Знаеш, оди си... Еве точно година и 1 месец како се мачиме. Живеевме идила на почеток, а потоа пекол. Пробавме да изградиме среќа на несреќа и не успеавме. Редно е да си одиме. Секој по свој пат. Само не ми излегувај на мојот пат. Би тргнала по тебе. Сега и по милионити пат. Затоа оди си.
Убави се овие две утра кога те будам со бакнежи и врело кафе далеку од сите, само ние двајца. Убаво ми е кога ми ја галеш косата и лицето притоа ме покриваш и припиваш до тебе. Уште поубаво ми е кога те будам а ти мрмориш и ми велиш уште малку.
Сакам кога ти готвам. Сакам кога ме љубиш. Сакам кога си среќен. Сакам кога се смееш, а уште повеќе сакам кога јас те смеам. Сакам кога си ми доволно блиску да те мирисам и галкам по косата уште долго откако сме потонале во сон. Сакам што те сакам највеќе на свет. Сакам што ме сакаш. Сакам што ме размазуваш и гледаш како да сум единствена. Сакам кога се мрштиш зошто не престанувам да те штипам. Сум ти кажала ли колку си сладок кога си лут? Сакам што те сакам и што ме сакаш. Сакам секогаш да се сакаме како минатата недела, како вчера и како денес...и секој ден после секое утре... до крајот на сите вечности.
Ден 3. Се обидувам да ти зборувам за животот и секојдневните обврски само затоа што не сакам да признаам колку ми недостигаш, а си 960 километри далеку од мене. Ги листам сите фотографирани моменти од претходната недела и сите настани, пикници, свадби, кафиња, дружби. Ај мис ју злато.
Те сакам повеќе од се на светов и засекогаш ќе те сакам...Ама никогаш повторно нема да го слушнеш ова од мене Иако знам дека знаеш...Недостасуваш..
Животот е патешествие,секој трае во него додека е на видик и допир блиску до нас. Колку и да се трудиме дека ќе се имаме во сеќавања, но само ќе се сеќаваме а ќе имаме друг близок на видик и допир.
Те видов денеска, знам дека и ти ме виде мене, нашите погледи се сретнаа. Гледавме еден во друг неколку секунди но мене ми се чинеше како цела вечност. И колку и да ме повреди, јас посакав да свртам во твој правец, да дојдам да те гушнам и да ти кажам колку ми фалиш, но сепак продолжив право однесувајќи се како да ми беше сеедно што те гледам. Дали ти почувствува нешто кога ме виде, дали посака да дојдеш до мене? Или ти немаш чувства за оние кои ги користиш?
И на крај не е важно што си рекол, а што требало... И на крај не е важно што си направил, а што требало... Важно...ете најважно стана тоа што се чувствував грдо во твоите раце... ете тоа стана најважно,тоа пресече се како остар нож.....
На крајот од секоја караница, посакувам само да се појавиш пред мене и силно да те гушнам и знам дека се' ќе заборавиме. Така и минатиот пат, додека говорев дека смачено ми е се', дека немам нерви да се расправам и со тебе, иако сама барав кавги и сама барав начин како да се оддалечам, се' што посакував е ти да се појавиш и да ми кажеш дека не прифаќаш крај. И така и се случи, колку и да зборувам дека сакам да останам сама, ти си свесен дека повеќе од се' на светот сакам да заспиваме заедно, сакам да се будиме гушнати, тоа ми дава енергија за сите проблеми со кои се соочувам периодов. А од твојата несебичност толку се срамам, покрај тебе се чувствувам како најлошата личност на светот, зашто приоритет ти се моите потреби и желби, а јас сум толкав егоист. Ама ќе се средам, знаеш и еден ден ќе ти покажам на каков начин заслужуваш да бидеш сакан. Ама дотогаш, ќе ме потрпиш .
Додека барав нешто ги најдов твоите слики. Се потсетив на едно убаво време кога бев многу среќна, всушност ти ме правеше среќна. Првин ги одбегнав фотографиите но не можев да одолеам. Потонав во твоите сини очи, а твојата насмевка ме стопли за миг. Се сетив дека само пред неколку месеци обожаваше да ми праќаш селфи а јас сите ги скриншотирав, се сетив дека тогаш ти беше мојата најголема опсесија, се сетив дека тоа беа убави моменти, прекрасни, додека чекав да се вратиш. Можеби на крајот ме разочара ама ти свесно или не ме правеше среќна и исполнета некои 7-8 месеци. Ти благодарам, не те заборавам. ❤️
Едноставно нема поубаво чувство од тоа да се заљубуваш во некој одново секој ден, сѐ повеќе. Среќа си ми!
Или јас сум многу чувствителна или ти си без осет, трето нема. Морам да престанам да висам на закачалка за тебе.
Uste ti go cuvam brojot. Znam deka nikogas nema da go svrtam, ama pa ne mozam ni da go izbrisam...Ama dzabe i da go izbrisam koga go znam napamet I zaednickite sliki gi cuvam, i site tvoi podaroci..Stalno gi gledam slikite koga mi nedostasuvas i go guskam meceto koe uste mirisa na tvojot parfem...Toa mi pomaga da se vratam vo vremeto koga bevme tolku srekni zaedno..I istovremeno cuvstuvam i taga i sreka. Sreka zatoa sto se slucilo, a taga zatoa sto nikogas poveke nema da se sluci Se uste si edinstven, ti vetiv ZASEKOGAS neli?
