^Ona sto treba da se sluci pokasno, neka se sluci porano Sakam da bides srekjen. Znam deka ti e tesko no, ete, taka trebalo da bide. I onaka nemozese da bideme zaedno. Toa bese jasno ko den, ama ne sakase da razberes. Sakam da znam deka imas nekoja do tebe so ke te usrekji I ke me zaboravis. Ete togas I jas ke se opustam I ke te izbrisam zasekogas. Ne sakam da si ja izgubam mojata srekja no nemozam ni da uzivam kako so treba vo istata dodeka ne te vidam tebe srekjen. Ostani vo minatoto. Hoscakal.
Не можам да се убедам себе си да заминам од тебе. Не можам кога те сакам и ми значиш. Не можам затоа што ме исполнуваш. Не можам затоа што не сум подготвена да поминувам низ исто страдање. Не можам затоа што ти си толку посебен. А јас не знам дали го имам истото од тебе. Де ме сакаш, де чудно се однесуваш. Не можам да те прочитам. Мистериозен си, многу. И сето ова оди во круг, а јас за прв пат не можам цврста одлука да донесам. Ама веќе ништо не правам, ќе оставам така, на тебе.
Уште еднаш ако ми кажеш дека си договорен и не можеш да се видиме, а ние се караме ќе си заминам и не ти кажувам ни збор. Сум ти била приоритет, како па да не...
Strasno me iznervira. Nemoj da si se osmelil da mi se javis. Nemojj!!! Mislam dobro javi mi se ama nema da krenam.
Месец и пoлa, кoгa не oдиме.. ми се плaче... зoштo... тешкo ми е... сaмa сум... скршенa..a тoлку дoбрo нaучив дa глумaм пред другите среќнa,не ми се верувa... не верувaв вo тoa ..ете и мене ме снaјде.. Имaм тежинa нa душaвa.. Ти пoсaкувaм се дa имaш,мене дaме сoнувaш,зa мене дa прaшувaш!
Само јави се, како што сум изнервирана, нервозна, ми се врти се, убаво ќе си го добиеш. Чекам .. Самата себе не можам да се поднесам, не пак тебе да те трпам
Pa ti si dusa moja. Ti uspevas da me smiris na nacin na koj sto nikoj do sega ne uspeal. Ne mi se javi, pa zatoa mi dojde nenajaven. Me zema, se smirivme I sega vekje mozam mirno da spijam. Ljubov moja ♡
И никогаш не верував во молчење... во криење на чувствата, на мислите, на ставот, на милостите и злите зборови... И секогаш сакав да раскажувам... што знам, што чувствувам, што сум прочитала... И затоа часови и часови овде раскажував за тебе... им раскажував на непознатите за тебе, за пеперутките и пролетта кои ми ја преплавуваат душава кога беше тука... Им раскажував и милина ми го исполнуваше срцево... зошто им посакував да им се случи таква љубов... И ме снема... ги снема сите стихови, сите топлини и пеперутки... И сега чувствувам како некој мене да ми раскажува... Како одамна да било..како одамна да се открила отровната вистина за луѓето како тебе... Како мене некој да ми ги опишува деветте Дантеви круга на пеколот кои ги минал за тебе... Како одамна да било кога некој во душата се молел за тебе, да го мислиш, да го бараш... и отров во себе собирал... Како одамна да било кога на некој ноќта агонија му била, па препотен во сонот се будел, со твоето име на усните... Како век цел да поминал од камшиците кои ги добил некој од тебе... како крвта да зараснала, а јас од раната да научам нешто треба... Како одамна да било кога некој во соништата свои, во насмевката, во себе целиот почнал да се сомнева... Како одамна да било, па мене сега ми раскажува како болело кога на човек без визија, без сон, без храброст, без меко срце душата му ја отвориш... Како одамна да било, па мене сега ми раскажува дека човек кој животот го живее како да учи „безвреден факултет“, без енергија, без стекнато знаење, не се сака... дека од таквиот човек се бега.. Како одамна да било кога како свеќа згаснал пламенот во нечии очи, па тие гледајќи ме сега ме преколнуваат пред луѓето како тебе да не застанувам... Како одамна да било кога некој ги минал деветте Дантеви круга на пеколот за безвредна љубов... Како одамна да било кога молитви се сееле за твоето име, за тебе, па сега како аманет ми е оставена единствената молитва за тебе... Иако ете одамна било, чиниш пред век цел, сепак сега мене молитвата на кожата ми ја врежал некој... Молитвата: „никогаш, ама никогаш човек како тебе, како оние кои сум ги запознала покрај тебе патот мој да не го пресечат... никогаш...“ Молитва која се шепоти тивко пред спиење, за да ги заштити соништата, спокојот кој тече низ вените... да ме заштити мене од тебе... од таквите како тебе...
