Ми фалат ноќите кога до утро се гушкавме ,во позадина нашата омилена музика која безброј пати се повторува во текот на ноќта и неколку шишиња вино до нас ...
Не е во алкохолот во мене ама пролета да е овса далечината, проклета ја мрасзам од дното на душата, без тебе ништо не ми е исто и со толку лумее покрај мене не е то то, ми фалиш ужасно многу, премногу не можиш да замислиш колку многу сфатено ми е ова одамна али после овс денес уште поќе, те сакам се би дала ма светов да бидам до тебе, се
Само да знаеш колку плачам дури те гледам како спиеш пред мене, оти чувствувам дека не те имам како порано, и оти се плашам дека нема воопшто да те имам некогаш... некогаш или за многу брзо Само да си жив, здрав и среќен... во било која комбинација. Биди добар...
како се осмелуваш ти на МЕНЕ пари да ми вадиш картички да ми откупуваш мајтап си играв со тебе дека ми требаат пари за мајка ми за изненадување МАМКА беше за да дојдеш до мене да даде Господ да се мафнеш за таа од Бога заборавена Холандија и во живот да не те видам
Не ми фалиш како што ми фалеше. Чувствувам растојание меѓу нас. Ладни сме. Ај ладно си е и времето ама толку ли ни ја олади љубовта?! Еј стварно кај е таа наша гоОоОоОоОолема љубов бе Нема ваљда се вканда да ојт... Не сме ова ние, нц. Почнав и многу често да глумам дека ми се спиет, да, ми се спиет ама не до толку... Некогаш дури не те слушнев не заспивав а сега и не ми се разговарат баш Каква е ова промена ија несфаќам. Ништо неможам да поднесам, да не речам и тебе Не урочиле Сигурно не урочиле Фрлиле магија на нашата љубов И сеа шо прајме? Ништо ке си исчезнит сама од себе можеби Ај ке чекаме времето да покажит... ...секогаш ја кажуват вистината ама никогаш на време... :/
Spoiler Се пропадна сите соништа, сите желби а можевме да ги достигнеме височините на небото, можевме да успеевме... На мене ништо не ми остана од тебе освен спомени, копнеж, солзи. Сеуште те гледам со ист сјај во очи но ти мене не и знам зошто е тоа но што можам да дадам повеќе, вложив се што имам но напразно те изгубив засекогаш.
Доволно е. Сега знам што да правам. Неверојатно е колку временскиот период од години и дистанцата ја чуваат искрата и секогаш ја разгоруваат. Штом од длабочината на моето битие сум свесна дека вистинската емоција е со тебе поврзана, е за тебе и е во тебе и мене, сега решена сум до крај. Универузмот верувам цело време работел и ќе работи во наша полза.
Љубов моја! Само еден збор би бил доволен, еден збор, за да ме извадиш од оваа агонија. Знам дека не сум ти важна, разбирам и знам се, но не можам тоа да го прифатам. Тешко е. неостварената љубов боли. И знам дека колкава и да е твојата гордост и надменост, сепак имаш чувства и знаеш што е тоа љубов. За тоа те молам разбери ме. А јас својата гордост одамна ја заборавив, ја фрлив, не ми е важна. И давам предност на љубовта. Ми недостасуваат твоите допири и зборови, и кога ти ми посакуваше добро утро. Ми недостасува твојата бисерно бела насмевка, твојата близина, секое делче на твоето тело. Ова боли повеќе од било која рана, ова е рана што согодини не зараснува, а напротив, со секој ден се повеќе се продлабочува и крвари, а јас умирам одвнатре. Знам дека во мојот поглед го пишува тоа-не те заборавам и после толку време. Знам дека кога очите ќе ни се сретнат ти сето тоа јасно го читаш. Ти знаеш се. Знаеш како ми е, а студот од твојата душа никако да престане. Но те сакамТе сакам и сонувам за тебе, дишам, мислам и постојам за тебе. Колку и да боли. Те сакам најмногу!
Сакам да те видам, проклето многу ми недостасуваш Сакам да заспијам во твоите прегратки, сакам наутро да те видам покрај мене. Ми фали твоето силно гушкање, твоите бакнежи, твоите допири.. Те чекам со нетрпение. Те сакам.
