Се започна со еден бакнеж исполнет со страс и љубов од твоја страна, а од мене возвратен со војничко стоење и срамежливост. До ден денес се шегуваш на моја сметка а јас трудејќи се да го исправам првиот впечаток се посилно и посилно те гушкам и љубсм една година и речиси десет месеци. И ќе ге љубам уште посилно затоа што ти си ми се, ќе останам твојата лутка зсекогаш, ама ти и таква ме сакаш знам јас. Да не дозволиме ситниците да не вознемируваат и раскаруваат, бидејќи јас те сакам и кога ми ќутиш по телефонот и ти се спие, можеби во тој момент сум ти лута но секогаш после тоа доаѓам до исти заклучок. Јас те сакам тебе секако и ќе те сакам знај го тоа. Ти си мојот спанко а јас твојата лутка како дете од 2 години. (и баш така лудбата ми мине за две мин.) И вечррва нема да спијам ич спокојно, не ми викај веќе така.
Не знам дали е криво виното, или сакам јас така да се оправдам, ама ти кажав се што ми лежи дека да ми недостигаш, дека уште те немам заборавено. И ти ми призна се, дека уште ме сакаш.... И за кај зме сега јас и ти, кога се виде дека не сме еден за друг...
Ти мене не ме сакаш. Не ме љубиш... Џабе го кажуваш секогаш истото кога постојано се расправаме. Кога секој мој чекор и потег ти смета. Ги сакам старите денови,каде се беше во ред......
Ti si najmiloto nesto ! Obozavam da te gledam dodeka spies, dusava mi se polni so toplina.Te sakam i jas sum najsreknata zena na ovoj svet zatoa sto te imam tebe
"Ветување." - Дарко Лешоски Ќе те сакам ко да ти велат "само не тој, аман само не тој!" - твоите најблиски. Ќе те барам ко да ми дужиш и живот и пари. Ќе те љубам ко да ми даде се на светов ти. Ќе те памтам после погребот мој шест недели. Мене ќе ме нема ама тебе ќе те има. Љубов моја. До коски. До под нокти. До во сите мои песни. До меѓу ѕвезди само очите твои. Ама само ти се насмеав и погледнав в земи. Ништо не ти ветив. Ти се насмеав само и ништо не ти кажав кога ми рече: Вети ми! "Вети ми дека нема да поминуваме низ истото јас и ти!" Ти се насмеав само и погледнав в земи ко да сум ти згрешил. И ти ме баци. И ти само се насмеа и ме баци. Ко да ме слушна што сум ти ветил.
Ме правиш пресреќна. Секој ден се повеќе и повеќе. Со секој поглед, прегратка, збор, бакнеж. Секоја минута што ми ја посветуваш, секој заеднички момент. Ти благодарам тебе и на твоите што постоиш. Те сакам, љубам, посакувам секој ден се повеќе
Не можеш да сакаш нешто, а тоа нешто пополека да го убиваш секој ден... Да ти верувам ли? Вреди ли воопшто? Зошто после се' мислам дека ти си вистинскиот, а разумов знае дека не си. Лоша навика си ми ти, ама сепак убаво ми е.
блазеси ти дипломате кој е како тебе а јас незнам што да правам(од здравствени, семејни и љубовни) проблеми
Љубов моја! Ти си ми се. Во твоите очи го гледам целиот свет. Во твојата насмевка ја наоѓам и мојата среќа. Во твоите чекори, толку моќни, наоѓам надеж за мене. Ми го огреваш светот со твоето присуство. Кога се смееш во мене има најубава музика. Се губам во твое присуство. Ме тераш да се насмевнам, да живеам. И после толку години, се губам покрај тебе. Некој одамна да ми кажуваше дека ова ќе го доживеам, немаше да верувам. Затоа што иако не сме заедно, покрај тебе ми е најубаво. И тоа никој не може да ми го земе. Ни луѓето, ни правилата што постојат, ниту осудувачките погледи. Срцето мое е кај тебе. Беше, е, и ќе остане. Само еден поглед во твоите сини очи и сфаќам зашто постојам. Те сакам најмногу!
епа бивши толку траеше скарај се, смири се, бев рокање(две три партии) толку не дека нејкам(од дома ке ми ги скршат коските) убав си, елегантен си, згоден си ама толку ни беше криво ми е што не си ми суден, толку ми била среката
Болиш човеку. Љубов си ми, а ме кршиш со ладнокрвност. Можеби не ме заслужуваш, или пак јас сум таа што не те заслужува. Сепак, не е битно веќе. Битно е тоа што ми бегаш, што ме натера јас да бегам од тебе. Кажи ми каде да ги сместам сите тие чувства кои со години ги трупав во моето срце? Што ќе ми се веќе кога не ги сакаш? Само ме сечат, ме повредуваат. Ме остави во прашалници и емоции со кои не знам како ќе се справам.
