Знам дека имаш многу обврски деновиве, го знам тоа многу добро, а сепак не можам да престанам да се однесувам како мало дете жедно за внимание. Извини за тоа. Знам дека твоите зборови се искрени, кога ќе ми кажеш дека мислиш на мене и кога сме далеку. Но пресилни се овие чувства, те молам обиди се да ме сфатиш кога ќе ти кажам дека секоја секунда додека сум без тебе ми е тешка. Не морам да ти кажувам дека едвај чекам да те видам, нели? Бројам часови, толку нетрпеливо како и првиот ден. Ова не избледува, ова со времето станува само посилно.
да знајш само, колкава трага остави на мене....не велат за џабе, љубовта како да пушта корени во човекот.....од нигде никаде ми влезе в ум и не можиш да ми излезиш...колку само сакам да ме запознајш, да ме видиш, јас пак да те видам....зарем мораше вака да биди меѓу нас?.....
Znam deka ti e cudno mojto ponashanje. Toa e oti i jas veke ne znam shto da pravam. Koga si vo blizina se gubam, koga ke mi se obratish pak, muabet da ne pravime. Bidejki nemam shansa vo oci da ti kazham, tuka ke napisham, iako verojatno nikogash nema da procitash, a i da procitash teshko deka ke sfanesh deka e za tebe. Ne ti se lutam, ushte pomalku deka te mrazam. Naprotiv, te sakam so celo srce, dusha, telo...iako na drug mu pripagash. Nemash poim kolku me zdobole koga ja vidov slikata...Da, da, ja vidov... Ti posakuvam se najdobro ponatamu, da uspeesh vo zhivotot i vo sekoj mig da bidesh srekna. Najiskreno ti go posakuvam toa. Ako te interesira bash (znam deka voopshto ne ti e gajle za mene ustvari, gleda se od avion toa i ne se ni obiduvash da go skriesh), dobro sum, se pomiriv so toa deka nekjesh da cuesh za mene, ne pa da bidesh so mene. Ke prodolzham ponatamu, ke se boram do kraj...nema da dozvolam ova da me otrgne ni najmalku od moite sonishta, kako i do sega shto ne dozvoluvav...premnogu jak mindset iam za da mi se sluci toa..naprotiv, ke rabotam na niv denonokno i ke dadam se od sebe. Taka i polesno ke te zaboravam. P.S. Masko sum, za zensko se rabote..
Чудна љубовта наша, м? Еден ден вака, друг така, трет скрос поинаку.... Јас викам ти се менуваш, ти викаш јас се менувам, а уствари двете се точни. Чаре? Па исто, така? Ќе си чекаме чудо, дури истовремено се убваме од труд..Е супер.. дај бар нека вроди со плод. Се изморив веќе....
Кога ноќта така сака лесно фати ме за рака и не мисли на светот познат и возови што доцнат. Спие градот, сите сонат само срцата ни ѕвонат Не е месечината во ноќва што ми свети светат очи љубов преполни. Не е месечината во ноќва што ме опи, пијам усни меки и заводливи
Секој втор ден те гледам и те гушкам и пак ми недостигаш ненормално.. Ах да беше мој и само мој.. Не сакам да те преболам, сакам да бидам со тебе.. Вечерва малце awkward беше муабето, ама ајде ако, биче боље. Гуд најт, да ме сонуваш и да ми пишиш утре. ...
Убав комшија, Не можам повеќе да те гледам. Во состојба сум доказ да дадам само да не те гледам повеќе. Секој ден се повеќе ми се допаѓаш, се повеќе уживам во времето поминато со тебе, се повеќе чуствувам грижа на совест, иако не правам ништо за да го имам тоа чуство. Но начинот на кој ме гледаш ме топи, тие "случајни" допири и прегратки за "здраво" и "чао" ми го растреперуваат срцето. Штотуку зачекори во сериозни води, штотуку помислив дека најдов личност со која уживам во се... Се запознавме И како капаче на се ми велиш дека сме се запознале во погрешно време... Дај направи нешто со што ќе ми се одмилиш, со што ќе те макар и замразам, само да престанам да мислам на тебе. Аман више. Со трчање одам на работа, затоа што знам дека таму ќе те сретнам и ќе поминеме пола од работното време заедно. А потоа со спори чекори и тажен израз на лицето си одам накај дома, размислувајќи што би било кога би било... Прекрасните емоции кои ги будиш кај мене, прават да се чуствувам валкано Кога би имала храброст се ова да ти го кажам во лице, многу полесно би ми било.
Јас не можам, немам храброст ама ти зошто си тука уште? Зошто не си одиш? Како се задоволуваш со нешто површно? Убаво е да имаш некој што знаеш дека секогаш е тука кога ќе ти притреба некој да те сака знам ама помисли на мене не биди себичен, зошто дозволи да те засакам зошто сте себични? Зошто не мислите на туѓите чувства?? Те пуштам оди си, јас не можам ама не те држам до мене можеш да си заминеш. Не ме гледаш мене како кога заљубен човек гледа во саканата, не сум девојката на која би и се восхитувал додека игра во бар и би си рекол "боже колку е слатка" не би. Не би ни заиграл со мене јас да не би трчкала како дете околу тебе молејќи за внимание. Не сум ни таа со која би сакал да се пофалиш пред другари и другарки, не би ги воодушевила нели? Знам. Не сум некоја со која сакаш да го поминеш сончевиот ден, да прошеташ во природа, не сум. Јас сум ти за преку недела навечер кога немаш планови и кога ќе имаш потреба од нечија прегратка и од тоа да те сака некој. Правиш да не сакам да постојам, не бев ова јас. Да знаев колку е болно никогаш немаше да дозволам, ти се колнам никогаш немаше да дозволам да ми влезеш во животов. Зошто ме уништуваш?? Ама ти не го ни знаеш тоа. Јас полудувам и душата ми се кине и се гушам и чувствувам ужасна болка во градите ама ти не знаеш, ама никој не знае...немам храбост да кажам колку сум глупава. Ова е она кога девојката конечно си ја наоѓа љубовта на нејзиниот живот ама за жал не е обострана и остава трага на неа за цел живот и ја менува комплетно нели? Тоа сценарио? Немој, те молам, не можам. Посакувам само да спијам и само тоа и правам зошто само тогаш не чувствувам ништо. Верувај се обидував, се борев, ужасно се борев да не чусвтвувам и да потиснам се ама се гушам, се ме гуши. И не те обвинувам, како би можела? Кога едноставно не можеш да сакаш некој не можеш разбирам. Ама немој те молам да ми кажуваш дека ти значам исто е како да ми допираш отворена рана. Немој. Оди само, оди си кога не можеш да ме сакаш, ме убиваш вака.
Нема посигурно место од твојата прегратка, ниту потопло нешто од твојот поглед. Со тебе учам нови димензии на љубовта, необични, поинакви и поубави
