Ми фалиш премногу, и сега кога си болен сакам да сум покрај тебе. И боли многу кога ќе те слушнам таков изнемоштен. Те сакам премногу знам дека и ти мене. Со нетрпение го чекам тој ден кога конечно ќе те гушнам и бакнам. Ти си моето се.
Мразам што си далеку од мене... Те молам доаѓај почесто. Знаеш каде ќе ме најдеш. Апдејтирај се. Ми фалиш.
Because we're not promised tomorrow.. That's why I'm gonna love you like I'm gonna lose you.. And I'll kiss you longer baby,any chance that I get. I'll make the most of the minutes and love with no regrets! @Sawyer
Од многуте негативни работи што ги поседуваш,една беше што никогаш не беше тука кога ми требаше,ама истото да го правиш на децата,тоа не можам да го сфатам!И потоа,бидејќи се сметаш себе си совршен, јас сум крива,ги учам против тебе.Ееее глупаку и тоа што ги гледаш,е благодарение на мене,реалноста е дека ниту им недостигаш,ниту сакаат да те видат.
На усне жар ставим кад се охладе Кад плачем сузе ми се леде .. Опрости што те кунем за такве молитве не вреДеЕеЕ ! Знам да мрзиш граду у ком сам те среоОоО !
@galapce Мислам дека не опиша со еден удар сите тука Подобро не можеше да го склопиш Би му кажала, дека му се восхитувам. Толку многу ти се восхитувам, што ете не знам зошто. Те обожавам, сакам да те гушнам и да се гушкаме едно 5 саати
Ако за толку време заедно мислиш дека повеќе ми значат слатките кои ќе ми ги купиш или пак тоа што се нудиш да ја платиш сметката, за да немам гајле за пари од други нематеријални работи, ептен си во криво. Ми треба да ме гушнеш, да ме погледнеш онака со желба, да не трчам јас во потрага по твојата рака, горд да бидеш бре што јас шетам покрај тебе. Повторно се потсетував на работите кои ги правиш за мене и означуваат грижа да, но дали љубов? И после се обвинувам себеси што сум дозволила да паднам на друг... Д., имам два избора - да ги памтам твоите зборови дека ти било само за забава и да те мразам поради тоа или да ми шеташ низ сеќавањата онаков насмеан, позитивен, смешен, врткајќи се околу мене. Го одбирам второто, зашто направи колената да ми се затресат, да не можам да дочекам да дојде утро за да те видам, да не можам да ги дочекам ноќите кога ќе те гледам како раскажуваш некоја приказна и се смееме заедно. Да ме прашуваш какво вино сакам или каква музика слушам. Ти простувам зашто си дете и рано ти е за созревање и убаво е да си го поминеш времето освојувајќи девојки. Ако не сега, кога? Тоа што те запознав ме промени, ми покажа дека и јас сакам да бидам забавна, дружељубива, самоуверена, авантуристички расположена... Ми изгледаше како да си го сакаш животот и си реков - зошто не и јас? Бирам да ги задржам во себе твојата насмевка, која ми предизвика чувства какви не сум сонувала дека пак ќе доживеам и најубавите спомени на сонце, море и твоите сини очи. И не требаше да испадне никако поинаку, не би одбрала ниту да ме засакаш, ниту да се случи нешто повеќе. Сѐ е онака како што треба да биде .
Те мислам душа, се грижам Се надевам дека ти е подобро, дека ќе ти помине. Несакам таков да те гледам, баш би сакала сега да сум покрај тебе да те гушкам и галам и знам тогаш се ќе ти помине И се надевам тоа што го сонував никогаш да не се оствари.
Три години, чиниш три века. Чиниш цунами ме фрлало од еден до друг крај на светот. Чиниш цунами од солзи душава ми ја опустошило, кога со солзи ме фрлало од топлата крв моја, во сибирските раце твој... Чиниш цунами ми ги искршило насмевките кои како нежни гранки на јапонска цреша кои само за тебе цветале... Чиниш цунами ми ги замрзнало усниве, па да љубат веќе не знаат.... Чиниш цунами на Голи оток тоа искрено срце ми го исфрлило, грабнувајќи го од постојката каде те чекаше тебе... Чиниш цунами ми ја поплавило душава, па како празна кантичка околу вратот ја носам, да тропа, да ме потсетува како болело невремето кое го преживеав... Чиниш цунами ги замрзнало пеперутките, крвта, страста... Чиниш цунами ме распарчило на делови сто, па сега нема лек... Чиниш цунами ме промени, ме направи да лутам со погледот и кога си пред мене, ме направи да се плашам од ликот што го љубев, ме направи дишењето да го сопирам од гнев додека дишеш ти... Чиниш жртва на цунами сум, што ни најблиските не ја препознаваат веќе... Чиниш цунами ме направи санта мраз... чиниш таа бура во душава секој ден ме менува...и ќе ме менува уште долго знам... зошто три години мраз чиниш три века беа... чиниш пустош е , кој се претворил во едно ново раѓање... во една омраза, во еден мрак...
Нема ден да не помислам на тебе и да се запрашам што прави љубовта на мојот живот. Дали мисли на мене барем еднаш во текот на денот и дали сфати дека се разделивме засекогаш ? Јас како да не живеам веќе, само постојам како личност. Душата ми ја изгоре, очите ми ги пресуши. Се молам само да запре оваа болка, ова мачење.
@Lilianna Останав без зборови, ова е предобро напишано. Не знам што да кажам. И да бев тргнала нешто да напишам, сега заборавив што, туку 3 пати веќе го читам твоето.
Седнав во ладната соба и ја земав мечката до мене. Преубава е... Да, можеби ја тргам на страна и не сакам да ја гледам некогаш но ... таков подарок можеби и нема да добијам никогаш повеќе. Од каде да знам. Седев така со неа притисната до мене, ја гушкав. Лани овој период јас и ти повторно се сретнавме. Уште се сакавме и решивме да пробаме повторно. Да бидеме заедно, да бидеме едно. Тажна бев. Сигурно ќе прашаш зошто. Тажна и како изгубена, таква бев. Затоа што знаев, знаев од дното на душата дека ти не си сменет. Знаев дека секој збор што го кажуваш е лага, и се лажеш самиот, што е најстрашно. Но, решив да пробам и го потиснав она што ми врескаше внатре. И решив да пробам, за да бидам сигурна.. И за прекраток период мојата интуиција излезе точна. А камо да не беше така. Нешто ми ја прекина мислата, се фатив себеси размислувајќи за тебе. Пак за она старото, одмана завршено. Ќе престанам ли некогаш да пишувам за тебе? Ја оставам мечката на страна, поклон кој ми значи, колку и да го кријам тоа. Ја оставам на страна, не мислам на тебе.
Ah sto ubo pocna da vrnit...mi ide da te razbudam I da te tegnam do nadvor da se ljubime na dozdon....ah tibam romantikata. Aj utre, spij Om da jadam.
