Sakam da te čujam i da te gušnam. Te sakam znaeš li? Tolku mnogu te sakam što mi e teško da dišam koga ne si do mene. Mi fališ. Sekoja pesna, sekoj stih samo me potsetuva na tebe. I skršena sum i boli. I sakam posle družba so drugarkite so tebe da se guškam, a ne da spijam sama co ovoj golem krevet.
Те гледам и ѝ се чудам на сета твоја убавина, желба и сила! Не можам да разберам како е возможно сето тоа на едно место?! Деновиве си ми некако посебен, имаш некое жарче што ме тера одново и одново да се заљубувам во тебе. Ме тера да не те пуштам од раце никогаш. Да те чувам и пазам како капка на дланка. Единствен мој, те љубам до бескрај!
Duso moja, uste sobava nemozam da ja donesam vo prvobitnata sostojba. Aj ti ubo da spies a ja ke beram do sabajle, se sto rasfrlavme
Како изненадување почна, на ист начин и се заврши. Вчера бев подготвена да те љубам, а место тоа добив слобода која очигледно не ја сакав. Имав некое чудно чувство дека нешто ќе се случи, а немав причина за тоа. И знаеш, колку и да беше болно тоа што го слушам, во моментот ми дојде да прснам од смеа. Најбитното што требаше да ти биде кажано ти го кажав синоќа. Нема што повеќе да должам. Ќе бидам подобро, ми треба само време.
Жал ми е што не ти кажав дека те сакам. Чувај ми се, те молам. Првата мисла кога ме разбуди и ме задрма сабајле ми беше, само да си добро. А сега, сега уште повеќе се загрижив. Битно ти го слушнав гласот. Битно добро си. Тоа ми е најбитно. Само требаше... требаше да ти кажам дека те сакам и те мислам.
Ne e kasno i sega da mu kazes Sekoj saka da znae deka e sakan Sto bi mu kazala... Te sakam i srekna sum sto te imam i da,samo moj si.
Мислата "Не донесувај перманентни одлуки на моментални чуства" ми помина низ глава во моментот кога требаше, помагајќи ми да се спречам пред да биде доцна. Во спротивно повторно ќе бев лута на себе. А до скоро учев како да си простам. Па не би сакала да паднам на тест чиј што резултат сеуште чекам да го видам. Не и поради тебе. Само очекувам нешто да се смени во блиска иднина. Се надевам на друга шанса. Затоа што само тебе те сакам во моментите кога те мразам. И мислев дека престанав да те сакам. Мислев. Очигледно сум се излажала.
Denes nekolku pati pomisliv na tebe... Ne deka mi falis, samo onaka..kaj si so si, sto e so tvojot zivot I se prasuvam zosto seuste se nadevas na mene koga znaes deka nemas sansi?! Jas sum si srekjno verena I so nego gledam idnina, I toa stekjna idnina..onakva kakva sto so tebe nemozev da imam.
Земјотрес и добро, што сега? Ти таму јас тука... не можам да ти се притресувам не си осетил, таму си, уживаш а не знам ни со кој си.... Сам? Со другар ти? Другари? Некоја? хм И што, да ти пишам нешто? Што да ти пишам? И така ке се чуеме утре, шо кој п*нис више... Ај барем ке те чујам
Фала ти Мила. Му кажав. - Мирна сум сега. Чувствувам некој спокој. Битно ми беше да ти го кажам се' тоа што го чувствувам. Иако си знаеш. Некако и болката се намали. Има уште по некоја солза, ама храбра бев. И мило ми е, ќе се јадев ако не го направев тоа. По игра на случајот или судбина или што и да е, ќе се гледаме почесто од среда. Па да видиме како ќе излезе тоа.
Како можеше,баш на мене,на девојката што те љубеше најмногу...Како можеше да ме замениш со ефтините курви покрај малечкото и невино девојче проклет да си!!
Не знам што е почудно, утрата без 'Ти се јавувам само да ти посакам убав ден', или ноќта без 'Спиј мирно, се слушаме утре'. А вечерва знам дека нит ќе спијам мирно, нит ќе се слушнеме утре.
Да бидеш жив и здрав друго ништо не сакам Да бидеш среќен макар и без мене,да имаш се во животот но јас никогаш нема да ти опростам.
