Ми пречи далечинава. Не ми пречи толку што не те гледам колку што ми пречи дека не можам асално да комуницирам со тебе. Навикната сум на близина, на секојдневно гледање, разговарање очи во очи, дискусии до сабајле, смеење до солзи... Вака џабе ме прашуваш што ми е, што ме мачи, кога преку телефон не можам да ти кажам. Не можам да се искажам. Потребна ми е комуникација асална, како да ти кажам.... Ама и ти немаш што да направиш во врска со ова.. Па ај, ќе се навикнам да молчам и јас.
Би сакала да ме гледаш на начинот како што те гледам јас тебе,да го чуствуваш кон мене она што јас го чуствувам за тебе,би сакала јас да бидам причината на твојата среќа исто како што ти си мојата,би сакала ти да бидеш на кратко јас,зошто само тогаш ќе сфатиш колку многу ми значиш.
I bit cu sunce koje sija samo za tebe i bit cu zena koja sanja samo kraj tebe I bit cu voda kada budes zedan i bit cu tvoja jer ti si jedan ti si samo jedan
Како времето си, сад си добар сутра не.И јас сум инат де, ама ќе ти ја издавам таа тврдоглавост од главата.Научичеш се на моја правила.
Ќе плачам, и ќе плачам... Ќе леам солзи, можеби ќе нѐ исплачам некогаш. Болиш. Уште повеќе боли каков си станал, мраз ладен, камен, груб и ужасен. Болат спомените, болат сеќавањата, боли кога некој ќе го спомне твоето име толку многу што мислам дека ќе ми го откорне срцево. Боли што секој мој обид е залуден, што секој мој збор е небитен. Боли што уште проклето те сонувам секоја вечер. Ми додава сол на раните времево. Еееееј, разбуди се! Не си ваков. Не ти е убаво, сам се лажеш. Добро го знам погледот во твоите очи. Тој ми зборува. Ама ти ме повредуваш. Ми зариваш нож во градиве пак и пак. И како намерно да е. Како да сакаш да ме боли сѐ повеќе. А јас само сакам сѐ ова да е сон. Да се разбудам насмеана во твоја прегратка. Зошто?! Милион прашања зошто, а ниеден одговор. Убедена сум дека можам да те сменам. Да го вратам стариот, вистинскиот ти. Бар едно да, да слушнам. Една последна молба да ми исполниш. Уште еднаш да дадам сѐ од себе и потоа уште посилно да се скршам. Ама да биде последен пат.
Нам двајца ни хороскопските знаци не ни се компатибилни ако размислувам за разликите. Што упорно се закачи за мене?
Кога и да те прашам што правиш кога си дома .Или јадиш,или играш,или гледаш серија.Па прашањето ми е кога д*каш ?
А велат само трпеливоста е Божји дар, кој ни помага да веруваме во животната точност... Хм... со тоа трпение го дочекав твоето доаѓање во животов... Мислиш небо сум...па сум чекала месечината да се исполни па да ме осветли... Ете така и се израдував на таа прва насмевка... И со тоа свое проклето трпение треперев пред секој чекор твој... и сенките ти ги љубев... па ја преживував секоја емотивна олуја од мразот во погледот твој... И со тоа свое проклето трпение со солзи се поев, додека те очекував... И со тоа свое проклето трпение го преживував милувањето на стрелките на полноќ... додека се грчев под ударот на проретчените бакнежи... на изгубениот здив... И во тоа свое проклето трпение самотијата чиниш орден е, па гордо ја носев... И со тоа свое птоклето трпение како давеник те гушкав во ретките мигови во кои беше близу... чиниш ете ќе потонам... чиниш ќе се удавам без лицемерието твое... И со тоа свое проклето трпение издржав додека како бршлен те сакав, во ретките мигови кога смеев... па се испреплетував околу погледот твој,љубејќи ти ги прстите... заборавајќи каде сум почнала, каде завршувам... преживувајќи додека лист по лист ме корнеш... И со тоа свое проклето трпение како Сизиф ладните допири твој на себе ги носев... И со тоа свое проклето трпение го проголтував гордо секое „допри ме“... додека се бранев со „заминувај...“ И со тоа свое проклето трпение страста полека ја гушев... како да не знам како е да си топол и ранет... како да не помнам како е од допир да си излепен... сакан и за уште гладен... И со тоа свое проклето трпение ја гребев кожава... казнувајќи ја што има потреба од тебе... И со тоа свое проклето трпение ја загушив болката во утробата... талентот за љубов... талентот да се дадам.. И со тоа свое проклето трпение ја чекав ноќта, па во сонот те љубев... чувствувајќи го секој допир... твоето пулсирање во мене... барајќи ги трагите твои наутро по меене... И со тоа свое проклето трпение траев... се осудував...чиниш се самозадоволувам со болката и одбивањето... И со тоа свое проклето трпение треперев додека срцето ми го откорнуваше... чиниш две имам, па ова не ми треба... И со тоа свое проклето трпение издржав со срце крваво да бидам ништо... додека посакував да ме зграпчиш кога ти од солзиве сила земаше да ме оттурнеш... И со тоа свое проклето трпение на прсти, како крадец од животот твој излегов... без бука...без поглед... без надеж... И со тоа свое проклето трпение сега ќе чекам некој да ти се заблагодари... што си открил дека сепак жена спие во мене... што си открил како таа милува и се дава... што си открил како таа трпеливо чека... што си ја ослободил гласно да се смее, и дрско од животот се да бара... и што си ме пуштил да стигнам до него...
Алал нека ти е за силата што ја имаш и што издржуваш се Здравје има време но сакам нашите деца да имаат повеќе твои особини
@kjukli Mila tvoive postovi me dopiraat dlaboko vo dusata. Nekogas i jas bev vo taa situacija, nekogas i jas gi pisuvav tie zborovi. Samo bi sakala da ti kazam ako taa vrska poveke te pravi tazna otkolku srekna, ne ti treba vo zivotot.Ke ti bide polesno na srceto ako stavis tocka.
ете И ми ја дозна мојата тајна, и незнаев како да ти кажам ама ете ти пишав вчера и да се допишувам со брат ти а З зошто бе си недостапен? со кое право ми пракаш вмровки на врата кај мене дома ДАЛИ СИ ТИ НОРМАЛЕН?ти пишав порака дека не сакам апсолутно ништо со вас. сум волонтер во невладин сектор што значи НЕМА мешање во партија
I jas mislev taka, pa i staviv tochka. Ama koga go vidov kako mu vetat ochinjata, sfativ deka ne mozam da se otkazam. Ne sakam da se otkazam, premnogu e prazno bez nego. Ama najverojatno vecherva kje bide konechen kraj. Sakam da znaesh i kje ti kazam vo ochi posle. Kje dadam se od sebe, ushte ednash. Kje se obidam da ti gi razbudam sekjavanjata i chuvstvata. I kje te drzam za raka dodeka ti zboruvam. Kje ti gi pochituvam granicite, ama kje se obidam da te nateram ti da posakash da gi prechekorish. Jas bez tebe sum kako Sungejr bob bez Patrik. Ne mozam da se otkazam, ne sakam da se otkazam, iako boli. Povekje boli tvoeto otsustvo.
Што и да ти кажам излишно е... Јас би сакала да си ја погазиш гордоста и да си го смириш егото, да признаеш КРИВ СИ.
