Сега којзнае колку депресивно се осеќаш. Да погодам. Петок е, ти си на работа. Петок е а врне . И тоа дожд. Снег можеш, ама дожд да поднесеш, не, не можеш. Ти па како што не си склон на промени, од пустиот страв .... можам да замислам дега дождот што ти има направено. Пак ќе зборуваш за невремиња и полека ќе се фрлиш во бездна. Ќе се правдаш како меланхолијата е составен дел од животот. А јас, а јас би ти рекла само дека никој не треба да не учи на соживот, ние тоа го живееме. Не крив дождот, никогаш и не бил . Туку нашиот современик втурнат во едни димензии на бескрајно големото растојание на Космосот и на бескрајно малото растојание на атомот. .... Животот ппочнува таму каде што завршува стравот . Без разлика на светлината на денот, или темнината на ноќта .... Да бев до тебе, ќе ти кажев " сивилото во срцето не е вистинско " А јас, а јас пак познавам само две сезони,кога може да се шеташ гол и кога не можеш
Шта заплакати а не речи? Под дејство сум,да. Сепак секад сум под дејство кога ќе помислам на тебе,па дури и кога во три попладне се е над мене и сите очекуваат да бидам продуктивна. А не можам. Умов ми лета ко супер смрдлива летечка чорапа и тоа можам да го почувствувам само кога сум со тебе. А не сум. All those special times I spent with you, my love, They don't mean shit compared to all your drugs.
Не ни оди , џабе се трудиме кога едноставно не сме створени еден за друг. Подобро е да бидеш квалитетно сам отколку во неквалитетна врска.
Што ќе ти остане после мене? нечија туѓа насмевка да ти го краси денот а зад неа едно големо ништо и ќе се преправаш дека си среќен најгласен меѓу непознати а внатре? што ти вели штракалото дали молчи и луто ти е или олеснето чука бавно и мирно ќе ги врвиш деновите полека утре ќе е исто како вчера а денешниот ден не го ни мислиш само во главата го прецртуваш со една остра и тенка линија во замислениот календар на твојот живот што ќе ти остане после мене? спомени за на старост да се потсеќаш на лудата која сее хаос или косата ми ја паметиш на перница распослана меѓу нашите воздишки или можеби веќе ништо и не помниш си ме заборавил како епизода од досадна серија извадена без ред која ја гледаш колку времето да ти мине што ќе ти остане после себе со мене? да се смееш на својата слабост или да ме презираш за мојата да се мразиш за она што не ми го даде или да се гадиш од она што ти го дадов цел еден живот собран во неколку месеци со бол и смеа среќа и повторно бол и еве, ме нема а и ти којзнае каде си веќе како да не сме постоеле како отсонуван сон во кој сме се нашле и потем на јаве сме се изгубиле со прашања на кои одговори немаме ниту ти, ниту јас знаеме каде сме што ќе ми остане и што ќе ти остане после мене после нас после се
Е добро де многу многу се опив,завршив и на пеачка и на глава ти се качив со моите несврзани муабети. И ми рече господ да те казни,и мене господ одма ме казни, другиот ден блуев ко стока и мислев дека тука ми е крајот. Ама јас се отрезнив,а ти уште ми си скаран.
Убаво е кога ќе дојдеш кај мене пред врата и ќе ме изненадиш со цвеќе. Те сакам љубави, секогаш знаеш да ме насмееш.
Za da opstane nasava vrska, momentalno ni treba mala pauza poso krajot nikako ne go sakam, a znam deka I ti ne bi sakal kraj!! Mora da ne se slusame nekolku dena, epten me iznervira ete da si znajs
абе дипломате т.е. адвајзору МЕНЕ ЛИ МЕ НАЈДЕ ДА МИ СЕ ЧАТАЛИШ??? сум имала 5 минути да се претставам еве ти се претставив во кратки црти случајно да не сакаш да ти клекнам и да те молам??? а во хороскоп си риба а јас сум рак(ти овој податок не го знаеш) ама си многу кренат опуштисе малку и двајцата сме само ЛУГЕ а сме слични еден на друг
Колку можиш ти без мене ни сам не си свесен! Ниту еднаш денес не се јави ако, браво, така треба, продолжи само нижи грешка по грешка.
Баш да видам што ке биде сега. Мислам дека вака е најдобро. Да не си кажеме непотребни зборови на нервоза, подобро после мала пауза ке разговараме ко луѓе. За нас! За наше добро! За нашата врска! За нашата љубов!
