Овој ќутукот пак не беше на смена кога уплаќав ливче... е следниот пат има да прдни од срам..тој мене ќе ми бега,не знај со кој си има работа..ццц
Цел ден, со неверување на сопствените очи, на телефонот препрочитувам еден ред порака; неколку зборови и два датуми. Првиот датум - ден на пристигнување, вториот - ден на заминување. Ја читам прв пат, чувствувам збунетост. Ја чистам втор пат, насмевка блеснува на моето лице. Ја читам и трет пат, целото тело почува да ми трепери. Мислам дека ја прочитав над 300 пати, и на секое читање различни чувства ја растреперија мојата душа. Ма нее, си велам, не е можно. Ти и јас, физички еден пред друг? Сакаш да кажеш дека конечно ќе можам повторно да ги почувствувам твоето срцебиење, топлата кожа, твоите воздишки? Датумите од пораката ми даваат потврден одговор. Уште два месеци, само уште два месеци. Можеби некому му се чинат како долг период, но кога некој чекаш три години, тие два месеци изгледаат како небаре да се два дена. Што ќе се случи? Да, се плашам и од тоа. Пресудна е оваа средба за нас, свесни сме и двајцата за тоа. Ако не друго, барем ќе ми се исполни една желба, да те гушнам најсилно до сега.
извини искрено и од срце. Извини за целата болка што ти ја нанесов не беше намерно. Но јас и ти едноставно неможиме да бидиме заедно едноставно односно ништо не е едноставно кога јас и ти сме во прашање. Иако не сме заедно една година и после се јас те сакам а и ти ме сакаш. И после се што ти направив ти мене ме сакаш и се би сторил за мене.Би сакала да е се едноставно но не е. Јас и ти неможиме да бидиме заедно. Тоа што се сакаме не е доволно, има многу работи се против нас. Извини се надевам некогаш ќе ми простиш Те сакам
Би ти ја отворила душата и би се скршила пред тебе на два дела кога гордоста не би била побитна кај двајцата.
Љубов, како тебе нема друг. Премногу ми недостигаш,сакам да сум покрај тебе,да те гушнам,да ги зариеш твоите прсти во мојата коса. Љубов, се плашам понекогаш дека ќе те загубам,сум љубела пред тебе и сум била повредена,и сосема случајно се појавуваш ти,не се ни надевав на тебе,сосема случајно се споивме. Љубов,ќе те чувам како секое мече што го чувам дома. Љубов,те сакам извини но те сакам и на срцево неможам да му забранам. Го одбра твоето и само твоето срце го посакува.
Само уште некој саат и пак заедно.....ах како ли само ме плаши се ова. Немој да правиш да те сакам ако не можеш да го возвратиш тоа....мало едно смотано детиштееее.....
Zosto posle tolku godini ti otvoriv fb,ne znam ni sama.dali ljubopitnost da vidam sto si napravil od zivotot ili nesto drugo,ne znam. Kerka ti golema porasnala.pluknata na tebe e.ti lici da bides tatko. So godini mislev deka ke bides tatko na moite deca ama ne ni bilo sudeno. Jas posle tebe se prasuvam kade pogresiv,zosto me lazese?i nikako ne mozam da svatam.uste ne go prebolev toa sto mi go napravi,sto na takov gaden nacin me izmami.uste stojam vo mesto.ponekogas se gubam,se prasuvam koja sum jas?zosto mene toa mi se sluci? Nikogas nema da najdam odgovor. Za mene vremeto ne leci nisto.za mene vremeto odamna zastana.
Додека се обидувам се повеќе да те импресионирам и смеам, изгледам на мало просто душиче кое ти се лигави. Глава боли од размислување прашувајки се дали навистина ме сакаш како што велиш?
