Мислев дека тоа што си далеку од мене, бар на кратко ќе ми ги отргне мислите од тебе али јбг како и секогаш грешам кога станува збор за тебе. И единствениот страв кој секоја ноќ ми ги убива мислите е помислата од следното видување кое знам ќе боли, пак ќе боли.. Ќе се правам како да не ме интересираш повеќе, како да сум те избришала а само колку е поинаква реалноста. И да, тинејџерска љубов хах, ќе помине...се надевам.
После толку кратко време веќе знаеш како да ме охрабриш и како да ме насмееш кога најмногу ми треба. Со комплиментите ти оди од рака уште од вторниот состанок. И ме прави многу среќна тоа. Сакам секогаш да се трудиш и да ме размазуваш. Дури и кога те гледам само на пет минути да те изгушкам меѓу часови ми е доволно да сум насмеана цел ден.
Ахх бе малии.... несвесно ми влегуваш под кожааа. Ми прија тоа што си не сериозен и ме врака наназад на најубавите години од живототт.....
Само да знаеш дека премногу сум горда на тебе, за се досега што си направил, што периодов го правиш и што допрва планираш да го направиш. Те љубам до бескрај. П.с - Секогаш да бидеш вака насмеан и среќен!
Си знаеш ти што ми треба баш во овој период, знаеш како да ме расположиш. Сакам да те видам, што побрзо
Вака кога те нема почнувам да мислам на поранешниот, а тоа е многу лошо, дај обиди се малку, или глуми дека се обидуваш.
Пиши-бриши,не знам веќе колку пати... Ми се врти в памет онаа реченица што ми ја кажа завчера. Не знам дали е илузија или навистина нешто чувствувам,а се плашам да признаам,да се впуштам во ова... Одоколу вртев и пак ми беше тешко да кажам директно и јас. Како мали деца сме на моменти...Отсега па натаму не знам што ќе биде и дали воопшто ќе биде, ама знам дека со ништо нема да избрзувам. Нека оди полека,има време за се',ако треба да се случи нешто,ќе се случи. Дали стварно се затрескав ... Мајче ле.
Сакам да кажам многу ама неможам да најдам зборови. Како и да е фалаа што се појави во вистински момент.....па за понатака ке мислиме......... мали мој
Te zasakav kako tinejdzerka i seuste te sakam iako odam poleka kon treta dekada od zivotot...ah be samo se prasuvam dali zasluzi?! Sekako deka ne najtragicno e sto ke te sakam i vo sedma i osma dekada od zivotot,ma do posledniot zdiv kako zbrckana starica a ako umram pobrzo,barem ke se spasam od tebe,me bolish i me gushish mnogu samo da si znaesh
Сакам да не те мислам повеќе,сакам да не те сакам,сакам да те мразам,сакам да те заборавам,ама неможам пусто срце не дозволува такво нешто......
Никогаш не сум давала лажна надеж, нема ни сега. Си сакал да ме слушниш мене ме немало, па нормално секако нема јас да те побарам, а и не сакам да те слушнам, искрено. НЕ се залетувај по мене, јас не сум подготвена, а и немам желба да сакам некого, уште помалку јас да бидам причина за нечија тага.
Ах мистеријо моја, зошто така мора да биде? Ме восхитуваш, ме креваш до небо и после, те снемува, и ме оставаш да копнеам по тебе. Дозволи ми да те сакам, препушти се на чувствата како на почетокот, не ме оставај со прашалници во главата.
Пушти ме ајде те молам Не ти требам ваква јас во животот, ти заслужуваш многу подобра од мене, ти заслужуваш да имаш се. Пушти ме те молам, не си го уништивај животот покрај мене Оди си. Не те сакам до мене, оди си
Samo edna kapka parfem e dovolna da me vrati vo vremeto koe sakam da go zaboravam. Prokletstvo! I toa vreme i toa crveno kutivce parfem!
