Среќна сум што конечно дозволивме да се водиме со чувствата, а не со разумот. Нема ништо поубаво од твојата прегратка.
После се што се случи, тајни погледи и насмевки, остана само твоето его. Направи да зажалам за секој миг поминат мислејќи на тебе. Го потрошив моето детство, а и многу од моето тинејџерство на тебе, чекав да ми дојдеш во прегратки, но одлуката си беше твоја. Јас можеби ќе те сакам уште, ќе патам уште, ќе боли уште, но знам дека ќе помине. Ќе ме бараш, ќе сфатиш некои работи, но јас тогаш ќе бидам на едно среќно место, покрај човек што ме прави среќна. После цел труд, се што усеа е да останеш едно разочарување, гордеј се со тоа. Слободен си.
И што дека се имаме во пријатели кога не пишуваме и така и така е тешко. Никако не сум ни да те имам ни да те немам. А да те избришам неможам срце не ми дава, никогаш нема тоа да се случи, затоа што и ти никогаш тоа не си го направил, и нема да го направиш знам. Барем во тоа сум сигурна само за тоа испадна фер и човек браво ама и тоа мие доволно што те имам во пријатели.
Не знам каде си на ладното оваа вечер по пусти снегови, ветрови зимски северни но да знаеш пред врата те чекаат коските од на Баце кафаната (на кучето мое се однесува )
Проклета да сум што премолчев и не кажав ни збор,но како можев? Зарем веќе не знаеше колку се губам кога ќе ме погледнеш? Се колнам дека ти напишав милион зборови,милион стихови,ти посветив толку поеми,но сепак.Срцево ми врескаше те сакам,но не изустив ни збор,не можев.Животу мој,оди си.Немој да ме погледнеш никогаш,оти не заслужувам.Насмевни се најубаво како што само ти знаеш и замини си,и нема да лажам,ќе пуштам солза додека ти ги бројам чекорите,и ќе го извикам името твое кога не ќе слушаш,и пак ќе те сонувам.Предобар си за мене,лошо е и времето за нас.Заслужуваш многу повеќе од што би можела да ти дадам.Биди ми среќен,би го дала и животот само да те видам додека се смееш,најубав,најгорделив.Јас нема да престанам да те сакам,никогаш. Ќе копнеам по твоите прегратки,и не ќе живеам. Само те молам,насмевни се уште еднаш за крај. Лека ноќ,сонувај убаво.
Дојди ке се сменам за тебе а бакнежите сите расфрлани ке ги соберам за да ги ставам усните на твојот нежен врат.
На овој ден, на овој проклет ден бевме заедно, памтиш? Истата дата тогаш. Истата дата денес, истата намера. Средба која не се случи. Ни тогаш. Ни денес. Вино кое не се испи. Муабет кој не започна. Раце кој не се испреплетија. Клупа која не нѐ дочека. Соба која не не дочека. Фустан без твој мирис. Очи насолзени. Темнина. Четири ѕида. Истата дата. Без никакви промени. Без тебе. Без нас. Болиш љубов уште милион пати ќе кажам дека болиш премногу, пече внатре, внатре е вистината, се е внатре дури што почнува да гуши. Помеѓу четири зида сама како и секогаш. Така и останува.
Isfrlajki denes star mebel doma,mi vikaat majstorite :"Devojce,najdovme nekoj nakit tuka." Ja pruziv rakata i koga poglednav sjajot na alkive me presece. Alkite koi gi nosev na prviot sostanok so nego. Na rakata imav cetiri. Barase da ti dadam nesto moe za spomen. Togas mi gi zdogleda alkite na raka i mi rece :"Dve ke zemam jas,drugite dve kaj tebe neka ostanat. Isto kako sto veke polovina od moeto srce e kaj tebe,a tvojata kaj mene . I alkite i srceto ljubomorno ke gi cuvam.Od ovoj den me delime se." I znam deka dolgo gi cuvase,nekolku pati mi gi pokaza. A jas mislev moite sum gi izgubila,ama ete se pojavija koga najmalku gi ocekuvav. Se pojavija pak da me potsetat na tebe..
Сè е глупаво без тебе. Глупав е денот, глупава е ноќта, глупо е спиењето без тебе, глупав е ручекот без тебе, вечерата, кафето, сокот, водата, сончогледот, сите слатки и све остало... Глупо е шо сама дишам што не го осеќам твојот здив. Глупав е снегот шо падна без ти да си до мене... :/ Глупаво е одењето по скали горе долу, глупо е седењето, лежењето... Дојди си, многу ми недостигаш
