Da ti kazam da ne ti kazam ili aj ke ti kazam da ne reces ne ti kazav... Ti kazuvamm... ..Ubavo da spies majmunce ♡
Љубов си ми. Онаква, вистинска. Ко на дете искрена. Љубов за каква порано се воделе војни, љубов за која и ден денес се пишуваат романи. Љубов која ми е мотивација, за која наутро се будам и за која мислам дека вреди да се живее. Ама буквално, себеси не можам да се замислам без тебе. И кога те немам, мора на било кој начин да си присутен. Ти стана дел од мене уште пред три години и те чувствувам низ крвта која тече низ вениве. Само во твојата прегратка се чувствувам најсигурна и спремна да допреме нови врвови. Само со тебе срцево ми чука побрзо, само за тебе и крвари. Само со тебе сум среќна и никој друг не ми е потребен! Само твоите очи сакам да ги гледам и на лиценцето на син ми еден ден. Јас одамна го сфатив тоа, ти до кај си?!
...And all I feel in my stomach is butterflies The beautiful kind, making up for lost time, Taking flight, making me feel right...
Ona koga ne znae bas sto e dobro za nastinka,pa za sekoj slucaj ke mi go donese omileniot pijalak. Te sakam
Gospod ne bil praveden ti dal ubavina no ti go odzel razumot.Zal mi e premnogu za tebe ,se obiduvas da me pravis nenormalna nojas imav zelbi so tebe toa se samo zelbi na devojka koja iskreno te sakase.Ne mozam da ti pomognam iako od srce bi sakala .barem ti se izviniv ako toa moze da mi ja smiri sovesta .
И додека се смеев, како што да се смееш ти не умееш, И додека блескав, како жена што пред тебе не блескала, И додека читав и тоа што не си чул дека е напишано, И додека одев каде што ни сонот не би те одвел, И додека крила ширев, како што ти затворот свој поцврст го правеше, И додека со шарм врати отворав, како што ти со авторитет срца затвораше, И додека љубев како што ниту да бидеш љубен не знаеш. И додека се борев како што уште три пати да се родиш нема да можеш, И додека сонував и храбро итав кон тој сон, како што ти да сониш не можеш, бев ненормална... а? За тоа да се наздрави треба
Гзле мое,лепотанче мое,мило мое ци ти ептен ми се свиѓа твоето тело гзле мое набилдано,високо мое ци ти со убави ноџиња манекенски хаха Те сакам
зошто бе З си личите со мојот бившитаа рана до срж ме боли верувај инаку честитки за бракот-ете не сакајки дознав преку ф.б.
излези ми од мисливе, постојано си таму присутен...нема момент да не помислам на тебе... твојот карактер и глас се ладни како и твоите сини очи, но кога ќе ме погледнеш имаш моќ да ме стопиш.
Среќна сум што те имам. Што можам да ти се доверам за сите мои мисли и стравови, а знам дека во ниту еден момент нема да ме осудиш. Што можам да ти признаам некои работи, кои не можам да си ги признаам ни себеси. Ти благодарам за секој разговор, за целата поддршка, за сета утеха. Не можам да ти опишам колку полесно се чувствувам после муабетот од синоќа.
Мириса на снег...мириса на празници..мириса на Дедо Мраз знам... А смеам ли да го дочекам без желба , него јас? Смеам ли да не му нарачам конечно да го донесе.. Да го донесе оној кој ќе смее гласно како мене... Оној кој жар во очите ќе носи, и со љубопитството ќе се бори... Оној кој штом ме запознае ќе помисли„О, Боже, лото сум добил јас..“ Оној кој да поклони кактус да се срами нема... зошто ќе знае дека сум поинаква, дека ружата не цвет за мене... Оној кој раце сигурни кон мене ќе подаде, раце кои ноќите непроспиени ќе ми ги сторат... Оној кој ненадејно ќе ме зграбува и ќе игра валцер во празна соба, на нашата песна... Оној чии раце рој пеперутки ќе будат во мене, од чии прсти кожава ќе се ежи и кога километри не делат... Оној кој дека ме поседува себично ќе знае, па ќе тропне цврсто и вресне„Доаѓај веднаш“ Оној чија насмевка ќе ги трга сите облаци околу мене... Оној кон чија насмевка ќе итам да се вратам... Оној кој мудро ќе слуша се што имам да му кажам и кој да молчам нема да сака, кој „Вреви мори, вреви ми..“ во ноќта ќе ми шепоти... Оној кој секој стих што на кожата сум му го напишала наизуст ќе го знае... Оној кој секоја книга моја ќе ја исчита крадешкум, за да ми филозофира, за да ми зборува долго, долго....за да ми рече „Џабе ,плачеш за овој, јас те сакам повеќе...“ Оној што кога се смеам, љубоморно ќе молчи и ќе чмае... Оној кој со градна болка ќе се бори штом заминам, штом час ме нема... Оној што Дарко Лешоски ќе ми го цитира додека ме нема...само за да го мислам... Оној кој со потсмев ќе гледа на секоја која кон срцето негово поитала... на секоја што да ме замени посакала... Оној кој во секоја плава коса мирисот мој ќе го бара... Оној чии очи ќе светат првиот миг кога ќе ме погледне... Оној кој во окото таен знак ќе носи, на страст што мириса, на„ побрзај кон мене“ што потсеќа... Оној за кој со пеперутки во стомакот по милионити пат црна долна облека ќе ставам... Оној кој како ми вжештува утробата за него ќе знае, па молкум ќе се посмева додека ме чека... Оној кој штом стигнам ќе милува ,ќе стега и нежно ќе пази... Оној кој брчките на кожата наизуст ќе ги знае... Оној кој солза ќе пуши и ќе рече „не оди аман веќе..“ Оној кој додека спијам од капаците секој сон ќе ми го види, па ќе се помоли во сите да е тој... Оној од кого очи нема да можам да тргнам, штом се разбудам... Оној во кој ќе верувам... на кој прв пат во животот ќе се потпрам без страв...
бивши злато не вреди една најнормална девојка да плаце и да лудува по тебе море за таквите ко тебе е маста да му ја извадиш и да му свртиш грб еве ти песна посветена само за тебе:
По тоа што го доживеав пред да те запознаам тебе не верував дека некогаш ќе бидам среќно заљубена. Не верував дека ќе запознаам и ќе имам човек до мене за кој што од секогаш сум сонувала