Сонував убав сон. Сонував дека сме заедно. А баш пред да легнам посакав да те сонувам, зашто на јаве се поретко те гледам. Се смеевме и убаво ни беше. Баш како пред месец дена. Се разбудив одеднаш и за првпат го проколнав денот. Ги стискав очите за да го продолжам сонот, но залудно. Секој ден без тебе ми е тежок како смрт. Не претерувам. Оние што доживеале знаат колку боли ваков копнеж. Знаат какво е тоа чувство на тежина кога на нешто се надевале, и моментот кога се руши таа надеж. Би сакала сама да си удрам шлаканица, да се освестам, што воопшто тргнав по тебе. Но јас сум таква, кога ќе се заљубам или давам се или ништо. Нема ништо на половина, не се штедам. Така ти го подарив и срцево, цело, на дланка. Денов ќе го поминам во мечтаење за тебе. Боли тоа што не ме интересира ништо друго. И пак во мене ја имам онаа искра надеж, дека утре ќе бидеш тука.
И денес исто ко и вчера, ти повторно си отсутен а јас размислувам што понатаму? Не дека не знам каде си, но ме знаеш каква сум додека кревам паника, веројатно наскоро ќе се појавиш и ќе ме смееш пак до солзи, ќе ми симнѕуваш звезди а јас ќе ти кажувам колку сум среќна што те имам. Но се плашам дека денес нема да биде вака, не знам. А ми недостигаш, не велам не. Ајде појави се веќе еднаш, и смири ми ја душата, не можам повеќе да чекам. А не сакам да бидам здодевна и да те барам на телефон.
Сакам да те гушнам мило ужасно и многу ми недостасуваш,времево никако не врви пукнавме во чекање мило па и времево споро врви упм! Само 5минутки без тебе ми се исто како педесет века не пак уште 25 дена не суумм стрплива ..но знам дека вреди да се чека Те сакам миличко Го осеќам моментот кога ќе се симнам од бус и ќе те барам,кога ќе ги затворам очите со моите дланки и чекам да ми ги тргнеш дланките од моите очи,а јас пополека ти ја вадам кацигата..ии следува страствениот бакнеж поосле толку долгоо време...еххх како да бидам стрплива, како ?! Романтикии љубавии
Slucajno naletav na pesnata....znaes koja. Da ne recam nasata. Tolku posakav da ti pisam, no gorda sum na sebe sto uspejav da se vozdrzam I ne ti pisav. Srceto mi se kine. Kamo nikogas da ne se vrabotev kaj tebe. Kamo nikogas da ne te sretnev. Kamo nikogas da ne posakav nesto so tebe. Dobro, od druga strana milo mi e I sto ostanavme na distanca ama da ne se lazeme, kolku I da kazuvam deka ne sakav - ke izlazam. Sepak ponekogas pomisluvam na tebe I si mi neostvarena zelba. Lesno e da dojdam do tebe. Znam deka cekas samo da ti pisam. Znam deka se e vo moi race. Se ke storam , ama toa nikako. A prokleto sakam I se mrazam na momenti poradi toa Uste vodam vojna vo dusava. Uste nemozam da se sredam kako so treba. Dobro do koga vaka?!
Не знам како ти е тебе, но јас често се сеќевам на тоа што го имавме и тоа што можевме да го имаме. Заедно можевме премногу. Не беше до мене што "она нашето" отиде во бестрага. Ти, ќе сфатиш ли некогаш каде згреши? Ти, дали сисвесен дека уништи нешто прекрасно, нешто што многу го немаат, а го сонуваат. Тоа ние го ИМАВМЕ. И дали ти, ќе си простиш себеси?
А можело откако ќе се скараме, да ми доаѓаш дома, да ме подмитуваш со благо...можело да се плашиш да не ме изгубиш, м? И можеш да ми кажуваш дека ме сакаш, да ме смируваш кога сум љубоморна, пола саат да ми објаснуваш додека изгубено гледам во под? Имаш сега и време и живци. Воле си бе.. ама мое воле!
Абе гледај сега, и јас сум ти интересно човече. Кај знам дека романтиките не се твоја јака страна, па и секој обид за романтичност ти го расипувам. Ама па срце си ми, не знаеш кај тераш во такви ситуации, баш си сладок. Интересно е, и покрај тоа што те сакам цел живот, всушност сега се учам како да те љубам. Морам да забележам, воопшто не си лесен. Ама ако, не ми претставува тоа проблем, ми даваш сила да се борам за нас. Засега, забавно е да се дели секојдневие со тебе. Иако е преку скајпови, вибери и фејсбуци, уживање ми е секој момент споделен со тебе на било каков начин. И да, убаво е чувството да бидам препознавана како твоја девојка. Доста ти зборев, да те оставам на раат да си поспиеш ајде. Чекај, само уште еден бакнеж! Ете така. Добра ноќ мил мој
