Se izvinuvam za latinicata. No moram ova da go isfrlam od mene... Porakata sto me razbudi vo niedno vreme od nokjta mi go skrsi srceto. Spiev nemirno, kako da nasetuvav nesto. Sega nema potreba od mnogu silni zborovi, nema potreba od poezija. Kako sudbinata da ne sakase da mi dozvoli barem da se razdelime kako sto dolikuva. Ne mi dozvoli za posleden pat da te poglednam vo oci, da razmenime nekoj zbor , da bides blisku za posleden pat. Ke preziveam, no solzite sto istekoa od moite oci utrovo bea tolku gorclivi. Srceto mi se raspagja. Ne znam kako ke ja smiram ovaa bolka i kade da baram uteha. Otidov na "naseto mesto" iako znaev deka nema da se pojavis. Ocite mi se polnat so solzi dodeka pisuvam. Mi nedostasuvas. Ne znam kako ponatamu. Proklet da e denov, i zivotov, i jas. Se raspagjam na iljadnici parcinja dodeka vo mene cveta ljubovta, tolku mlada, sveza, nova, stotuku rodeni cuvstva na koi ne mi bilo sudeno da im se raduvam!
Измешан пост, со уште поизмешани чувства ... Заморот можеби си го прави своето м Или носталгијата по тебе е поголема, поисцрпувачка. Прв ден од неделата, кога ќе помислам уште колку има до крајот на неделата за да те видам Не можам, не сакам да бидам разделена од тебе. Да се будам сама, а во мислите да сум крај тебе, да ги погледнам тие сонливи очи кои се полни со љубов. Да гледам на часовникот кога ќе дојде време за пауза, да ти го слушнам гласот, да чекам да си одам дома и секоја ден одново да ти се израдувам што можам да те слушнам подолго. И пак да се растажам како и сега што не си до мене, да ми кажеш дека сум голема лутка и да ме повлечеш во твоите прегратки, да ме бакнеш в чело и заедно да спиеме. Да слушаме заедно песни, тишината да ни е пријатна, да ја пуштиш песната на најгласно, јас да се бунам како и секогаш ама пак да уживам најмногу на свет. Да ти досадувам и да те гледам колку ми попушташ од љубов Да разговараме за изминатата недела, да си ја олеснам душичката, да ми даваш од твоите добронамерни совети Тешко ми е без тебе Те сакам покрај мене сега и засекогаш.
Не знам дали знаеш, па ете да ти кажам. Не сум личност која знае да ужива во моментална среќа и занес. Како кога знам дека утре пак мене ќе ми е тешко на душата?! Пред да пристигнеш си ветив силна ќе бидам. Последната недела бев се, само тоа не! Па човече, не е можно колкави хаоси знаеш да ми направиш во глава. Не размислувам трезвено во твоја близина дефинитивно. Ме буниш, едно збориш, друго правиш. Не знам за тебе, ама јас имам намера да се средам еднаш засекогаш. Без или со тебе, сеедно веќе!
Секогаш кога помислам на тебе, како некој да ми го оживува срцето со електричен шок, и се побрзо продолжува да ми чука. Чувствувам топлина која кружи низ целото мое тело, а твојот лик, твоите очи, низ моите вени. Секогаш кога помислам на тебе доживувам инстантен оргазам...
Веќе му кажав, без него не сум јас, јас.. Вредеше секоја борба, секоја препрека да се прегази, еден за друг сме и тоа е тоа
Не си свесен какви чувства ми предизвикуваш. Нешто како вулкан пред ерупција, е тоа ми го правиш. И посакувам да те мразам после се што направи, а не можам и не се поднесувам себеси поради тоа. Не е можно да сум волку немоќна кога си во прашање ти, посакувам да не те запознаев никогаш!
Ми доаѓа да скокам од среќа, само некако страв ми е да се радувам Те знам тебе, се знам себе. Се помирив со твојот нескротлив темперамент и решив да те прифатам онаков каков што си. Туку, ме плашат моите чувства за тебе, пресилни се. Копаш толку длабоко во мојата душа, што дури и самата се изненадувам како е можна достапност на тие места само за тебе. Љубов огромна си, среќа најголема. Сега повеќе од било кога ќе дадам се од себе ова да успее. Те сакам
Се каам за тоа што дозволивме да ни се уништи љубовта и те сакам назад како никогаш досега. Немам храброст да те побарам, да ти се извинам, но ме болиш повеќе од колку што можеш да замислиш. Те сакам.
