За се јас кривс а ? Затоа што преќутував многу работи и се оравев како ништо да не ми е. Фала ти. Те мразам
Пиво и цигари колку сакаш, седни, гледај накај ѕидот завртен со грб, не мора во мене да гледаш, почни да раскажуваш се што ти лежи на душа. И добро, а потоа и лошо. И на крај, сакам да се да се развикаш. Сакам да се разлутиш. Доста со пасивни и дипломатски одговори.
Се мислев дали некогаш и јас ќе доживеам љубов како на филмовите. Дали некогаш ќе сакам со цело свое срце и ќе бидам сакана. Се појави ти во мојот живот сосем случајно и постепено ме освојуваше со секоја твоја постапка. Првата наша прошетка ми рече дојди од другава страна, се мислев зошто и потоа ми го даде одговорот: Да не одиш ти од страната каде што поминуваат коли. Кога си заминував дома ми ја отвори вратата од таксито да влезам (а бев сигурна дека веќе не постојат такви машки). Веќе 4 години сме заедно и се уште ме освојуваш. Нема нешто поубаво од тоа кога ќе станам од спиење и ќе видам покрај креветот ружа или чоколадо. Најмногу од се ја сакам твојата насмевка,твојата добрина, твојата амбизиозност всушност сакам се од тебе, секоја клетка. Знаеш дека не можам да си го замислам животот без тебе нели?
Тишината кога сме заедно вришти за нас. Вришти за нов почеток, проголтана гордост и шанса за чиста љубов
Се наоѓаат ама многу се ретки барем од моето искуство. Никогаш не се откажувај еден ден ќе го најдеш оној со кој ќе се надополнуваш и оној ќе направи се за да ја гледа твојата насмевка секој ден.
Зимска ноќ: Јас залутан низ виулиците на гревовите после полноќ нова надеж, нова љубов, а звезда да ми го раскежеше претстојното, немаше да те заведам со танцот на воздишките, ќе бев ладен како мраз, но со првиот бакнеж ја разруши мермерната скулуптура која некој ја изградил, како симбол на моето патешествие. Навикнав на дождовливи утра, но не се надевав дека следниот ден дождовни капки ќе ме заспијат. Благодарам на потсетницата за страдање, за љубов невозвратена за сите ноќи без сон. Те сакам од тука, до вечноста на заборавот...
Ме освои уште на старт кога почна за иднината да збориш во заедничко име. Кога ќе ми пратиш порака насабјле без причина, само да посакаш добро утро. Кога ќе ме гушнеш онака изненадно. Мали гестови, ама живот значат <3
Таква е љубовта еден добива друг губи,така е и во животот.Неможе двајца да добиваат,мора некој да губи,а кој губи?оноj што љуби.
Goodbye's the saddest word I'll ever hear Goodbye's the last time I will hold you near Someday you'll say that word and I will cry It'll break my heart to hear you say goodbye But the love you gave me will always live You'll always be there every time I fall You are to me the greatest love of all You take my weakness and you make me strong And I will always love you 'til forever comes
Прости ми, но не можам повеќе. Сеќавањето на тебе почна да боли. А со мене ќе имаше толку многу. Ќе се радуваше на секој нов ден, ќе имаше кој да ти посака добро утро, кога ќе отвореше очи, ќе здогледаше насмеано лице, ќе те галев по косата со поглед кој значи - среќна сум што те имам. Ќе ти истакнував колку добри особини имаш, ќе ти ги бришев стравовите, ќе верував во тебе и ќе те поддржував, ќе ја имаше целата слобода, ќе правев да се чувствуваш посакувано. Ќе ти кажував колку си згоден, колку совршен нос, уста, колку убави очи имаш...иако само јас на тој начин те гледам. Ќе ми ги топлеше дланките, а јас ќе ти се бутнев во прегратка, ќе се стиснев и ќе замижев, за да го врежам сеќавањето. Ќе ти пеев во кола, а ти ќе ме носеше на местото на кое одиш кога сакаш да си сам. И ќе ги гледавме светилките, мрзнејќи се со пластична чаша вино во рацете, зашто најбитно ќе ни беше да бидеме заедно. Мене не ми требаше многу, ниту да ме носиш на вечери, да ми плаќаш сметки, ниту ќе ме интересираше дали си добро ситуиран, немаше да барам скапи подароци. Јас само сакав пар очи кои ме разбираат, некој да ме гушне и да се почувствувам безбедно, некој да ме ислуша кога имам тежок ден, некој со кој ќе ги храневме птиците, кучињата и мачките, нечија насмевка да ми го разубави денот... Ти одлучи да зборувам на ваков начин, како да нешто можевме да постигнеме, но немаше храброст. Мислам дека сфати дека згреши, но гордоста ти е толку битна, што не знаеш за "извини". И така, еден по еден, ќе губиш луѓе и ќе оставиш да ти се лизнат низ прсти. Ќе се плашиш од разговори во четири очи, ќе се плашиш да си признаеш дека си направил грешка, а знаеш што? И таков те прифатив. Зашто верував дека мојата љубов ќе те претвори во најдобрата верзија на себеси. Но, не ми даде шанса. И затоа ќе се распрашуваш по други, можеби сега си мислиш дека ти си ми ја уништил врската и затоа бегаш. Ете тоа ме боли, тие "можеби", со кои ме остави да се оптоварувам зашто немаше муда. Никогаш нема да те мразам, никогаш нема да посакам да страдаш, никогаш да не почувствуваш како е некој да те игнорира и сам да си ги решаваш дилемите. Јас сум благодарна што Бог сепак мисли дека заслужувам подобро и му верувам. И не ми е жал што прв пат се борев за некој, бев искрена за своите чувства, само ми е жал што истото не го направи и ти. Да не се сетиш на мене и да не се каеш, само тоа го посакувам. Прости, но немам сила веќе...
Се надевам дека нема да заврши се туку така баш сега... Подршката од мене ја имаш секогаш,тешко ми е ама ќе бидам силна пред тебе !
