И пак истото ... Повторно многу ми недостасуваш, а и кога не си ми недостасувал ?! Но вечерва душата ми е посебно вознемирена, постојано те мислам и уште повеќе се растажувам. Почнувам да се плашам Се потешко ми оди со ова недостигање, мислам дека поминува којзнае колку време дури да те видам а не е така. Желбата да бидам со тебе постојано, заедно да го пиеме утринското кафе е се поголема. Да ти се лутам за глупости и да ти се завртам со грб а ти веднаш да ме скротиш, како што и секогаш правиш. И како сега да се смирам и да кажам уште малце Сакам да сум до тебе вечерва а и засекогаш !!!
...за година две, ќе помине се ќе пробаш да ме пронајдеш оставен сам на себе. Сега знај ти денес можеш сеуште со љубов да ме добиеш и да ме задржиш за час НЕ СЕ БОРИШ ТИ ЗА НАС! Се помалку со секој ден ќе имам љубов за тебе и сите спомени ќе стивнат со тие дни.
Кога ќе помислам на тебе имам терористички напад во срцево. Not even shitting u. Тешко е кога знаеш дека нешто мора да заврши, а си убеден дека не смее. Самата против себе си работам, ај ноу ит. Можеби на горделивите луѓе сепак им е полесно.
Боли кога од некој причини не можеме да сме заедно и упорно се трудиме. Боли кога и после кажан крај се прашуваме а може ли на друг начин да се гледаме. Боли кога на двајцата ни светат очите а никој не ги искажува вистинските чуства за да не се повредиме уште толку.Боли и тоа што утрово и покрај се се слушнавме и се чуствуваше уште поголема близина. Ахх само се тешам дека бог најтешките борби ѓи дава на најсилните, па дека и од се ова ќе испадне нешто вредно за паметење.
Секогаш кога ќе решам да ти пишам и навистина ќе ти пишам испаѓам најголем кретен. Не иде тоа веќе, ти си веќе минато и таму треба да си.
....And, darling, I will be loving you 'til we're 70...And, baby, my heart could still fall as hard at 23....
Ме болиииш и тоа многу. Само на тебе мислам,кога се видовме неможев да го тргнам погледот од тебе иако ме прашуваше зошто така те гледам и јас незнаев сама на себе да си одговорам. Еден ден убаво се однесуваш,следниот е нешто друго,што ми направи?А,знам дека нема иднина...ми е страв да признаам дека почнав нешто да чувствувам,а ти мртов ладен и знам дека не си за мене...што ми направи многу ми е тешко..
Ох само да знаеш што сé сакам да ти кажам, што сѐ ми ја мачи душава и ми го стега срцево. Се плашам дека веќе си ми само навика, дека веќе нема љубов за тебе во мене ама се плашам и да те изгубам, се плашам од празните денови, се плашам дека ќе нема кого да побарам кога ќе ми биде тешко, дека нема на кого прва да му се пофалам за нешто убаво. Се плашам да бидам искрена затоа што се плашам дека ќе ме мразиш. Виновен си, не ме сфати, не се потруди да бидам среќна, не се обиде да ги оствариш нашите соништа како што ветуваше Не барај од мене да изговорам "Те сакам" - не можам, нешто ме кочи. Не сум среќна, пушти ме да си заминам од твојот живот.
Кога сакаш пиши ми...-Ја кажуваш оваа реченица,затоа што знаеш дека јас имам поголеми м***на од тебе? Значи,признаваш дека си слабак,очекуваш јас прва да пишам?мм? -Ај да не те кудам толку многу,колку толку барем прв ми пиша за да ти пишам кога сакам
Само да знаеш дека си ми единствен и најсакан! Сакам да те гушнам и да потонам од милост во душава. Те сакам!
