...светот запира кога ќе се стуткам во тебе лежејќи и така испреплетени и ми ја држиш главата со едната дланка..
Те сонував. Сум била дома со мајка ми, сме имале еден куп работа низ дома и мајстори сме имале, таман сум излегла да постелам алишта ете си ти на мобилен ми збориш онака површно. Повторно си се јавил овој пат да се пофалиш за нешто што си купил и камера ми пушти овој пат пресреќна бев што те гледам пак и што те чувствував дека ти се топи лутината. И по трет пат исто јавување. А пред да заспијам си ја замолив потсвеста да ми даде одговор некаков, патоказ. Дали е ова тоа? ЈАс сакам да е. Те мислам, многу те мислам.
Ти си мојата совршена половина. Ти си мојата љубов, мој љубовник и најдобар пријател. Среќа е што те имам, среќа е што се имаме.
Moeto odnesuvanje e rezultat na tvoite postapki. Ne znam kako da ti objasnam- Ili ke bide po moe,ili nema nikako.
После 1 година пак те видов, срцето исто ми трепереше, и чукаше, рацете ми се тресеа, исто како првиот ден кога те запознав.......во тој момент кога те видов, ми идеше да ти рипнам во прегратка, ама си реков во себе немој тоа е погрешно......ме интересира само што ке се случеше ако ме видеше и ти? Не ни знаев дека баш кај тебе ке бидам ке бидам во населба, а пред да дојдам осекав дека ке те видам некаде, и ете тоа се случи како за беља, се ми се наврати за момент, сите спомени наши, сеуште болиш љубов....... Биди срекен секогаш
Не знам дали некој ти кажал дека за да обележиш жена треба многу... Не знам дали некој ти кажал дека треба да и покажеш љубов невидена за да остане жедна по тебе... Не знам дали некој ти кажал дека со грижа треба да ја опсипеш за да те бара во допирот на ветерот... Не знам дали некој ти кажал дека додека водиш љубов треба до ѕвездите да ја однесеш за да се затвори нејзиното тело засекогаш... Не знам дали некој ти кажал дека да ти се препушта целосно, телото свое да ти го дава молкум треба да ја убедиш, за да ја обележиш... Не знам дали некој ти кажал дека треба нов свет да и покажеш за да трага засекогаш по тебе... Не знам дали некој ти кажал дека треба долго да разговараш со неа, за таа пустата нема да остане после тебе... Не знам дали некој ти кажал дека соништата треба да и ги обоиш, за да ја обележиш засекогаш... Не знам дали некој ти кажал дека храброст, харизма, сила треба во неа да разбудиш за да ја закотвеш за твојата сенка.. Не знам дали некој ти кажал дека грб треба да и бидеш за да заборави да оди сама... Не знам дали некој ти кажал дека ковчеже со тајни треба да се стори просторот меѓу твојот врат и раменото, ете таму каде што плачела таа за засекогаш да ја обележиш ти... Не знам дали некој ти кажал дека вака...ете само вака се бележи жена... со едно поинакво те сакам, со неверојатна си... Не со попување, со подучување, со самодоверба, со его и со газење... Не со убивање на идеалите, мислите, страстите, желбите... Не со твоите мизерни ливадски идили и со недостигот на животна страст, сила, амбиција... Да ти појаснам реков.... оти за многу знаеш да речеш дека останале гладни по тебе...ама дали навистина е така?
There are million things i love about you, like your nose or the way you smile, the way you look me in the eye, too. And I just get the greatest feeling when I make you laugh. And when I see you laugh at my clumsy ways, it just makes me want to spend the rest of my life with you so I can see a smile on your face.
Во твојата прегратка се чувствувам сигурно, обожавам кога рацете ти се лизгаат од рамената до средината на мојот грб. Веројатно осеќаш дека се намовнувам во тој момент, па затоа се наведнуваш да ме бакнеш, мислиш ќе се смирам, а јас уште повеќе затреперувам. Не е љубов, страв е. Се плашам, знаеш дека е така, само те молам остани разбран и отворен уште многу време, оти стравот од болка и разочарувања лесно влегува, тешко излегува!
Сега сум многу среќна срце мое.. Многу, многу... и за прв пат не се плашам од оваа среќа што ја чувствувам, затоа што знам дека овој пат нема да згрешам, нема да се предадам... Ќе бидам истрајна. Потајно се молам да бидеш и ти... Боли кога сме скршени, боли кога се повредуваме до солзи..боли, проклето боли.. Смачено ми е веќе од таа болка, што знам дека веќе нема да можам да ја трпам! И нека не те плаши тоа љубов моја, зошто ова не значи дека ќе се откажам од нас, напротив нема да дозволам да дојде до таа глупава болка! Ќе бидам подобра и потрпелива од било кога, и го очекувам истото и од тебе...не се опуштај. Сме и ќе бидеме многу среќни заедно, затоа што ова вреди срце едно! Вреди многу Од самиот почеток вредело. Сега знам колку.. Не ме пуштај да си одам, никогаш! Нека трае до крај... Те сакам!! Многу многу!
