Is it all in my head??? Moze li da se custvuvam ispolneto i zadovolno dokolku ne si ja ispolnam prvicnata zamisla? A ti? Mozes li da zivees so nesto drugo, do sega ne planirano, i krajno nepozelno??? Mozeme li nie voopsto da funkcionirame na takov nacin, i da bide.. isto??? Se plasam od polovicni raboti. Se plasam deka nema da ja ispolnam zamislata tvoja. Se plasam deka vrskata nema da e toa sto treba da bide, deka ke ziveeme so troskite od nea, toa sto ostanalo, sto uspealo da se zacuva... i deka eden den ke se pojavi taa nekoja onakva kakva sto ja sakase, i ke se sozdadat milion problemi.. Ne, ne se plasam deka ke me izneveris, i da ne e taka, samata pomisla deka za tebe postoi nekoja podobra me goni, taa e taa sto ne me ostava na raat da prodolzam ponatamu, da gi prifatam rabotite takvi kakvi sto se i da se zadovolam so toa sto ostanalo. Sakam ili se ili nisto. Sakam da sum se za tebe, da ne mozes na podobra da pomislis.. da ne mozes podobra da zamislis!!! Ete, vrskata vo zivotot mi e najbitna. Se ostanato bi mi bilo dzabe. Bitno e, ama ne e tolku.. ne e sporedlivo. Ne znam milo, i mnogu mi e strav. Zosto ne mozeme raat da poziveeme jas i ti? Se nadevam deka konecno posle ova Bog ke ni dade mir, sloboda i srekja na dvajcata... zaedno ili oddelno... Se nadevam na prvoto.. Zatoa sto ete, ostanuvam zasekogas tvoja, i posle se... Te sakam.
Најмногу ме радува моментот кога моите другарки имаат некој проблем и ти не ме оставаш сама, ниту нив, туку се нудиш да им помогнеш, размислуваш како да им решиш тешки животни проблеми. Еднаш одамна те прашав како можеш толку да се грижиш за луѓето, а ти ми одговори дека не дека толку ти значат, туку мене не сакаш да ме гледаш тажна. И кога јас сум зафатена, ти знаеш да им се јавиш и да ги смириш, да пробаш да ги развеселиш, да ги утешиш дека заедно ќе средиме сѐ. Ти ја сакам таа особина .
Неможам да ќутам и да држам во себе... Каков да е одговорот што и да мислам кажувам, барем сум реална,и не несакам негативна енергија само ги гледам убаво и двете страни. Среќа што не бев до тебе ќе требаше да не ти зборам цела вечер,а сега брзо ќе ми помине. Ме нервира кога не ме послушуваш за нешто на време и на крај кога ќе излезе како што сум кажала јас тешко ти е да признаеш дека сум била во право. Ај утре вечер ќе решиме се со поглед де,немора зборови Маче мое
Знаев дека ќе дојде до тоа, знаев дека нашето беше невозможно а сепак одевме до тој степен да полудиме еден за друг, и што на крај мило мое? Одлучи секој да оди по свој пат, а јас да бидам уништена? Што е со тоа што го сакам јас? Што е со нашата желба да бидеме постојано заедно? Зар така ќе ги фрлиш тие чувства во вода? 1 година е во прашање, 1. Знам дека ти е тешко но не сакам да ме игнорираш, мене и моите повици, ме боли тоа, многу. Те молам, размисли пак. Знам дека ме сакаш, знам дека ти значам, знам, џабе твојот инает, кога те познавам.
Se trpi ovaa samotija.. No navecer,koga ke zaspie sin ni ostanuvam sama so mislite kaj tebe. Togas e druga prikazna. Mi falis ljubavi
Шо е сега м ? НЕ сум јас таква виде, не молам, не те барам и чудно ти е ? Ау така беше навикнат ти, заборавив. Шо е сега, шо се вртиш околу мене, шо се задеваш ? Џабе ти е, стои подалеку од мене, не сакам да те гледам искрено.
kolku podolgo sme zaedno tolku poosameno se osekam veke mi e smaceno ednoto isto da se objasnuva celo vreme i se da pravis za inaet smaceno mi e da me kontroliras celo vreme i da mi kazuvas sto i kako da pravam i sto da bide .. nekogas sakam i da me poslusas i islusas bez razlika kolku i da e dosadno toa sto go kaziuvam ili kolku i da ne te interesira sakam da me sakas kako porano sakam da mi pokazuvas sto osekas ne sakam da se vrakame na minatoto, na greskite jas celosno se promeniv za tebe do stepen sto veke ne se prepoznavam koja sum ne e fer sekogas izgovor da ti bidat greskite od porano zivo sustestvo sum so custva so oset ne znam na sto sum ne znam sto custvuvas ne mi kazuvas ne pokazuvas custva ne pokazuvas emocii ne znam sto ponataka ama znam deka poveke ne znam sto custvuvam za tebe ne e istoto sto bese, dosadno e ednoto isto,dosadno mi e da ne pravime nisto i da drememe po cel den, dosadno mi e da ja pominuvam cela nedela nataka navaka a vikendite so tebe... dosadno mi e da bidam so tebe ne znam zasto ama se plasam da ti go kazav ova, mozebi zasto veke e preminato se vo navika ili ne? ne znam stvarno, ama ne mi e ubavo, ne sum srekna...
Не постои време меѓу нас... Постојат само неколку чекора. Зборовите не се потребни, кога знам, те чувствувам, потребни се само твоите очи за да ја допрам длабочината на твојата душа.
Коњ си, кој трча сам, до припитопување на некој невозможен начин и пат. Страшно, преинтензивно. Убаво и чудно истовремено. Зашеметувачки и неподносливо те сакам. Онака, онтолошки.
Мене ќе ми викаш во наредни прилики ќе дискутираш. Мене ли така? Е јас знам да ти кажам јас во ниту едни прилики не би го трошела времето со тебе. Па ако си паметен ќе сфатиш што сакав да ти кажам.
Знаев дека ќе ми биде тешко, не знаев дека волку. Не знаев дека толку ќе ми реагираше на расположението. Од што ми тежи на душата не знам веќе кому да кажам. Одам како изгубена по улиците, ги смеам другарките, оние кои треба мене да ме смеат. Носам очила за сонце, да не ми ги гледат солзите, а сепак се приметуваат, дури од далеку. И ете си поминува времето, а јас не знам по кој пат да тргнам. 3 дена, 3 дена без тебе, огромни како кули. Не знам. Повеќе ништо не знам.
