено. Твојата немоќ те крши на начин на кој ти се чини дека веќе нема никогаш да се издигнеш. И тогаш се враќаат сите злобни чувства и стравови се создаваат досега непознати за тебе се во еден млаз вода и не можеш да земеш здив. Тик так, сказалките на часовникот покажуваат колку време поминува. Млазот вода е ладен млаз од чешмата во купатилото. Ти капе по лицето, по заруменетите образи, ти капе со солзите. Вечноста е кратка. Поминувам со влажните прсти низ косата. Низ модрите кругови околу очите.Си ја преиспитувам сенилноста. Се прибирам. Се враќам во постела. Се жалам себеси. Набројувам луѓе на кои би можела да се пожалам, и ги одземам оние кои не би ме разбрале. Не останува ништо. Себеси се множам со нула. Грешките од минатото ги додавам. Среќните моменти ги одземам. И одново, некогаш и по цела ноќ траат тие пресметки. Некогаш резултатот е негативен, некогаш позитивен и секогаш променлив. Еден миг си во облаци, следниот се удираш од тврдиот асфалт, долу на земја. На кутрата земја што ја газам. Или сум многу среќена или не сум. И сум многу тажна ако не учествувам нешто што се случува на големата сцена во мојот мал свет. И стравувам од претпоставки дека некој би можел да ја наруши таа идила, таа хармонија, моето безбедно место. Секоја твоја негрижа раѓа таков страв. Затоа што ти си мојот свет и јас сакам да учествувам во него. Само тоа ми преостанува, разбери ме.
2011 na odmor. Gledam fudbal I se dopisuvam so tebe. Ti pisav : "Lele kolku mi lici fudbalerov na tebe. Ovoj Götze." A ti pak : "Hehe, pa imame nekoi slicnosti, ama kaj go najde od timot koj najmnogu go mrazam." (Toj bese za Bayern, a Mario od Dortmund) I taka, sekogas koga ke stavev slika od nego, znaese deka mislam na tebe. * * * * Nekoja godina podocna, Mario premina vo Bayern. Se sekavam, utroto vednas mI isprati slika da me izvestis. Mi pisa: "Kako da go predvide ova.Dobar lovec na talenti si. " I vednas go kupi prviot dres so broj 19. Mi rece : "Morav da go imam. Znaes li deka si mnogu pametna. Sega koga I da go gledam kako igra za omileniot tim, ke se sekavam na tebe. Dobar nacin nikogas da ne te zaboravam. Se salam. Ti ne si nekoj koj lesno se zaborava." Nekoe vreme ne se slusnavme.Setajki niz grad vidov dres od Mario. Go kupiv i ti prativ slika. Se sekavam :"Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ne mi se veruva!!!! Srce moe si ti !!!! Za ova ke dobies najsilna pregratka i milion baknezi koga ke se vidime." Sekako ne se vidovme. Ne dobiv ni baknez, ni pregratka. Samo znam deka ke se setis koga ke go vidis.
Наместо ко секој нормален пар да си заминевме на одмор , да си уживавме еден покрај друг, да водевме љубов покрај плажа, да се радувавме на убави мигови... за жал се што посакувавме и за кое планиравме летово пропадна. Можеби еден ден ќе сфатиш што имавме, што можевме заедно да изгадиме и што изгубивме. И за крај у мој стил (знаеш дека ми се омилени смешни клетви ) Да даде Господ да ме бараш преку "све за љубав" а ја да се правам дека не те познавам
