Nikogas ne bev od neznite devojki, poentata e vo toa sto ne mi bese ni griza. Mislev deka takva kakva sto sum, nekoj ke me saka. Deka nekoj ke go razbere toj nacin na ljubov. Ama ete, sum gresela... Tocno tebe, od site sto gi poznavam najmnogu ti treba toj nacin na izrazuvanje ljubov. Tocno ti go baras klasicniot tip na zensko odnesuvanje... Privlecno e, zavodlivo e, nezno e, prekrasno e.. ama jas go nemam duso. A te sakam, do nebo te sakam. Dusata bi si ja dala za tebe. Ama pusto, gram ljubov na normalen, romanticen, zenski nacin ne znam da izrazam.. I iskreno, krivo mi e. Krivo mi e oti seta moja ljubov zaludno zaminuva, taka neprimetena, neiskazana, nezabelezana. I posle ti si mislis deka ne te sakam, deka nemam euforija koga ke te vidam, deka ne te cenam ni tebe ni toa sto go pravis za mene... A kako bi znael koga jas ne znam da ti iskazam??? Cel zivot ne veruvav koga ke mi recea deka kako devojce ne se odnesuvam.. I duri gorda si bev deka imam moj sopstven nacin na pravenje stvari. I ete sega, sto dobiv od toa... Samo maki. I tebe, i mene. Izvini ljubov, ne sum standardna. I ke mi treba mnogu vreme da pocnam da izrazuvam ljubov onaka kako sto mozes da ja pocustvuvas vo celost. But, your monster will try, will give everything... Deep inside, you know that too.. At least, I hope so.
Fala ti sto postois vo mojot zivot. Fala ti za sekoja tvoja podrska. Da barav nekoj kako tebe nemase da najdam. Sovrsen si za mene .. na sekoj nacin. Te obozavam najmil moj
Дојдииии, дојди дојди те молам дојди те молам те молам те молам Многу ми фалиш многу ми фалиш многу мнооогу многуууу !!!!!!!!
Браво чоек, се гордеам на тебе. Лавовски се бориш! Сфаќам сега дека тоа ме привлекува кај тебе, упорност твоја, амбициозност, тоа што знаеш да се бориш за тоа што го сакаш, откривам нови страни кај тебе што не ги видов претходно. признавам дека едвај чекам да те видам.
Ако ти кажам дека сакам да пиеме кафе пријателски ке дојдеш ли? Ама како да ти кажам? Ах немам храброст...
Колку убаво ме гушна денес.. Ми фалиш.. Зошто мораше таков кретен да испаднеш? Знаеш што ми направи? ... Две недели те чекав да ми пишиш и ете ми пиша, и ништо.. Барем да ми дадеше добра причина за тоа што ти реков а не сакаше.. Ако ме бараш само кога ќе ти е досадно, подобро не ме барај ич. Сега демек другари сме.. Приметувам како ме гледаш..
Немам ниту една твоја слика,ни наша заедничка,сите слики ги искинав и ги изгорев,а велат дека не се гореле слики,лош знак било.. Замисли,дури и филмот за развивање слики го фрлив,за да не дојдам до идеја да извадам повторно слики Ах,младост-лудост,колку наивна сум била..зарем со тоа што ги уништив сликите,јас ја уништив љубовта кон тебе? Или спомените може? Не! Каде и да се завртам има спомени од нас,те гледам тебе,мене..двајцата нас како незрели средношколци(ама во најубав период)а после гледам двајца возрасни,кои не се изборија доволно,а слепо и глупаво веруваа дека она што ќе се скрши еднаш,одкако ќе се залепи не се крши пак... А се скрши,и тоа на милион парчиња,а најпогубна за мене беше цела ситуација... Ама види ме сега,некако ги залечив моите рани,а ти си ми многу драг спомен од минатото,спомен кој вечно ќе тлее во мене и ќе ме потсеќа на некој кој сум го сакала најмногу.....
Да биде проклето радиото, исто и таксистот што го попушти гласот. Да бидат проклети зборовите што беа испеани. Така вторнички да ме потсетат на тебе, да ме убијат спомените, во секунда да ме навратат во минатото а сепак сум во сегашноста.
