Znaj kolku poveke se pravis na tosho tolku mi e gajle. Koga ednas me shutnesh ko ulicno kuce, mozam da ti se motam okolu no koga ke te apnam za nozete sekogas posle ke begash od mene na kilometri. I nemoj da mislis toa sto molcam znaci vo red e. Ne e vo red i nikogas nema da bide vo red. Nitu kaj mene nitu kaj tebe, ke mu dojde krajot ednash.Videcemo
Никој не ти кажал, а требало... Никој не ти дал упатство, а требало... Никој не те поучил како да сакаш жена, знам, а требало... Требало да ти потшепне некој дека силната жена ја сакаш, ете само ја сакаш со целото свое битие, без скапи поклони и фарси... без лажни слики и престави... Само ја сакаш и и покажуваш еден нов свет... И покажуваш како треба да биде милувана, како белата кожа треба да биде бакнувана... Само ја сакаш и и покажуваш како полека како школка се отвора пред некој, и оклопот го фрла и мечот за освојување на животот и паѓа пред некој... Само ја сакаш и и покажуваш како ноќи заслужува да биде љубена и молкум обожувана со секоја нејзина мана... Само ја сакаш и и покажуваш еден нов свет , и раскажуваш некои нови книги со усни и прсти по кожата пишувани... Само ја сакаш па ја правиш ранлива и зависна од тебе, оти ако е јака, таа пак за тебе преслаба треба да е... Само ја сакаш и и покажуваш како е да е соголена пред некој, како слободно крвари пред некој, како соништата му ги поклонува сите и мечот животен... Само ја сакаш и со очи ја љубиш каде и да ја сретнеш, за пустата да престане мани сама да си наоѓа... Само ја сакаш и стравуваш дека сите ја сакаат толку, па ќе и покажат, па ќе ја обземат... Само ја сакаш и гордо ја гледаш како расте, како крши се пред себе, таа што со солзи те љуби во ноќите под тебе... Само ја сакаш и и покажуваш колку ти треба... колку те обезела... колку веќе не си цел без неа... Никој не ти кажал како се сака јака жена.. а требало... требало верувај!
Често мислам дека никој нема да ме сака како тебе. Со никој нема да се опуштам до толку да зборувам за своите симпатии, никој нема да ми дава такви искрени совети. Само ти ме сметаш за искрено, наивно, добронамерно дете и затоа не ми се лутиш кога со своите постапки ненамерно те повредувам. Не ми префрлуваш ни кога го спомнувам, ни кога ти раскажувам како се случи, ме прифати и сакаш со сите мои грешки и не ги користиш против мене. И кога ќе те гушнам, не е со љубов, барем не онаква каква ти посакуваш, но во таа прегратка наоѓам спокој, мир и во тие неколку секунди немам никакви грижи. Во минатото ми годеше да имам личност која ме сака на таков чист начин, да имам некој кому сум му приоритет, на кого ќе му се јавам во пола ноќ и ќе дојде, без да праша што е. А сега, сфаќам дека немаме иднина и не знам на кој начин да те оддалечам без да те повредам, без да испаднам себична, како да те убедам дека треба среќата да ја бараш во друга или барем како да бидам до тебе за сѐ, а да не ти будам надеж? Што е најправилно, за мене, за тебе, за двајцата? Како после осум години да станеме странци?
Zoshto me blokna? I toa bash sega koga pomisliv deka konecno se povrzavme barem malku.....vo sekoj slucaj znaj deka ne ti se lutam, i pokraj to sho me blokna. I nema da ti se lutam nikogash. Izgleda ne bilo pishano....ama zato se lutam na sebesi. I ke si se lutam. Mozebi zasekogas...
Тука сум ти јас, кога и да посакаш, во било кое време знај, тука сум секогаш. Тука сум ти јас за да не си сам , кога сите ќе си заминат со тебе ќе останам.
Ти си мистерија, а јас обожавам мистери. САмо да не станам јас поголема мистерија и да исчезнам мистериозно
Чекај, озбилен си? После толку време ти текнува на мене, и си рекол ај ќе и пишам, абе како не. Знам зошто ми пиша, не сум глупа. И ти имам кажано дека како другар си ми многу океј, ама не сакам ништо повеќе. Плус, хелоу последен пат кога зборевме ми бараше да ти местам некој, а сеа ме викаш на дејт. Абе ајдееее
Fala ti za vecerta koja mi dokaza kolku grizliv treba da bide eden decko. Fala za toa sto iscezna, pa se vrati, posle tolku vreme nekoj decko me natera da go mislam. Fala za mojot rodenden, iako ne bevme par, ti nemase problem pred site da me guskas I da se zabavuvas. Fala ti I za toa sto povtorno me napusti poradi nekoja pricina koja jas ne ja znam. Me napravi posilna. Premnogu si misteriozen, toa e ona sto vo moite oci te pravese privlecen za da ti se vrakam. Znam jas izgledav prazna, no dali znaes zosto toa bese taka, mozebi imav pogolem problem od ljuboven. Jas si ja svativ greskata, postojano ja baram ljubovta nasekade, postojano sakam nekoj da se pojavi I se da se smeni. No toa ne ide vaka, ne razmisluvam poveke za ljubovta, neka bide se spontano. A tebe, poveke ne mozam da te sakam, moram da si dozvolam povtorno da naucam da ziveam, da se zabavuvam, trgni mi se, ako baram malku me sakase nemase da me drzis vo neizvesnosta I da si poigruvas.
Со тој срам што го имаш во себе, никаде не одиш. Срамот ти се претвори во страв, а заради тој страв страдам јас. Не страдам од болка, страдам од копнеж. Копнежот ме плаши мене, ко што тебе те плашам јас. Можеби не сум јас таа која те плаши, можеби си ти. Уживај со својот страв. Бегај што подалеку, зошто јас имам трња, ќе се боцнеш. И знам што правиш. Само не знам до кога? До вечер, откако ќе ме видиш, и ќе ти прозборам, ќе те проникнам, и ќе те погледнам толку длабоко што ќе се видиш во мојата душа. Или нема да дозволиш да дојде до тоа, ќе продолжуваш со детската игра во детската соба... и нема да имаш храброст да излезеш.
Лесно ти е да ме оставиш, и без мене ти пак ќе постоиш а мојто срце-шестар црта кругови околу твојот лик. И барам начин да те премислам а убавина со сила не бива, само еден кога сака малку е а ти мене веќе не.
